บันทึกการเดินทาง/เรื่องราวความทรงจำที่ดีๆๆที่ผ่านมาในชีวิต 2

เช้า....วันที่5 ถึง จ.ตรัง

ผู้ใหญ่โสทรมารับที่สถานีรถไฟ พาไปเลี้ยงอาหารช้า มีเซอร์ไพร์อีกแล้ว ลุงพูนจะมาร่วมวงทานน้ำชาด้วยดีใจเป็นที่สุดเลย (ชื่นชมและชอบลุงพูนเป็นการส่วนตัวค่ะเหมือนได้อยู่กับพ่อเลยเพิ่งจะเสียพ่อค่ะ) ได้เจอตัวจริง ลุงพูนเป็นผู้ใหญ่ใจดีคนหนึ่งเลย สุขุมมาก

กินเสร็จไปช็อปค่ะซื้อของที่จะเดินทางเพิ่ม นั่งรถลุงพูนไป ลุงพูน เปิดเพลงย้อนยุคให้ฟัง เงาไม้  อารีดัง  ชอบๆๆๆๆช็อปเสร็จก็ไปรับพี่เสริฐที่ร้านเค้กค่ะ(ทริปนี้เจอแต่สว.ที่อยากเจอทั้งนั้นคุ้มสุดสุด) ยังไม่รู้ชะตากรรมข้างหน้า ฮ่าฮ่า

ถึงบ้านผู้ใหญ่โสทร  พาเดินชมสวน สระมรกต เตาเผาถ่าน สวนยาง น้องต๊อก/พี่ศักดิ์เดินทางมาสมทบ เดินดูต้นไม้พอสมควรแก่เวลา

พ่อของผู้ใหญ่โสทร ทำกับข้าวไว้รอแล้วที่บ้าน ระหว่างที่กินข้าวพ่อผู้ใหญ่ได้เล่าเรื่องการเดินป่่าในสมัยหนุ่มๆๆๆให้ฟัง แล้วยังสอนว่าถ้าหลงกันให้เดินลงหาสายน้ำหรือลำคลองให้เดินตามน้ำไปเรื่อยๆๆแล้วจะออกจากป่่าได้

ลาลุงพูนและพ่อผู้ใหญ่โสทร เดินทางต่อไปสู่พัทลุงบ้านประธานแจ้ว....

ถึงบ้านประธานแจ้ว...พี่อู๊ด ให้การต้อนรับเป็นอย่างดีจัดเตรียมอาหารไว้รอเพียบ ขอตัวจัดการกับตัวเองก่อนนะค่ะ

จัดการตัวเองแปลงร่างเรียบร้อย เข้าครัวเลยค่ะ ผัดเปรี้ยวหวานสะตอ น้องแจ้วจัดของไว้พร้อมปรุงรอแม่ครัว (ทดสอบฝีมือแน่เลย) 

น้องแจ้วว่ายังมีกับข้าวจากพี่เสินพี่เก้อีกนะ ลากไปดูบล็อคของพี่เสิน ตอนนี้กำลังเดินทางจากปัตตานี นับถือน้ำใจของพี่ทั้งสองมากเลยค่ะอุตส่าห์ทำอาหารและเดินทางมาส่งด้วยตัวเองอีก ขอบคุณจริงๆๆจากใจค่ะ  (  น้องแจ๊คอยากเจอพี่เสินมาก บอกชื่อเหมือนหนังจีนเลย)

ได้เจอพี่หยอยตัวเป็นๆๆสักที มาพร้อมกับน้องจารึก พี่สาวที่มากด้วยอุดมการณ์  สาวมั่น สัมผัสได้ว่าพี่หยอยเครียดนะค่ะ (สายไปแล้วค่ะงานนี้)

ทุกคนรีบจัดข้าวของใส่ถุงกันเปียกค่ะ เพราะฝนได้เทลงมาแล้ว พนิดาจัดของเข้าของออกหลายรอบพี่ๆๆบอกไม่ต้องเอาไปเยอะค่ะ โดนแซวตลอดเลย แต่ก็ขำตัวเองเหมือนกัน ฮ่าฮ่า

ก่อนออกเดินทางพนิดาแจกพระให้กับทุกคนที่ร่วมเดินทาง " ได้ฉายาใหม่อีกแล้ว เจ้าแม่ของขลัง "

เราออกเดินทางกันทั้งฝนยังตกอยู่เลยค่ะ จุดหมายน้ำตกไพรวัลย์ซึ่งเป็นที่พักเราในค่ำคืนนี้ค่ะ โดยมีพี่เสินและพี่เก้ตามมาส่งค่ะ

ทุกคนจัดการทดลองผูกเปลนอนกันที่ศาลาที่พักของอุทยานเป็นการซ้อมทดสอบความพร้อมไปในตัว

เจ้าแม่ของขลังเจอดีค่ะ....โดนอำบีบคอหายใจไม่ออกร้องสุดเสียงเลย นึกขึ้นได้ต้องกรวดน้ำอุทิศผลบุญ

ตื่นเช้าถามน้องอ๊อดว่าได้ยินเสียงพี่ร้องไหม น้องอ๊อดบอกได้ยินกำลังจะลุกไปจับตัวดูว่าเป็นอะไร " โดนสะแล้วแต่ไม่กลัวนะ"

ฝนตกตลอดคืนยังคิดว่าจะเดินทางกันได้ไหมหนอ หรือต้องเปลื่ยนโปรแกรม เช้ามาฝนหยุดตกใจชื้น (แต่กลัวทางลื่น จิตตก ไหวไม่หนอ เป็นไงเป็นกัน มาแล้ว)

พี่หยอยเตรียมอาหารเช้าให้กินก่อนออกเดินทาง  กินเสร็จถ่ายรูปเก็บเป็นที่ระลึกกันก่อนออกเดินทาง....

ยังมีต่อนะค่ะ บันทึกการเดินทางจะยิ่งเข้มข้น โหด มันส์ ฮ่า  รูปดูได้จากบล็อคคนอื่นๆๆนะค่ะ

ประสบการณ์ชีวิตที่คนอื่นหามิได้

อย่าหวาดหวั่น อย่าหวาดกลัวการเดินทาง

เพียงแค่เพิ่งเริ่มต้น....

อีกหนึ่งวันผ่านมาถึงยามนี้

ดั่งเช่นวันธรรมดาที่พบผ่าน

แต่มีบางสิ่งที่พัดพามา

คือมิตรภาพ...ความรู้สึกดีดีที่มีให้กัน

อยากขอบคุณจากใจฉันคนนี้

ที่มีคนเดินทางมาฝากยิ้มหวาน

ได้พบคุยต่างให้ได้รู้จัก...ตัวตนกัน

หวังในมิตรภาพจะคงอยู่กับเรา...นานแสนนาน