นิทานเก่ามาเล่าใหม่..เหตุที่แมวขี้แล้วต้องฝัง (มันเปลี่ยนไปแล้ว)5555

เขียนโดย ตี๋ ครม. เมื่อ 17 พฤศจิกายน, 2011 - 21:00
หมวดหมู่ของบล็อก: 
รื่นเริงบันเทิงใจ
Keywords: 
แมว

เรื่องแต่งตั้งแต่สมัยเรียน ป.ตรี ไม่ทราบต้นฉบับหายไปไหนแล้ว เท่าที่จำได้เอามารื้อฟื้นใหม่

เหตุที่แมวขี้แล้วต้องฝัง

        อดีตนานมาแล้ว                   แมวกับเสือร้าย

เป็นเพื่อนร่วมตาย                รักกันหนักหนา

แมวนั้นฉลาด                       เก่งกาจนานา

เดินไปเดินมา                     ได้เบากว่าใคร

         ปีนขึ้นต้นไม้                       ได้อย่างแคล่วคล่อง

กลางคืนตามอง                    ชัดเจนแจ่มใส

เมื่อตะครุบเหยื่อ                   เร็วเหนือสิ่งได

เหยื่อไม่รู้ได้                          ว่ามีภัยมา

          ส่วนเสือนั้นเล่า                     โง่เง่ายิ่งนัก

ไม่เคยรู้จัก                          วิธีการล่า

หากินลำบาก                        อดอยากเรื่อยมา

จึงเข้าไปหา                         ขอเป็นศิษย์แมว

        เจ้าแมวเต็มใจ                       สอนให้ทุกอย่าง

เสือฝึกก้าวย่าง                      ฝึกอย่างแน่แน่ว

ฝึกปีนต้นไม้                          ให้เก่งเหมือนแมว

แต่เมื่อเก่งแล้ว                      มีจิตคิดพาล

          ไม่กตัญญู                           ผู้สั่งสอนมา

เจอแมวไล่ล่า                        มาเป็นอาหาร

แมวปีนต้นไม้                        เสือไล่ระราน

แมวปีนข้ามผ่าน                   ไปต้นต่อไป

          แมวลงต้นไม้                         ไต่เอาหัวลง

เจ้าเสือนั่งงง                          เพราะลงไม่ได้

ค่อยปีนลงมา                         ช้าไม่ทันใจ

แมวหนีไปไกล                     เสือไล่ไม่ทัน

           เจ้าเสืออาฆาต                       ประกาศทันที

แม้แต่เจอขี้                            ก็จะกินมัน

ทั้งหัวทั้งหาง                      และกลางตัวนั้น

ข้าต้องกินมัน                     ให้หมดทั้งตัว

          เจ้าแมวหวาดหวั่น               ตัวมันพอหนี

แต่เป็นห่วงขี้                         ที่ปล่อยไว้ทั่ว

ต้องขี้แล้วฝัง                         เฝ้าระวังตัว

เพราะความหวาดกลัว              ขี้ถูกเสือกิน

 

         แต่ในวันนี้                ไม่มีเสือแล้ว

นิสัยของแมว                      เปลี่ยนไปหมดสิ้น

ขี้แล้วหันหลัง                      ไม่ยอมฝังดิน

ทั้งก้อนทั้งกลิ่น                    กระจายทั่วไป

 

ฟังนิทานจบแล้วเข้านอนห่มผ้าให้อบอุ่นด้วยนะครับ

ความเห็น

สาวน้อย

17 พฤศจิกายน, 2011 - 22:08

มิน่า...แถวนี้เหม็นขี้แมวทุกวัน:confused:

ชีวืตที่เพียงพอ..

ตี๋ ครม.

17 พฤศจิกายน, 2011 - 22:24

แมวไม่กลัวเสือ

:uhuhuh:

ตอนเป็นเด็ก....มีแรง มีเวลา แต่ไม่มีเงิน กลางคน.....มีเงิน มีแรง แต่ไม่มีเวลา ปั้นปลาย.....มีเงิน มีเวลา แต่ไม่มีแรง

มะโหน่ง

18 พฤศจิกายน, 2011 - 00:30

:congrats: คุณครูภาษาไทยตัวจริง :uhuhuh: อยากฟังนิทานทุกวันเลยได้หรือเปล่าคะ :victory:

สุดมือสอย ก็ปล่อยมันไป^^ ธรรมะ จากท่าน ว.วชิรเมธี

ตี๋ ครม.

18 พฤศจิกายน, 2011 - 12:08

ฟังทุกวันเดี๋ยวก็เบื่อสิ

:uhuhuh:

ตอนเป็นเด็ก....มีแรง มีเวลา แต่ไม่มีเงิน กลางคน.....มีเงิน มีแรง แต่ไม่มีเวลา ปั้นปลาย.....มีเงิน มีเวลา แต่ไม่มีแรง

วรพจน์ เอียดจันทร์

18 พฤศจิกายน, 2011 - 00:38

  ตอนนี้แมวเชื่องเสียแล้ว ครูตี๋เชื่องเหมือนแมวหรือไม่ครับ

 การทำงานต้องรู้จริงทำจริงจึงประสบกับความสำเร็จ

ตี๋ ครม.

18 พฤศจิกายน, 2011 - 12:09

อย่าดังไปครับเดี๋ยวเพื่อนรู้หมด

:uhuhuh:

ตอนเป็นเด็ก....มีแรง มีเวลา แต่ไม่มีเงิน กลางคน.....มีเงิน มีแรง แต่ไม่มีเวลา ปั้นปลาย.....มีเงิน มีเวลา แต่ไม่มีแรง

ยุพิน เทลเก็น

18 พฤศจิกายน, 2011 - 01:06

นิทานสนุกดี ขอบคุณค่ะ

แผ่นดินไหนก็ไม่มีความสุขเหมือนแผ่นดินเกิด อยากกลับบ้านจัง

ทดสอบ

ตี๋ ครม.

18 พฤศจิกายน, 2011 - 12:10

ด้วยความยินดีครับ

ตอนเป็นเด็ก....มีแรง มีเวลา แต่ไม่มีเงิน กลางคน.....มีเงิน มีแรง แต่ไม่มีเวลา ปั้นปลาย.....มีเงิน มีเวลา แต่ไม่มีแรง

noi_narumon

18 พฤศจิกายน, 2011 - 11:12

ได้รู้เหตุผลซะที..เสือมาจัดการแมวให้ที ขี้แมวเหม็นมาก :uhuhuh:   

 

"แค่พอเพียง...ก็เพียงพอ"

ตี๋ ครม.

18 พฤศจิกายน, 2011 - 12:11

ไม่มีเสือแล้ว แมวเลยไม่กลบขี้ครับ

ตอนเป็นเด็ก....มีแรง มีเวลา แต่ไม่มีเงิน กลางคน.....มีเงิน มีแรง แต่ไม่มีเวลา ปั้นปลาย.....มีเงิน มีเวลา แต่ไม่มีแรง

หน้า