ชีวิต งาน และความหวัง

คุณปอเทืองที่น้องติ๊ก กับสาวเล็กหว่าน งอกแล้วจ้า แต่...งอกเป็นหย่อมๆ เม็ดปอเทืองสมบูรณ์มากใครได้ไปรีบหว่านเลยนะจ๊ะ

 โยเกิร์ตบีทาเก้นวางไว้ตั้งแต่วันที่ ๒๔ เดินผ่านได้แตยิ้มให้รอก่อนนะจะเอาลงถังหมักเมื่อพร้อม เช้านี้หลังจากไปเยี่ยมแมกไม้ในสวนสมรม สดใสทุกต้นที่ได้ลงดินวันนั้น เช้านี้เดินหาที่เหมาะให้ต้นมัน และมะเขือจากน้องสร จำปาดะจากโจ แฮะๆๆฝนกำลังมาดี กลับมาจึงค่อยแกะค่อยล้างบีทาเก้น ล้างใจที่รุมสุมไปด้วยความกังวลเพราะงานเขียนหนังสือที่ค้างคาของปีนี้ด้วย

เนทมีปัญหาบันทึกก่อนเดี่ยวมาต่อนะ

เมื่อวางความกังวลอดีตอนาคตอยู่กับกระป๋องโยเกิร์ตได้ ความละเอียดอ่อนกับปัจจุบันขณะก็เกิด ได้กระป๋องเรียงเป็นระบบ ๑๔๐ ชิ้น วันหน้าได้ใช้ประโยชน์แน่นอน

ล้างขวดนมบีทาเก้นก็ทำให้เย็นใจ ล้างง่าย น้ำหนักเบา เก็บไว้ทำอะไรดีนิ หรือจะส่งกลับแม่ขรีไปแลกนม น้ำหมักได้ ๒ ถัง(ขี้เกียจอัพภาพแล้วคนแน่นจอ5555คิวยาวจริง) จัดระบบน้ำหมักแล้วได้สติตั้งหลักกับงานเขียนที่ค้างคา จึงต้องขอลาพี่น้องแล้วนะ คงจะเงียบไปจนสิ้นเดือนตุลา เพราะมีความหวังว่าหนังสือจะเสร็จทันปีใหม่

เกือบหนึ่งปีที่เข้ามาบ้านสวน โอ้โอ...มีแต่กำไร....ชีวิต หากเปรียบบ้านสวนเป็นภูเขาใหญ่สมาชิกก็เหมือนต้นไม้นาๆชนิดที่ยืนหยัดอยู่ร่วมกัน เบ่งบานเติบใหญ่ไปตามฤดูกาล อาจมีลมฝนมาปะทะรุนแรงมากขึ้นแน่นอน ขอให้ยิ้มรับไว้ก่อน ช่วงพักอยากฝากบทกวีของพี่เสกสรร ประเสริฐกุล คนเดือนตุลาเขียนไว้ตอนเข้าป่า ฟังแล้วได้แรง กล้ายืนหยัด ด้วยรักและผูกพันจากพีเท่งขอรับ

"คืนนี้มืดใช่มืดสนิท     ไฟดวงนิดยังมีแสง

ขอเพียงลมพัดแรง      เถ้ามอดแดงก็จะลาม

ทุ่งนี้รกใช่รกหมด        นั่นข้าวสดขึ้นแทรกหนาม

ขอเพียงฝนจากฟ้าคราม   ข้าวจะงามท่วมหญ้าคา"