... วิธีการล้างสมอง...

นำสมองที่ได้มาล้างน้ำเปล่ารอบหนึ่งก่อน แล้วจึงลวกด้วยน้ำร้อน...

หลังจากนั้นเอาไปต้มในน้ำเดือด จนสุกได้ที่...

สะเด็ดน้ำไว้ หั่นเป็นชิ้นพอคำ... แล้วหม่ำเลย... ม่ายยช่ายยยย....

สมองของคน ก็เหมือน ฮาร์ดดิสก์ บรรจุข้อมูล

ที่มี ซีพียู(หน่วยประมวลผล) ในตัวเอง...

จะล้างสมองก็ต้อง ลบไฟล์เก่าออกไปก่อน... ค่อยๆลบ

ค่อยๆลบ... กลบเกลื่อน... หักล้าง... บางครั้งก็ปลอมปนไวรัสลงไปบ้าง...

แล้วทดแทนด้วยไฟล์ใหม่ ที่ ซีพียู พอจะยอมรับได้....

เพิ่มเข้าไป ทีละไฟล์ ทีละไฟล์... จนตายใจ...หนักบ้าง เบาบ้าง ตามจังหวะโอกาส...

สุดท้าย ก็ครอบงำได้ทั้งฮาร์ดดิสก์ ทั้งหน่วยประมวลเหตุผล...กลายเป็นหน่วยประมวลเพื่อหวังผลอย่างเดียว...

หมาแมว เป็นสัตว์กินเนื้อ ก็ทำให้มันเป็นสัตว์กินเม็ดซะ มีแบบสอดไส้ด้วย...

มีสารเสพแล้วติดใจด้วยหรือเปล่าไม่รู้...ถ้าหมาแมวเลือกช้อปปิ้งของเองได้

คงจะได้เห็นว่า "ธรรมชาติ" สร้างให้เขาเลือกอาหารแบบไหน...

คน จะเป็นอิสระ ถ้าไม่มีภาระผูกพันจากหนี้สิน... และสิ่งครอบงำที่ควบคุมบังคับ...

ความอยากมี อยากได้ การให้มีหนี้สินได้ง่ายๆ ทำให้คน ไม่เป็นอิสระ...

โดยเฉพาะหนี้ ที่ดอกเบี้ยท่วมล้นพ้นกว่าความสามารถในการหาเงินมาชำระ...

การสร้างค่านิยม ให้คนหลงยึด เสพติด บางสิ่งบางอย่าง เป็นการล้างสมองทางหนึ่ง...

เคยกินข้าว ใช้สบู่ แชมพู เสื้อผ้า ผงซักฟอก นอนมุ้ง นุ่งผ้าขาวม้า...

ปลูกนา ปุ๋ยขี้วัว ขี้ควาย ลงแขก มียุ้งฉาง มีลานตากข้าว ครกตำข้าว...

เมื่อถูกเปลี่ยนแปลงไป... ความต้องการ ของเล่นแปลกใหม่มีมากขึ้น...

เคมี เครื่องจักร เงินกู้...เมื่อคนพึ่งพาตัวเองไม่ได้ ก็เป็น "ทาส" ของอะไรบางอย่าง ที่เขาหวังจะพึ่งพา...

คนเมือง ทำงานไป ได้เงินไป อะไรที่เงินไม่พอ ก็กู้หนี้มาซื้อ...

บ้านก็เช่า แผงขายของก็เช่า เสื้อวินก็ผ่อน มอเตอร์ไซค์ก็ผ่อน... แท็กซี่ สามล้อ ก็เช่า....

อยากซื้อบ้าน ก็ผ่อน... อยากเป็นเจ้าของแท็กซี่ ก็ผ่อน...ไร้ปัญญาหาเงินก้อนโตๆ จริงๆ....

สุดท้าย ทำงานเพื่อจ่ายค่าเช่า จ่ายค่าผ่อน...บริษัทเจ๊ง ตลาดนัดถูกไล่ที่ คิวรถถูกแย่งไป...หากินไม่ได้... ซวยเลย...

เครื่องจักรมนุษย์ ในโรงงาน... เป็นแค่เครื่องจักรมนุษย์โดยแท้...

มีเครื่องแบบ มีประกันสุขภาพ รักษาพยาบาล มีเซฟตี้...

หนีจากตจว.มา...รวมกันเช่าห้องอยู่... อยากได้เงินมาก ต้องทำโอที...

แรงงานไทย พม่า เขมร ไม่ต่างกัน... โรงงานน้ำท่วม ผลิตไม่ได้... เลิกจ้าง... ตัวใครตัวมัน.... เฮ้ออ...

เมื่อคนไทยครึ่งค่อนประเทศ ไม่มีที่ดินทำกิน ปลูกผักหญ้ากินเองไม่ได้ ก็ต้องพึ่งพาเขาร่ำไป...

พูดตอนนี้อาจจะสายเกินไป... เราอาจจะตกเป็น ทาส มานานแล้วตั้งแต่รุ่นพ่อแม่ โดยเราไม่รู้ตัวก็เป็นไปได้...

อย่างน้อย ได้รู้สถานะของตัวเองบ้าง ก็ยังดีกว่าไม่มีโอกาสรู้เลย... ว่ามั๊ย...

ทางออกเหรอ... ไม่มีสูตรสำเร็จหรอก... ทุกคนต้องหาทางออกของตัวเอง....

ลองขีดเส้นตรง สักสามเส้น....เส้นแรก จากศูนย์ขวบ ถึงหนึ่งร้อยขวบ... เราอยู่จุดไหนบนเส้นตรงนี้....

เส้นที่สอง จากหนี้มาก หนี้ลดลง หนี้น้อย... จนปลอดหนี้...

เริ่มมีเงินเก็บออม มีเงินออมนิดหน่อย มีเงินออมมากพอ.... เราอยู่จุดไหนบนเส้นตรงนี้...

เส้นที่สาม จากคนที่เคยเป็นเครื่องจักรทำงาน ผลิตเงิน มองเห็นแต่ตัวเอง...

กลับคืนสู่คนที่มีเลือดเนื้อ มีจิตใจ มองเห็นคนอื่น... จากการ "เอา" มาสู่การ "ให้"....

บางคน หลายคน...ทยอย "ให้" ทั้งๆที่ ยังไม่สามารถให้ได้เต็มที่... อาจจะให้ เป็นช่วงๆ เป็นตอนๆ...

ถ้าได้มีโอกาส ก็ขอให้ภูมิใจ ว่าได้ "ให้" บ้างแล้ว... แต่บางคน อาจไม่มีโอกาสได้ให้ ... ก็แล้วแต่ปัจเจกบุคคลว่ากันไป....

เพราะระยะเวลาของคนทุกคน มีแต่จะน้อยลง...

ลากเส้นไว้แค่ไหน มันลากให้ยาวเพิ่มไปอีกคงไม่ได้....

เพราะถูกจำกัดไว้ด้วย... "เวลา"....ชีวิต มันก็เป็นแบบนี้แหละ...นะ.. ^_^

รู้ตัวมั๊ย ว่ากำลังถูกล้างสมองอยู่.... 5 5 5 ....