บ้านนอกเข้ากรุง ตอนที่ 2

ถึงบ้านพี่ดาน่าจะประมาณ 9 โมงครึ่งเห็นจะได้  ที่จริงนั่งรถไม่นานแต่เสียเวลาตรงเวลาที่ต้องเดินออกมาต่อรถไฟใต้ตินเพราะทางเดินมันยาวเหลือเกิน ขึ้นรถไฟใต้ดินสาย โทกัยเซ็น ลงที่สถานี คาซัยแล้วต่อรถประจำทางอีกประมาณ 5 ป้าย ลงที่ป้าย เอโดคาวา 5 โจเม เดิน อีก 2นาที ถึงบ้านพี่ดา พี่ดาเตรียมอาหารเช้าไว้ให้แล้วก่อนที่จะออกไปรับอิ๋ว มาดูกันนะค่ะว่าอาหารเช้าวันแรกที่โตเกียวคืออะไร

               ข้าวผัดผักกาดดองใส่ไข่ มิโซชิรุ ไก่ทอด 1 ชิ้น หัวไชเท้าดอง

    ช่วงที่นั่งทานข้าวพี่ดาก็ถามว่าเป็นยังไงบ้างโตเกียว เลยได้ทีเล่าถึงความที่ตัวเองไม่รู้ให้พี่ดาฟัง ตอนที่สามีพี่ดาเข้าไปรับอิ๋วข้างในสถานี สามีพี่ดาถามหาตั๋วรถไฟ อิ๋วบอกว่าไม่มี ยังไม่ได้ซื้อ ที่ไหนได้ก็ตั๋วที่อิ๋วซื้อที่นาโกย่านั่นแหละ แต่เพราะที่อิ๋วออกมามันยังอยู่ในสถานีอยู่เลย ยังไม่ถึงทางออก เดินออกมาเกือบจะเป็นกิโลอยู่แล้ว โชคดีอีกนั่นแหละที่ยังไม่ทิ้งตั๋วอีกใบ ทีแรกก็นึกว่ามันจะเหมือนตั๋วเครื่องบิน แผ่นหนึ่งให้เรา อีกแผ่นหนึ่ง เจ้าหน้าที่เก็บที่ไหนได้ สำคัญมาก ถ้าไม่มีตั๋วใบนี้ก็ออกจากสถานีไม่ได้ หรือออกได้แต่ต้องจ่ายเงินเท่ากับจำนวนราคาที่ซื้อตั๋ว ( จะเป็นลมรอบที่ 2 )เกือบได้จ่าย 12000เยนอีกรอบ

           อ้อ ลืมเล่านี่ก็เป็นครั้งแรกที่ขึ้นรถประจำทางของญี่ปุ่น ตอนที่ขึ้นรถ เราต้องจ่ายเงินเลย ไม่มีกระเป๋ารถเมล์มาเก็บถีงที่เหมือนบ้านเรา พี่ดาหยอดเงินตรงไหน ตรงกล่องสี่เหลี่ยมนั่นแหละน้อง เอาอีกแล้วเรา ปกติเวลาจะไปไหนก็ให้สามีขับรถพาไป แล้วส่วนมากก็ใช้จักรยาน ไม่เคยนั่งรถเมล์ เลยได้เรียนรู้ไปไหนตัว

         หลังจากนั่งพักให้หายเหนื่อยแล้วพี่ดาก็เริ่มบรรเลงเลย มาไกลอย่าให้เสียเวลาเปล่าไปเอาแอปเปิลมาแกะ

วันแรกที่แกะแอปเปิล งานที่ออกมาก็ได้ดังรูป

ดอกตรงกลางนั่นฝีมือคุณครู ส่วนใบไม้อิ๋วเป็นคนทำ

                ถึงเวลาพักทานข้าวเที่ยง พี่ดาทำแกงไตปลาให้ทานเพราะบอกพี่ดาว่าอยากทานแกงไตปลา ดูภาพซิค่ะน่าทานหรือเปล่า

      รสชาด อร่อยมากอย่าบอกใครเชียวหละ แต่เผ็ดจนแสบลำไส้เกือบถึงวันกลับเลยหละ หลังจากพักสายตาแล้วช่วงบ่ายก็แกะดอกข่า ใช้แครอทค่ะ

ดอกรักเร่แกะยากเหมือนกัน พี่ดาบอก ใจเย็น ๆ แกะน้องแกะไม่ใช่แงะ ( มันก็ยากแกะแหละพี่แต่มือมันไม่ไป)เวลาแกะจะใช้เวลาอยู่ที่ประมาณ 2ชั่วโมงไม่เกินนี้เพราะปวดตา

ส่วนอาหารเย็นวันนี้ ผัดผักบุ้งไฟแดง ซาชิมิ ซุปสาหร่าย แล้วก็ไม่ลืมแกงไตปลาซึ่งกินไปก็เช็ดทั้งเหงื่อและน้ำตาไปตามด้วยน้ำเย็นเป็นระยะ ส่วนพี่ดาก็กินแบบไม่รู้ร้อนไม่รู้หนาว นี่แบบไม่เผ็ดนะ เพราะพี่รู้ว่าอิ๋วไม่ทานเผ็ด ( โอ้ คนใต้ทานเผ็ดกันทุกคนไหมเนี่ยะ)