พาเที่ยว สปป. ลาว ฉบับธนนันท์ 3

เมื่อคืนอัพรูปลงบล็อก 3 รูปลงเสร็จ เปิดเข้าดูบล็อกคนอื่น เผลอดูไปหลายหน้าหน่อย กลับมาหาไม่เจอ ทุกทีก็เปิดไป 2-3 หน้า ยังหาเจอค่ะ เที่ยวนี้ เพลินไปหน่อย หายจ้อย พี่ยุพินอุตส่าห์ให้คำแนะนำ แต่ธนนันท์ก็ปึก...เลยต้องตื่นมาทำใหม่ตอนเช้าค่ะ ...สมน่าหน่า..

ขอลงประวัติปราสาทหินวัดพู ก่อนค่ะ เดี๋ยวจะว่าธนนันท์ไม่ค่อยมีสาระ เอาฮาอย่างเดียว ประมาณนั้น

วัดพูอยู่ห่างจากตัวเมืองจำปาสักมาทางทิศไต้ประมาณ 10 กม.ค่ะ  อยู่บนเขาภูควาย ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกจากองค์การ UNESCO  วันที่ 25 ธันวาคม  2545 

เป็นศาสนสถานที่สำคัญและมรดกโลก สร้างแบบสถาปัตยกรรมขอมโบราณ โดยพระเจ้าชัยวรมันของเขมร  พ.ศ. 893-943  เพื่อถวายองค์พระศิวะ

ในอดีตที่ตั้งของวัดพู เคยเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์แห่งอารยธรรมโบราณถึงสามสมัย คือ อาณาจักรเจินละ ในช่วงศตวรรษที่ 6-8 อาณาจักรขอม สมัยก่อนเสียพระนคร และสุดท้ายอาณาจักรล้านช้าง ซึ่งต่อมาก็คือประเทศลาวในปัจจุบัน

วันเพ็ง 15 ค่ำ ของทุกเดือน จะจัดลอยกระทง สักการะ  อดีตวัดพูเป็นเทวาลัยในศาสนาฮินดู ไศวนิกาย แต่ปัจจุบัน ศิวลึงค์ได้ถูกนำออกไป นำพระพุทธรูปเข้ามาแทน เพราะลาวรับเอาพระพุทธศาสนามาเป็นศาสนาประจำชาติ

เอ๊า!...ให้เกิดหน่อย พวกเดียวกัน เดี๋ยวจะว่าธนนันท์ใจร้าย...สูง ๆ น่ะน้องโชเล่ ลูกพ่อลุงอิ๊ด...เป็นคนนำทางที่เยี่ยมมาก เก่งหลายอย่าง ธนนันท์ก็ได้อาศัยน้องนี่แหละช่วยในการใช้อุปกรณ์ที่ไม่ถนัด  น้องไฮเทค แต่ธนนันท์โลเทค ทำได้เฉพาะที่จำเป็น...ทำปากกาน้องหาย...มีค่าทางจิตใจซะด้วย...พี่ขอโทดดดดดดด!.... 

ให้คนอื่นเกิดแล้ว ขอเกิดมั่ง ดันตัวเองหน่อย คนอื่นไม่กล้าดัน...ดูหุ่นแล้วท่าจะยาก

แฮ่ะ...คงดันไม่ไหว

ขอบอกว่าคนเยอะมากกกกกกก   ร้อย...เป็นเก้าสิบเก้า พี่ไทยทั้งนั้น ยิ่งเย็นก็ยิ่งเยอะ นึกว่าอยู่ปราสาทหินพิมาย...จั๊กว่ามาจากไหนกะเดี๊ยกะด้อ...น่าน...ซาวด์แทร็ก 

ศิลาพวกนี้กำลังดำเนินการบูรณปฎิสังขรณ์ค่ะ ทุกก้อนจะมีหมายเลขเขียนกำกับไว้ ทางวัดกำลังหาเงินเพื่อที่จะสร้างปราสาทให้สมบูรณ์ เหมือนในอดีต ไว้เป็นสมบัติของชาวโลก ใครอยากช่วยก็ไปเที่ยวได้ค่ะ มีกล่องรับบริจาคข้างบนด้วย 

ปราสาท 2 หลัง ตั้งตะหง่านขนานคู่กันอยู่ เป็นพระตำหนัก (หรือเปล่า) ของเจ้านายฝ่ายหญิงและฝ่ายชาย ทำพิธีก็แยกกันค่ะ หอไหว้ก็แยกกัน  แม้แต่บาราย (สระน้ำ) ก็แยกหญิงชาย   แต่ธนนันท์ไม่รู้ว่า ฝั่งไหนหญิง ฝั่งไหนชาย เพราะไม่ทราบข้อมูลว่า เขาหันหน้าไปทิศไหน ที่จะกำหนดฝั่ง ได้แต่เดาเอา..ในใจ ไม่กล้าออกสื่อ ใครจะลองเดามั่งก็ได้ค่ะ  ที่จริงมีล่ามคอยเล่าประวัติให้นักท่องเที่ยวฟัง แต่ธนนันท์ไม่ได้ฟังกับเขา มัวแต่ถ่ายรูปอยู่ เลยอด...

จะได้ลอดซุ้มจำปาแล้วค่ะ สังเกตทางขึ้นค่ะ ยืนดูเฉย ๆ ก็เหนื่อยแล้ว  ดับเบิ้ลชัน ต้องขึ้นไปถึง โน่น! โน้น!...โน่นค่ะ...พุ่มไม้ต้นมะม่วงที่อยู่ติดหน้าผา ใครอยากนอนรอที่ตีนบันไดตามมา จะไปส่ง แล้วจะรู้ว่าน่านั่งรอขนาดไหน 

ป้ายนี้บอกว่า....ห้ามเข้า เป็นหอพระ หรือเปล่าไม่แน่ใจ ใครมีข้อมูลคะ

ซันที่รี่...ชันมากค่ะ ยังดีทำชานให้พักขา ยิ่งมีไกด์สาว ๆ พาลูกทัวร์ขึ้นไป ใส่ผ้าถุงด้วย ข้างล่างตรงนี้ มีแต่พวกผู้ชาย ชีกอ นั่งกันค่ะ...ป้าเล็ก ถ้าป้าไปนั่งอีกคน เขาจะมองป้าแปลก ๆ นะคะ ขึ้นไปด้วยกันดีกว่า่...บอกแล้วให้กินน้ำหมัก...กลัวอยู่ได้

เดือนนี้ต้นจำปาใบโกร๋นหมดแล้วค่ะ กำลังเตรียมตัวออกดอก ถ้าไปปีใหม่คือสิงามหลาย

สังเกตคนขึ้นค่ะ ต้องหาตัวช่วย ธนนันท์สบายค่ะ กระโดดทีละ 3 ขั้น...อิอิ 

มองคนละมุม ชันขนาดนี้ จะถ่ายรูปไกด์ที่กำลังพาลูกทัวร์ขึ้น ก็กลัวว่าจะโดนไกด์ให้ลงด่วน (ถีบลง)  ถ้าเจอก็น่าสบายนะคะ แว๊บเดียว ถึงชั้นล่างเลยค่ะ เอ๊ะ! หรือจะถึงโรงพยาบาล....แค่คิดก็เสียวแล้ว

ภาพมุมสูงค่ะ คุ้มค่ากับการปีนมาก บ่อน้ำนั่นเรียก บารายค่ะ มี 2 ลูกคู่กัน สมัยก่อนมี 3 แต่ต่อมาไม่รู้ไปเที่ยวไหน หายไปหนึ่ง เป็นฝ่ายหญิง ฝ่ายชาย ก่อนจะทำพิธีสำคัญต้องลงไปชำระร่างกายให้สะอาด (ธนนันท์ว่ากว่าจะเดินขึ้นไปถึงจุดทำพิธี คง....)

เดินระวังด้วยนะคะ เดี๋ยวจะำได้ลงด่วน อิอิ ความชันกินขาด ก้อนหินแผ่นหนา ใหญ่ ๆ ทั้งนั้นเลยค่ะ ไม่รู้เอาขึ้นมาได้ยังไง สามารถจริง ๆ นับถือ ๆ 

ถึงแล้วค่ะ...สว. ทั้งหลายหายใจแรงมาก...ขนาดว่าตัวเองไหวแล้วนะคะ ต้องยืนพัก ไม่ขยับเลย เรียกพลังก่อน ก่อนที่จะเข้าไปไหว้พระ ข้างใน และต้องเดินไปขอรองน้ำทิพย์จากปาก พญานาค ปากถ้ำข้างหลังที่อยู่ติดหน้าผาค่ะ  

ตามอีกบล็อกค่ะ จะจบวัดพู แต่ก็ยังมีต่ออีกหลายตอนค่ะ บอกแล้วไง ไปเที่ยวลาวครั้งนี้ ธนนันท์คุ้มค่ามาก หากินได้หลายบล็อกเลยค่ะ...ทริปนี้ยังอีกยาวไกล