ครบแล้ว 1 ขวบ สมาชิกบ้านสวน

ก่อนอื่นต้องขออารัมภบทก่อนว่า รู้จักเว็บบ้านสวนได้อย่างไร เรื่องก็มีอยู่ว่า อ๊อดเป็นคนชอบทาน "อโวคาโด" ก็เลยต้องการจะทราบข้อมูลว่าที่เมืองไทยมันปลูกได้ใหม แล้วข้อมูลที่ได้ ก็ทำให้ตัวเองรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก เพราะอโวคาโดที่ปลูกและมีรสชาติดีที่สุดในประเทศไทย คือ ที่ปากช่อง (เพราะตัวเองเป็นคนปากช่อง) ก็เลยทำการเซิสต่อ จนมาพบเว็บบ้านสวนฯ เห็นสมาชิก พูดคุยกันอย่างเป็นกันเองเกี่ยวกับอโวคาโด รวมถึงผักชนิดอื่นๆ ก็เลยตัดสินใจสมัครสมาชิก

***

และเมื่อเข้ามาเป็นสามาชิกแล้ว ความที่เราไม่ชิน ไม่คุ้นเคย ใช้งานเว็บยังไม่คล่อง ก็เก้ๆ กังๆ เงอะๆ เงิ่นๆ

แต่จำได้ว่า ส่งเมสเซสไปคุยกับ คุณ "กุ้ง บางบัวทอง" เป็นคนแรกเลย และได้คำตอบให้กับตัวเองว่า "เออ สังคมออนไลน์ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่เราคิด" อย่างน้อยเขาก็ยังเป็นมิตรกับเราอยู่นะ ส่งเมสเซสคุยกัน ไม่คุยเปล่าค่ะ คุณกุ้ง ยังให้เบอร์มือถือ และเบอร์บ้านไว้อีก (โห...เสร็จเรา ใจง่ายจริงๆ)

***

และคนที่สอง ที่อ๊อดส่งเมสเซสคุยด้วย ก็คือ Sam K. คุยกันในฐานะที่พี่แซมมีไร่กล้วยอยู่ปากช่อง (ทีแรกก็นึกว่าคนปากช่อง)ภาพโพรไฟล์ภาพแรกของพี่แซม แบกมีดอีโต้มาด้วย เลยไม่กล้าคุยอะไรมากมาย หน้าก็เหี้ยม แต่ตัวจริงพี่แซม ใจดีค่ะ เป็นคนพูดตรงไปตรงมา พูดสั้นๆ แต่เด็ดขาด และเป็นพี่ชายอีกคนนึงที่อ๊อดได้พบจากเว็บนี้

*****

ตอนนั้นบอกกับตัวเองว่า ถ้ามีโอกาสได้กลับไปเมืองไทย คนแรกที่เราอยากพบ คือคุณ"กุ้ง บางบัวทอง"  และคุณ Sam K. ยังไงก็จะไปเจอให้ได้ แล้วก็ไม่ผิดหวังค่ะ อ๊อดนัดเจอตั้งแต่ลงเครื่องที่สุวรรณภูมิเลย แต่ทั้งสองคนมาพบไม่ได้ เพราะเครื่องอ๊อดลง 6 โมงเช้า พี่แซมบอกว่ายังไม่ได้แปรงฟัน มาทำไมตั้งแต่ไก่โห่...

*****

สรุปแล้ววันนั้นเครื่องลง 6 โมงเช้า แต่ได้เจอคุณกุ้ง, คุณแซม หนูนิวกับแฟนสุดหล่อ ตอน 2 ทุ่ม ที่ร้าน" ไก่ย่างโคราช"เกือบหมดแรงค่ะ ตาลืมไม่ขึ้น ง่วงเหลือหลาย และขอตัวเดินทางต่อไปปากช่อง หยิบโทรศัพย์มาเช็คดู มี Missed call ขึ้นมา สามสาย ประมาณ ห้าทุ่ม จากใครไม่รู้เบอร์ไม่คุ้น (เบอร์เจ้าชายนนท์) ไม่กล้ารับค่ะ ของีบก่อนหมดแรง ตอนแรกก็อุตส่าดีใจ นึกว่าจะโทรมาถามว่าเดินทางถึงใหนแล้ว เพื่อนๆหลายคนเป็นห่วง ที่ใหนได้ ขอแม่แบนนึงเด้อ... น้ำแข็งพร้อมโซดา ฮ่าๆๆ

*****

ไปถึงบ้านที่ปากช่อง เที่ยงคืนกว่า เกือบตีหนึ่ง อยากบอกว่า คนแรกที่เดินออกมาต้อนรับ คือ ลุงโรส ค่ะ( Rose1000 ) ลุงโรส ไม่ยอมหลับยอมนอน มารอพบสมาชิกอย่างเราที่ต่างฝ่ายต่างไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อนเลย พอเดินเข้าไปในบ้านก็ต้องตกใจ สมาชิกเต็มบ้านเลย และทุกคนยังไม่หลับเลย (ไม่มีภาพ ใครมีภาพขอด้วยค่ะ)

อ๊อดต้องขอบอกย้อนหลังตรงนี้ว่า ตอนนั้นรู้สึกแย่มาก ที่ปล่อยให้ผู้มาเยือนรอจนดึกดื่น และไม่ได้อยู่ต้อนรับสมาชิกด้วยตัวเอง รวมถึงเรื่องอาหารการกิน ที่ปล่อยให้สมาชิกหากินกันเอาเอง ขออภัยด้วยค่ะ และได้โปรดอย่าถือสา...

*****

เช้าขึ้นอีกวัน เราพากันไปทัศนศึกษากันที่ "ศูนย์วิจัยพืชลำตะคลอง" เช้านั้นยังไม่มีใครได้ทานอาหารเช้ากันเลย เพราะอ๊อดตื่นไม่ไหวค่ะ หมดแรง และภาพสมาชิกบางท่านต้องเซนเซอร์ เพราะหลายท่านไม่สามารถโชว์หน้าตาได้ 

*****

ลุงโรสชี้ให้ดูท่อดูดอะไรไม่รู้ จำไม่ได้ (ถ้าเป็นนักเรียน สอบตกเลยเรา จำอะไรไม่ได้สักอย่าง)

พี่ใหญ่เสิน สาธิตการกินหน่อไม้หวาน สดๆ

(ไม่รู้ว่าเขาให้เก็บกินได้หรือเปล่า แต่ สมช. บ้านสวนเข้าไป ป่าช้าแตกเลย กินดะ)

พี่พา กำลังชิมหน่อไม้หวาน อยากจะบอกว่า พี่พาตัวจริงน่ารักมากค่ะ เสียงก็หวาน ร้องเพลงก็เพราะ

*****

"น้อย คนแต่แรก" กินหน่อไม้สดๆ ให้ดูแบบจะจะ ว่าอร่อย กรอบ ไม่ขมนะ นั้นแหล่ะ อ๊อดถึงได้ชิมบ้าง...

*****

วันนั้นอ๊อดง่วงมากเลยค่ะ ทั้งเหนื่อย ทั้งเพลีย แต่ก็หลับไม่ลง เพราะมีคุณเล็ก ขับกล่อมไปตลอดทาง

*****

บ้านป้าตู้ ที่ปากช่องค่ะ ป้าตู้ก็เสียงหวาน พูดเพราะ  หวานแต่กำเนิด

*****

พี่หยอย และคุณพริกหอม กับอีก 2 วันสุดท้ายที่ต้องเดินทางกลับ

*****

ได้มีโอกาสพบปะสมาชิกหลายท่าน เช่น คุณ แก้ว กุ๊ก กิ๊ก, คุณอ้วน, หนุ่มชาวสวน, น้องตะวัน, น้องจ๋า, คุณรุ่งริ่ง, คุณน้อยสวนบุรีรมย์, คุณ Nee, พี่ทราย น้องBeeFu นึกไม่ออกแล้วค่ะ ขออภัยไม่มีรูปให้ดู รูปหายไปหมดแล้ว ไปกับคอมเครื่องเก่า เก็บรูปไม่ทัน

และยังมีสมาชิกที่ไปพบที่อุบลฯ ด้วยค่ะ ขอขอบคุณ สวนไผ่ย่าวรรณ ที่ให้การต้อนรับ ป้าเล็กอุบลฯ พี่แดงอุบลฯ อ้ายเวทย์ พี่วิ สาววาริน และทีมงาน คาราโอเก๊ะทุกท่าน และต้องขออภัยหากเอ่ยชื่อสมาชิกไม่ครบ นึกชื่อได้แค่นี้ค่ะ

****

อยากจะบอกว่า 1 ปี ที่ผ่านมา กับการได้มาเป็นสามาชิกบ้านสวนนั้น ทำให้ผู้หญิงคนนึงที่เป็นโรคซึมเศร้า กลับมาเป็นคนที่ร่าเริงแจ่มไสเหมือนเดิม จริงๆแล้วได้อะไรมากเกินกว่าที่จะบรรยายได้หมด แต่อยากจะบอกในสิ่งที่คิดว่ามันมีความหมายกับตัวเองที่สุด คือการได้เพื่อนใหม่

*********

ปกติแล้วอ๊อดเป็นคนรักเพื่อนฝูง รักใครรักจริงและจริงใจ รักความยุติธรรม ไม่ชอบเอาเปรียบใคร และไม่ชอบให้ใครมาเอาเปรียบ ก่อนหน้านี้อ๊อดมีเพื่อนที่รักมาก คบกันมา 10 กว่าปี ไม่ใช่ญาติ แต่รัก เหมือนพี่สาวคนนึง แต่วันเวลาทำให้เขาเปลี่ยนไป จากหน้ามือเป็นหลังเท้า ทำให้เรารู้สึกผิดหวัง หมดกำลังใจ วันๆ เอาแต่เก็บตัว ไม่กล้าแม้แต่จะออกไปพบเพื่อน เลยกลายเป็นโรคซึมเศร้าเกือบจะเป็นคนบ้า แต่พอได้มาเจอเพื่อนๆในเว็บบ้านสวนแห่งนี้ ทำให้อ๊อดกลับมาร่าเริงเหมือนเดิม และก็ดีใจที่เราได้เสียเพื่อนเลวๆไปเพียงคนเดียว แต่เราได้เพื่อนดีๆ กลับมาเป็น 10 เป็นอะไรที่คุ้มค่ามาก

บล๊อกนี้ไม่คุยเรื่องผัก เรื่องนักวิชาการละค่ะ ขอคุยเฟื่องเรื่อง มิตรภาพอย่างเดียวพอ

ขอบคุณบ้านสวนพอเพียงจากใจ