ความยากจน เป็นสิ่งที่ต้องหลีกหนี หรือเป็นสิ่งที่ต้องเรียนรู้

  ขึ้นชื่อว่าความยากจน หลายคนไม่อยากพบไม่อยากเจอ
แต่ทำไม พระพุทธเจ้า จึ่งสอนเรา ให้อยู่กับความยากจน
หรือว่า ความยากจน คือหนทางแห่งการบรรลุธรรมขั้นสูงสุด ซึ่งก็คือ "นิพพาน"
  การที่เราได้มีโอกาสเกิดมาเป็นคน ซึ่งมีมันสมองที่มีประสิทธิภาพสูง
ทำให้คน สามารถฝึกตน จนมีศักยภาพทางจิต ที่จะคิดและพัฒนา
แก้ไขปัญหาและปรับตัว จนสามารถสร้างอารยธรรมและวัฒนธรรมได้
  ด้วยความสามารถของคน ที่สามารถเรียนรู้ปรากฎการณ์ต่างๆของธรรมชาติ
จนสามารถสร้างเทคโนโลยีเข้ามาทดแทนสิ่งที่ธรรมชาติได้สร้างไว้
ทำให้เกิดความลุ่มหลงไปว่า คนคือศูนย์กลาง คนคือเจ้าของโลก
  จากผู้มาอาศัย กลายเป็นเจ้าของ 
  จากการกินเพื่ออยู่ กลายเป็นอยู่เพื่อกิน
  จากการทำแบบพออยู่พอกิน กลายเป็นทำเพื่อสะสมความร่ำรวย
  โลก และเพื่อนร่วมโลก จึงถูกกระบวนการสร้างความร่ำรวยเทกโอเวอร์
  คนหลายคน มุ่งมั่นหลีกหนีความจน เพื่อไขว่คว้าหาความร่ำรวย
  จนลืมที่จะเรียนรู้ชีวิต ...จนลืมไปว่า "ไม่มีใครสามารถที่จะอยู่ค้ำฟ้า"
 แม้แต่เงินในปากเพียงบาทเดียว ก็ยังไม่สามารถนำติดตัวไปได้