การพนันกับงานศพ

คิดว่า แต่ละท้องที่คงจะเหมือน ๆ กันสิ่งที่คู่กับงานศพก็คือการพนัน ที่ได้เขียนบล๊อกนี้ขึ้น เพราะ 5 เดือนที่ผ่านมาที่บ้านเกิดความสูญเสียขึ้นถึง 3 งาน งานแรกคุณยาย เมื่อเดือนสิงหาคม/54 งานที่สอง คุณย่า ตุลาคม/54 งานที่สาม พี่ชาย มกราคม/55 สิ่งที่ต้องมีตอนจัดงานกลางคืนหลังพระสวดเสร็จ (แค่สวดเสร็จจริง ๆ เพราะพระยังไม่ทันลุกกลับเลยก็เอากันแล้ว) ก็คือ วงพนัน ซึ่งก็มีตั้งแต่ ไฮโล ดำมี่ ป๊อกเด้ง น้ำเต้าปูปลา และวงไพ่เล็ก ๆ อีก เรียกไม่ถูกกับเค้าครับ จริง ๆ แล้วสิ่งเหล่านี้ ไม่ใช่เรื่องแปลกในสายตาผม เพราะ เห็นมาตั้งแต่เด็ก ๆ จำได้ตอนเด็ก ๆ เคยถามผู้ใหญ่ว่า เล่นไพ่ กันอย่างนี้ตำรวจไม่จับหรือครับ ก็ได้รับคำตอบว่า ไม่จับหรอกเล่นกันได้อยู่เป็นเพื่อนศพ แต่เด็ก ๆ อย่าเข้ามาเล่น ไปนอนได้แล้ว ..... แม้แต่จะไปนั่งดู ก็ถูกดุ ไล่ให้ไปนอน ..... ถ้ามองด้วยตา ตั้งแต่เล็กจนโต กาลเวลาผ่านไป การพนันก็ยังคู่กับงานศพ ไม่เปลี่ยนแปลง ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร.... เอ้า....แล้วจะมาเขียนทำอะไร ในเมืื่่อมันไม่ใช่เรื่องแปลก .... มองด้วยตา ไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ถ้ามองด้วยใจ ...แปลกครับ ไม่ใช่แปลกไปในทางที่ดีขึ้น แต่กลับไปในทางที่ตรงกันข้าม แย่ลงทุกขณะ มันกลายเป็นวัฒนธรรมของแต่ละท้องถิ่นไปแล้ว และเป็นวัฒนธรรมที่แย่ ๆ จริงๆแล้วไม่น่าจะเรียกว่า วัฒนธรรม แต่ไม่รู้จะใช้คำว่าอะไรดี.... เมื่อมองให้ลึกลงไป การพนันในงานศพตอนนี้กับเมื่อ 20 ปีที่แล้วสิ่งที่แตกต่างก็คือ เมื่อก่อนจะมีแต่ผู้ใหญ่ ผู้เฒ่าผู้แก่ แต่เดี๋ยวนี้ มีตั้งแต่ ยุวชน เยาวชน ไปจนถึงคนวัยใกล้ลงโลง ..... เด็ก ๆ 7-8-9 ขวบก็เล่นเป็นกันแล้ว ตั้งกันเป็นวง ๆ ส่วนใหญ่จะเป็น ป๊อกเด้ง อีกวงนึงที่ขาดไม่ได้ น้ำเต้าปูปลา แต่วงนี้จะมีทุกรุ่น ทุกเพศทุกวัย รวมกันอยู่ ส่วนวงใหญ่ ไฮโล กับดำมี่ จะมีตั้งแต่เยาวชนขึ้นไป ยุวชนจะไม่เห็น ....ทำไมเด็ก ๆ อายุขนาดนี้มาตั้งวงเล่นป๊อกเด้ง มานั่งล้อมวงแทงนำ้เต้าปูปลา .... ทำไมผู้ใหญ่ ไม่ห้าม ไม่ปราม ยิ่งคนเป็นพ่อ เป็นเม่ ด้วยแล้ว ทำไมถึงปล่อยให้เป็นอย่างนี้ .... แต่เมื่อมองให้ดีก็ไม่แปลกอีก เพราะ พ่ออยู่วง ไฮโล แม่อยู่ ดำมี ลูกมานั่งแทงน้ำเต้าปูปลา บ้างก็ป๊อกเด้ง ตังค์หมดก็ไปขอพ่อกับแม่ พ่อกำลังมือขึ้นเล่นได้ก็ส่งให้ แม่มือกำลังตกก็โดนไล่ตะเพิดกลับมา  .... เอ้า...คิดบวกเข้าไว้ มันก็ดีนะ ช่วยกันทำมาหากินกันทั้งครอบครัว ฝึกลูกให้หัดทำมาหากินตั้งแต่เล็ก ๆ โตไปจะได้ไม่ลำบาก ....เฮ้อ....สังคมไทยเสื่อมลงทุกที กับค่านิยมที่ผิด ๆ อืม....นึกออกแล้วใช้คำว่าอะไร "ค่านิยม" น่าจะเหมาะกว่า "วัฒนธรรม" เพราะคำนี้ดูจากการสะกดและความหมายแล้ว น่าจะใช้กับเรื่องดี ๆ สิ่งดี ๆ มากกว่า เอาละเขียนลงมาแล้ว ก็ไม่ขอกลับขึ้นไปแก้แล้วนะครับ ทำอย่างไร เราถึงจะเปลี่ยนแปลง ค่านิยม เหล่านี้ ทุกท่านก็คงบอกว่า ยาก ใช่แล้วครับ ยาก ก็คงต้องปล่อยตามเวรตามกรรมที่แต่ละคนได้ทำกันมา มองไปถึงอนาคตข้างหน้า สังคมคงต้องอยู่กันอย่างหวาดระแวง เมื่อปัญหาการพนัน (รวมไปถึงยาเสพติด) ที่นับวันจะยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นวัน ก็มันจะรุนแรงขึ้นได้อย่างไร ในเมื่อเล่นปลูกฝัง ค่านิยม กันตั้งแต่ยังเล็ก ๆ แบบนี้ ....จริง ๆ อยากจะถ่ายรูป เอาลงในเนต สะท้อนให้สังคมเห็นถึงความเสื่อม แต่คิดไปคิดมา ไม่ดีกว่า ดาบสองคม เด็ก ๆ เห็นเอ้า...ที่โ่น่นเค้าเล่นกันได้เราเล่นมั่ง...ขอถอนหายใจอีกครั้ง...เฮ้ออออ....แถวบ้านผมเมื่อก่อนจะทิ้งบ้านไปไหน ก็ไม่ต้องเป็นห่วงบ้าน โจรผู้ร้ายไม่มีหรอกครับ แต่เดี๋ยวนี้เผลอเป็นไม่ได้ ....บ้านไหนมีฐานะหน่อย ก็โดนงัด โดนแงะ ....มันเพราะอะไรละครับ ถ้าไม่ใช่มาจากสิ่งเหล่านี้ "การพนัน ยาเสพติด" ปลูกฝังกันเข้าไป....เมื่อไหร่จะเลิกเสียทีกับการปลูกค่านิยมแบบนี้ มันต้องเริ่มจากจุดเล็ก ๆ นี่แหละก่อน.... ขอถอนหายใจเป็นครั้งที่สาม เฮ้ออออออ..... แล้วกลับบ้านหนนี้ ดีใจครับ ความเจริญมาถึงแล้ว ห่างจากบ้านไม่ถึง 1 กิโล "บ่อนไก่" ครับ ใหญ่โตมโหฬาร .... มันเปิด(แบบถูกกฎหมาย)ได้ด้วยหรอครับ เพราะผมเห็นมีแต่คนใหญ่คนโตทั้งนั้น ที่ไปร่วมกันทำพิธีเปิด ตำรวจก็มี ไม่รู้นายอำเภอมาด้วยหรือเปล่า ...นึกถึงวันข้างหน้าแล้ว อนาถใจ .....