เพราะว่า คำว่า “.....ของฉัน” แท้ๆ

เป็นครั้งแรกที่ลงมือทำงานปักผ้าครอสติชด้วยตนเอง  จำได้ว่าสมัยเรียนหนังสือ วิชาการฝีมือ เป็นอะไรที่เกลียดมากๆ  ต้องแอบให้คนอื่นทำแทนเสมอ  คนที่บ้านเห็นฉันนั่งทำงานนี้  ถึงขั้นขบขัน     ต่างงงงวยสงสัยว่า ฉันเป็นอะไรไป

                  แรงบันดาลใจมาจากงานชิ้นนี้

เจ้าของทำไว้ให้ดูต่างหน้า   แล้วก็จากไปอย่างไม่มีวันกลับ  ทำให้ฉันต้องตกอยู่ในหลุมดำนานพอควร  โดยมิมีใครล่วงรู้  ที่สำคัญก็คือเพราะไม่อยากให้คนรอบข้างเสียกำลังใจ

ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้  เวลาที่คนอื่นต้องประสบกับการสูญเสีย ไม่ว่าจะเป็นสิ่งของ เงินทอง  หรือคนรัก   เราสามารถสรรหาคำปลอบใจให้คนอื่นได้ง่ายๆ เช่น  “ถือว่าฟาดเคราะห์ไป   เดี๋ยวเราก็หาใหม่ได้ คิดเสียว่าเขาไปดีแล้ว   จะได้ไม่ต้องทนทรมานต่อไป “เป็นอาทิ    แม้เราจะรู้สึกเสียใจกับเขาเหล่านั้นจริงๆ แต่ความเสียใจนั้น ก็อยู่กับเราไม่นาน   ทั้งๆ ที่มันก็คือการสูญเสียเหมือนกัน   เพียงต่างกันตรงที่ เป็น  “ของเขา”  หรือ "ของเรา” ทีของคนอื่น ทำไมคิดได้    แต่พอเป็นของเรากลับทำใจได้ยาก รู้สึกละอายใจจริงๆ  ที่เคยเที่ยวไปแนะคนโน้นทีคนนี้ที

ไม่แน่ใจว่า เป็นเพราะเวลาช่วยเยียวยาจิตใจ   หรือ เกิดจากการพลิกมุมมอง จากของเรา   เป็นของเขา  ทำให้ฉันได้คิด ปล่อยวางจากการยึดถือความสัมพันธ์นั้นออกไปได้     แล้วก็ลุกขึ้น  ปืนออกมาจากหลุมดำนั้นทันที  ในวินาทีนั้นเอง ฉัน รู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก 

เพื่อความแน่ใจว่า ฉันหายป่วยใจจริงๆ   ก็เลยลองเปิดกล่องสมบัติที่เธอทิ้งไว้ ให้     ทันทีที่เห็นรูปภาพจากงานผ้าครอสติชชิ้นนี้  ฉันค่อนข้างมั่นใจว่า สภาพจิตใจฉันมั่นคงแล้ว  ตามมาด้วยแรงบันดาลใจ

ขณะที่นั่งจดจ่อทำงานชิ้นนี้อยู่    มีความรู้สึก เหมือนมีใครบางคนมากระซิบข้างหูว่า  “ทำอย่างนี้ไม่ได้น๊ะ   ไหมที่ไขว้ด้านบนต้องไขว้ไปในทางเดียวกัน  แล้วอย่าให้พันเป็นเกลียว   เพราะเวลาปักลงไปในผ้า   จะทำให้ไหมปิดตารางไม่มิด  .........” ในจุดที่พอจะแก้ไขได้  ฉันก็เลาะทำใหม่   แต่บางจุดที่ยากจะแก้ไข ก็ต้องปล่อยเลยตามเลย 

รูปปักดอกกุหลาบ ดูดีขึ้นหลังจากแก้ไข รูปปักกระเป๋ายากเกินเยียวยา

              เปรียบเทียบกับ งานที่มือโปรฯทำไว้

 และแล้ว ในที่สุดงานชิ้นนี้  ก็สำเร็จลง  แม้จะเป็นงานง่ายๆ  ไม่ประณีตเหมือนกับที่เธอทำไว้   แต่ฉันก็พอใจเพราะ ฉันได้เรียนรู้ว่า เวลาที่เราทำอะไรผิดพลาด ก็ต้องแก้ไข  แต่บางอย่าง ที่ยากเกินกว่าเยียวยา   ก็ต้องปล่อยวางไปบ้าง 

               หนึ่งในรูปชิ้นงานที่สำเร็จ

ฉันแอบยิ้มกับตัวเอง และอีกหนึ่งสิ่งที่ได้ค้นพบว่า  ที่แท้เธอก็ยังคงวนเวียนอยู่แถวๆ นี้นี่เอง   แต่เมินซะเถอะ  ฉันจะไม่มีทางยอมตกลงไปในหลุมดำนั้นอีก!!!!     เพราะ โลกนี้ ยังมีสิ่งให้เรียนรู้อีกเยอะแยะ

  ประกอบเป็นปลอกหมอนอิง โดยการต่อผ้าและควิลติ้งรอบๆ