End of the walk way!

และแล้ว ก็ มีคำสั่งฟ้าผ่า จากเจ้านาย ให้ไปเป็นตัวแทนบริษัท แหกตาตื่นตั้งแต่ ตีสี่ ขับรถจากลำพูนไปสนามบินเชียงใหม่ ไปเช็คอิน ตอน 6 โมงเช้า  เฮ้อ เหนื่อยใจรับใช้ชาติ

ยังพอมีเพื่อนร่วมชะตากรรม ก่อนไป ก็นั่ง งง ชีวิต ก่อน

มื้อเช้าบนเครื่อง เฮ้อ  ฉันมาทำอะไรที่นี่

จุดหมายปลายทาง ไม่รู้ เป็นอะไร ไม่ชอบที่ รโหฐาน คนเยอะ วุ่นวาย แย่งกันอยู่ แย่งกันกิน

อยากก กลับบ้าน รู้สึกเหมือน ตัวเอง เป็นนักมวย (ไหว้ไปรอบทิศทาง) เฮ้อ อยากมีหน้ากาก smiley จะได้ ไม่เหงือกแห้ง

อันนี้ชอบ อยากได้กลับบ้าน 5555 แต่ไม่รู้ว่า เจได ไปอยู่ไหน

หลังจากเดิน จนขาลาก จัดหนักมื้อกลางวัน เพิ่มไขมันกันหน่อย

วินาทีถูกเชือด บนเวที ชีวิตนี้ ช่างโหดร้าย(ขึ้นไปมือเปล่า กลับพร้อมเท้า ที่บาดเจ็บ) เฮ้อ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

จัดหนักมื้อเย็น

กลับบ้านเรา นั่งแกร่ว อยู่สนามบิน งง ชีวิต ฉันมาทำ อะไรที่นี่ (อีกละ)

กว่าเครื่องจะขึ้น สามทุ่มครึ่ง ถึงเชียงใหม่ สี่ทุ่มครึ่ง ขับรถกลับลำพูนอีก กว่าจะถึงบ้าน คงเกือบเที่ยงคืน

เฮ้อ

ฮอดบ้านแล้ว สูงสุด คืนสู่สามัญ ขับรถ ไปจอดหน้าบ้านแล้วหดหู่ มืดตึ๊ดตื๋อ ไม่ได้เปิดไฟทิ้งไว้

ว้าย มะเขือเป็นอะไร ไม่รู้ ใบหงิกใบงอ

ทุกชีวิต ยังอยู่ ดีกันไหม

มะกรูด ใบใหญ่ ชื่นใจแท้  และแล้ว ข้างบ้าน ก็ เริ่มสยอง เนื่องจาก มี ผีบ้า รดน้ำต้นไม้ ตอนเที่ยงคืน ซ่าๆๆ ดีนะ แค่รดน้ำต้นไม้ ปกติ แล้ว ขุดดินปลูกต้นไม้ ตอน ตี สองอ่ะ