บ้านนอกเข้ากรุง (กรุงโตเกียว) ตอนที่ 1

เช้าวันที่ 2 พ.ค เป็นวันที่อิ๋วต้องเดินทางไปโตเกียว เพื่อไปบ้านพี่ดา  ทีแรกคิดว่าจะนั่งรถไฟไปลงทีสถานีนาโกย่า แล้วไปต่อชินกันเซนด้วยตัวเอง แต่รถไฟเที่ยวแรก มีเวลา 6.00 น. ชินกันเซนเที่ยวแรกจาก นาโกย่าไปโตเกียว เวลา 6.20 น. เลยต้องให้สามีขับรถมาส่งถึงสถานีนาโกย่า (เด็ก ๆ ก็ตามมาส่งคุณแม่ด้วย แบบงัวเงียๆ เพราะยัง เป็นเวลาตี 5 อยู่เลย ) 

 พระอาทิตย์กำลังขึ้นตอนเช้าตรู่ค่ะ  พอสามีซึ้อตั๋วชินกันเซนให้เรียบร้อยแล้ว ก็บอกลาเด็ก ๆแล้วเข้าไปที่ชานชาลาเพื่อรอชินกันเซนซึ่งเหลือเวลาอีก ประมาณ 10 นาที ด้วยความที่เป็นครั้งแรก  ตั๋วจะมีแบบจองที่นั่งและไม่ต้องจองที่นั่ง แต่อิ๋วซื้อตั๋วแบบจองที่นั่ง เพราะกลัว จะแย่งที่นั่งไม่ได้แล้วต้องยืนยาว ประมาณ 1 ชั่วโมงครึ่ง กว่าะถึงโตเกียว เมื่อได้ตั๋วก็ต้องเดินหาช่อง หมายเลขที่ 14 เพื่อจะได้ขึ้นรถนั่งที่หมายเลขของตัวเอง แต่ด้วยความที่ไม่รู้ว่า หมายเลขที่14 ที่ที่ ตังเองนั่งมันอยู่ตรงไหน อิ๋วก็เดิน ขึ้นไปทางหัวรถไฟที่จะมา หมายเลขที่ 14 มันก็มีเยอะเหลือเกิน เดินจนเมื่อยที่นั่งเรามันอยู่ตรงไหนหละเนี่ย ไม่ได้การแล้วรถไฟกำลังจะมา พอดีหลือบเห็นเจ้าหน้าที่ประจำสถานี เลยรีบวิ่งเข้าไปถาม ว่าที่ตัวเองต้องนั่งมันอยู่ช่วงไหน เจ้าหน้าที่บอกคุณต้องเดินย้อนกลับไปให้ถึงเกือบสุดปลายโน้นเลยนะ (โอ้ย จะเป็นลม) ตรงนี้มันเป็นช่องหมายเลข ที่ 14 ก็จริงแต่สำหรับคนที่ ที่จะลงโยโกฮาม่า (3 ป้ายก่อนถึงโตเกียว)โอ้พระเจ้าช่วยไว้ทัน ไม่งั้นคงไปโยโกฮาม่าแทนโตเกียวแน่เลย

     ไปถึงสถานีโตเกียว เกือบ 9 โมง (ขึ้นรถ 6.41 นาที) พอออกจากชินกันเซนสอดตั๋วสำหรับออก ก็รับโทรหาพี่ดาทันที พี่ดาอิ๋วออกไปหาพี่ดาไม่ได้ มันมีหลายสายเหลือเกินทั้ง ๆที่พี่ดาบอกไว้แล้วว่าให้ออกมาทาง tokai -zen แต่ก็ไปไหนไม่ได้เพราะคนมันเยอะมาก (  งั้นอิ๋วยืนอยู่ตรงนั้นแหละเดี๋ยวสามีพี่เข้าไปรับ พี่ดาบอกผ่านทางโทรศัพท์) สุดท้ายเลยได้เจอพี่ดา และต่อรถไฟใต้ดินไปบ้านพี่ดา