วัดเขาศาลา จังหวัดสุรินทร์

ช่วงสงกรานต์ได้มีโอกาสไปทำบุญ เลยเก็บรูปมาฝาก เสียดายที่ไม่ได้ร่วมสงกรานต์ของบ้านสวน แต่ก็อิ่มบุญมาฝากทุกคนนะคะ

วันที่ 10เมษายน เดินทางไปวัดเขาศาลา ซึ่งตั้งอยู่บนเทือกเขาพนมดงรัก (หรือดงพญาไฟ) ในเขตอำเภอบัวเชด จังหวัดสุรินทร์

เป็นวัดเชิงอนุรักษ์ธรรมชาติและป่าไม้ของไทย อยู่ติดเขตชายแดนกัมพูชา ทางขึ้นสูงมาก ระยะทางจากเชิงเขาถึงวัดประมาณ เกือบ 10 กิโล

รถใหญ่ขึ้นไม่ได้ วิธีขึ้นเขามี สองทางคือ เดิน และใช้รถปิคอัพ ทางคดเคี้ยวและบางช่วงก็ชันมาก แต่เมื่อขึ้นไปถึงหายเหนื่อย ประทับใจมาก

เหมือนได้ขึ้นมาทำบุญบนสรวงสวรรค์ มีพระภิกษุ สามเณร ที่เดินทางมาจากภาคกลางมาบรรพชาภาคฤดูร้อนประมาณเกือบสามร้อยรูป

ซึ่งท่านต้องฉันวันละมื้อ อยู่กลางป่า ไม่มีเครืองอำนวยความสะดวก น้ำไฟไปไม่ถึง ต้องใช้เครื่องปั่นไฟ และน้ำบนภูเขา เนื้อที่สำหรับธุดงค์ป่า 18.986 ไร่     และสิ่งที่ภูมิใจของผู้คนที่นี่คือ

-ศาลเจ้าแม่เกศินี ชาวบ้านที่นี่เชื่อว่าศักดิ์สิทธิ์มาก อยู่บริเวณทางขึ้นเขา

-เจดีย์พระศรีอาริย์ ซึ่งบรรจุพระบรมสารีริกขธาตุ

-รอยพระพุทธบาทจำลอง สวยและสมบูรณ์ที่สุดในประเทศไทย

-ผาพระภูศาลา กว้าง 10x5x4 เส้น

-ถ้ำค้างคาว ในเดือนกรกฎาคมของทุกปีจะมีค้างคาวบินออกจากถ้ำประมาณล้านกว่าตัว

-ตำหนักองค์โสม

-บ่อน้ำทรัพย์มีน้ำหยดออกมาจากแง่งหิน ช่องหิน ออกมาเป็นน้ำตกไตรคีรี คือตกจากภูเขา สามลูก

-ลานกระต่าย ลานเทวดา ทุกวันพระจันทร์เต็มดวงจะมีกระต่ายป่าจำนวนมากออกมาเล่นแสงจันทร์

โดยมีพระอธิการเยื้อน เป็นเจ้าอาวาส ซึ่งท่านได้รับการถวายปริญญากิตติมศักดิ์ เป็นบุคคลดีเด่นด้านสิ่งแวดล้อมจากมหาวิทยาลัยมหาสารคาม แม้ท่านจะบอกว่าท่านไม่ได้เรียนหนังสือ อ่านหนังสือไม่ออกสักตัว แต่ท่านกลับมีความรู้และภูมิปัญญาด้านสมุนไพรไทยมากมาย หลังจากที่นั่งฟังธรรมมะที่ท่านสั่งสอนอยู่ ก็มีสามเณรรูปหนึ่ง หน้าตาน่าเอ็นดู ผิวขาวอายุสัก 7 ขวบวิ่งมาด้วยความเร็ว ทราบทีหลังว่ามาจากกทม. และเพื่อนสามเณรส่งมาเป็นแนวหน้าให้มาถามหลวงพ่อว่า "หลวงพ่อขอรับ วันนี้จะเรียนที่ไหนขอรับ" พูดพลางก็เกาศรีษะ

ผู้ฟังก็เลยได้แต่มองรอบๆ ไม่มีอาคารเรียน ไม่มีตึก มีเพียงศาลาเอนกประสงค์เล็กๆ เป็นทั้งที่สำหรับพระฉันภัตตาหาร และญาติโยมนั่งฟังธรรมนอกหลังคา ได้แต่ถอนใจ กลัวฝนจะตก แต่ก็ถึงบางอ้อ....เมื่อท่านเจ้าคุณตอบมาว่า " วันนี้ จะเรียนที่ โรงเรียนต้นพยุง ต้นลำดวน ต้นมะค่าโมง..." ยังไม่ทันที่จะเอ่ยจบ สามเณรก็วิ่งปร๋อกลับไปซะแล้ว........................

โปรดติดตาม..ตอนต่อไป