พาเที่ยว สปป. ลาว ฉบับธนนันท์ 4 จบวัดพูค่ะ

วันนี้ขอลงอีกบล็อกค่ะสำหรับวัดพู เป็นการส่งท้ายปราสาทหิน มรดกโลก  ใครที่เดินขึ้นมาจนถึงบันไดขั้นสุดท้าย ก็ต้องภาคภูมิใจในตัวเอง เพราะมีสิ่งที่น่าประทับใจ ตื่นตาตื่นใจรออยู่  ธนนันท์ก็ไม่ค่อยจะได้ไปเที่ยวปราสาทหินแบบเป็นเรื่องเป็นราวในเมืองไทย จะมีก็ผ่านหูผ่านตา แว๊บ ๆ แต่มาเมืองลาว ธนนันท์มีบุญขนาด ได้มาเที่ยวมรดกโลกแบบไม่คาดฝัน หรือแบบไม่ตั้งใจค่ะ  หลงมาแท้ ๆ และก็โดนฟัน ในนาทีสุดท้าย ตามมาดูค่ะ ว่ามีอะไรในวัดพูแห่งนี้ 

มาถึงจนได้ โบสถ์วัดพู มีองค์พระข้างในค่ะ ต้องเข้าไปเคารพสักการะ มาถึงที่แล้ว

ธนนันท์ก็อธิษฐานขอพร ตามประสาคนไทย เอ๊ะ! หรือลาว...ทอปอลอ แล้วกันค่ะ สาธุ!..ให้สมหวังดังตั้งจิตค่ะ...ใครอยากได้อะไรก็ขอพรพระท่านเองนะคะ ธนนันท์ขอเสร็จแล้วค่ะ ไปต่อ...

ตรงซุ้มประตูนี่เรียกทับหลังหรือเปล่าคะ หรือว่าเรียกหน้าบัน ไม่ค่อยรู้เรื่องหรอกค่ะ เดี๋ยวหาข้อมูลก่อน....ทับหลังค่ะ ที่เป็นกรอบสี่เหลี่ยมผืนผ้่า เหนือกรอบประตู สลักเรื่องราวต่าง ๆ มีศิลปะ อ่อนช้อยสวยงาม  เป็นกรอบค้ำรับน้ำหนักประตูด้วยค่ะ ส่วนหน้าบันที่เป็นสามเหลี่ยมหน้าจั่วอยู่เหนือทับหลังอีกชั้น  สลักศิลปะสวยงามเหมือนกันค่ะ

ด้านหลังโบสถ์ เป็นลานหินกว้าง สูงชันขึ้นไปตามชั้นหน้าผา

ตรงนี้ด้านข้างของโบสถ์ แต่เป็นทิศใด ธนนันท์ไม่ทราบค่ะ หลงทิศแล้ว..

องค์พระอยู่ข้าง ๆ โบสถ์ค่ะ ธนนันท์ก็มากราบท่านอีก...แต่ไม่ขออะไรท่านแล้ว เดี๋ยวพระท่านงง ไม่รู้องค์ไหนจะให้ตามที่ขอก่อน...เกิดท่านตกลงกันไม่ได้ ธนนันท์คง....อด

แล้วก็ขึ้นไปขอรองเอาน้ำทิพย์ค่ะ จากปากพญานาค ก่อนขอท่านก็หยอดตังค์ทำบุญก่อน ไม่ได้เอาขวดไป เอาถุงที่ซื้อดอกไม้มาใส่ก่อนค่ะค่อยไปเอาขวดข้างล่าง

มานั่งพักดูวิวทิวทัศน์ข้างล่างก่อนค่ะ ใครที่ท้อตะทีแรก รอที่บันได หมดโอกาสที่จะได้เห็นภาพสวยงามอย่างนี้นะคะ เพราะงั้นอย่ากลัวความสูงค่ะ ภาพสวย ๆ แบบนี้หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง...ทิ้งไปไกล ๆ เลย ธนนันท์มีพลังน้ำหมัก ไม่มีอาการเหนื่อยหอบให้อับอายขายขี้หน้าเลยค่ะ สบาย ๆ บอกแล้ว โดดขึ้นทีละ 3 ขั้น...ไม่ได้โม้ ป้าเล็กพูดให้ร้ายน้องเกินไป...หาว่าขาสั้น...ไม่ยาวเหมือนป้าเล็ก แต่ก็แข็งแรงค่ะ...บ้าพลังด้วยค่ะ

ถ่ายจากข้างบนลงมา วิวสวยมากค่ะ

มองเห็นบาราย 2 ลูกคู่กัน และทางเดิน ไกลเหมือนกัน เดินเพลิน เหมือนใกล้ ๆ ยิ่งมีคนรู้ใจไปด้วย โอ้โฮ!...โรม๊านติก...ใครยังไม่มียกมือขึ้น....ตัวใครตัวมันค่ะ ธนนันท์ก็กะลัง หาอยู่ อิอิ...

ซูมเข้ามาอีกหน่อยค่ะ...

ต้นมะม่วงพวกนี้ไม่รู้กี่ร้อยกี่พันปีมาแล้ว ใหญ่มากกกกกก ที่เราเห็นเป็นซุ้มใหญ่ ๆ เขียว ๆ จากการมองมาแต่ไกล ๆ   อ้อ!...จะมีใครตาดีมั๊ยน๊า...มองไปทางศาลาไกล ๆ โน้น...เดินต่อไปอีกค่ะ  เป็นสถานที่ จับคนมาบูชายัญ ธนนันท์ไม่กล้าไปค่ะ  กลัวว่าจะมีอะไรที่แบบว่า...สมัยโบราณ.... เกิดเห็นธนนันท์แล้วจำได้ว่าเป็น....บริวารเก่า...อะไรประมาณนี้...อาจจะมาทักทาย...บรื๊อออออออ....

ไกด์ลาวค่ะ สวย ๆ ทั้งนั้น ถ่ายมาหลายคน แต่ให้ดูแค่นี้...เท่านี้ธนนันท์ก็หมองแล้วค่ะ โดนไกด์หงำ...ใครแปลไม่ได้ หาสาวลาวช่วยสอนให้ค่ะ...หาใครไม่ได้...ธนนันท์รับเอง อิอิ  ลาวเหมือนกันเด้อ!...

เนี่ยล่ะ เหตุผลที่บันไดชั้้นล่างมีแต่หนุ่ม ๆ นั่งพัก ได้ยินไกด์พูดมาแว่ว ๆ ...ใครอยากลงด่วนบอกไกด์จะจัดการให้ โดยเฉพาะหนุ่ม ๆ พวกนั้น...สงสัยผูกใจเจ็บ...  

ขอบอกว่าไกด์น่ารักค่ะ...ร้ายเฉพาะกับบางคนเท่านั้น...

หนุ่ม ๆ พวกนี้ก็เป็นของธนนันท์ค่ะ...เอ๊ะ!..พิมพ์ตก เป็นพวกเดียวกัน พ่อลุงเป็นผู้นำทางที่น่ารักมาก อาศัยบารมีพ่อลุง ทำให้ประหยัดเงินในการเที่ยวไปหลายล้านค่ะ ใช้เงินเที่ยวนี้ เป็นล้านเลยนะคะ...

ขอเกิดอีกหน่อย เล่าเรื่องมานานแล้ว ขอแสดงเองมั่ง ใครต้องการเที่ยวลาวบอกเด้อ! ไม่ต้องจ้างวันละ 800 บาท ธนนันท์ ฟรี!..เลี้ยงข้าวเลี้ยงน้ำแหน่ล่ะ... 

นี่ไง..หลักฐาน..ตอนลง โดดที 5 ขั้นเลย...5555555  เกือบได้ลงด่วน...

จบแล้วค่ะ...นำเที่ยววัดพู...ตอนต่อไปจะเข้านครจำปาสักแล้ว โปรดตามธนนันท์เข้าเมือง...แล้วจะรู้ว่า ธนนันท์จะตามหาญาติเจอหรือเปล่า..อิอิ มาแบบมีแผน (สด ๆ ร้อน ๆ ) 

ปอลอ  :  ใครต้องการให้ธนนันท์นำเที่ยว กรุณาโทรจองคิวก่อนค่ะ...แบบว่างานตรึม! เบอร์โทร. 222222222...อยาก 2    ง่าย ๆ สั้น ๆ โท โท อยาก โท...จบแล้วค่ะ.