ครั้งหนึ่ง...ใบปริญญาเคยค้ำคอผม

เขียนโดย pramote tungprue เมื่อ 8 พฤษภาคม, 2012 - 20:20
หมวดหมู่ของบล็อก: 
อื่นๆ

ตั้งใจจะเขียนบล็อกนี้ตั้งแต่ปี ๒๕๕๔ แล้ว แต่ตอนนั้นเพิ่งกลับมาอยู่ที่บ้าน ยังไม่ได้ทำงานเกษตรเป็นชิ้นเป็นอันเลย

ตอนนี้ล่ะ กำลังทำอยู่เรื่อย ๆ ครับ กรีดยางพาราเป็นรายได้หลัก แต่ยางพาราอย่างเดียวก็มีปัญหาเวลาฝนตก ราคายางพาราที่ผันผวน

มีหลายความคิดที่อยู่ในหัวแต่ไม่ได้คิดมากครับ คิดเรื่องที่ควรคิด ตอนนี้มีความคิดเรื่องการทำเกษตรผสมผสาน จัดการความคิดเป็นระบบอยู่ในความคิดแล้ว อาจจะมีปรับปรุงบ้างบางขั้นตอน แต่เป้าหมายเหมือนเดิม ไปดูงานบ้าง หาข้อมูลทาง Internet บ้าง ได้ความรู้จากบ้านสวนพอเพียงบ้าง

หลายครั้งที่ความคิดที่จะเป็นเกษตรกรของผมต้องมีปัญหาสะดุดล้มลง คนรักคนแรกของผมเคยพูดว่า "บ้าหรือเปล่าพี่ เรียนมาตั้งสูงจะไปทำนา เลี้ยงวัวเลี้ยงควาย" สุดท้ายก็ต้องเลิกกัน (เรื่องการทำเกษตรเป็นสาเหตุหนึ่งของการเลิกกัน)

ส่วนคนรักคนปัจจุบันมีบางอย่างคล้าย ๆ กัน แต่บางอย่างก็แตกต่างกัน สิ่งที่เหมือนกันก็คือ ชอบงานเกษตรเหมือน ๆ กัน แฟนคนปัจจุบันเคยพูดเรื่องการทำเกษตรว่า "ไปสนใจคนอื่นทำไมพี่ ไม่ได้ขอเงินคนอื่นใช้สักหน่อย เค้าไม่ได้ให้เรากินสักหน่อย"

เรื่องเดียวกันแต่อุดมการณ์ต่างกัน ผมอาจจะเคยโชคร้ายในบางเรื่อง แต่ผมคิดว่า คนเราคงไม่โชคร้ายเสมอไปหรอก ผมให้ความหวังกับตัวเองเสมอมา บางทีก็คิดว่า เมื่อก่อนเราอยู่ผิดที่ผิดทาง อยู่กับงานที่เราไม่ถนัดไม่ชอบหรือเปล่า

อ๋อเกือบลืมบอกไปว่า "ผมจบภาควิชาออกแบบนิเทศศิลป์ คณะมัณฑนศิิลป์ มหาวิทยาลัยศิลปากรครับ" ผมทำงานเป็นครูสอนศิลปะอยู่ ๒ ปี ทำงานบริษัท ๙ ปี เต็ม ๆ ช่วงเวลาทำงานบริษัทฝันถึงการทำงานเกษตรอยู่ตลอดเวลาครับ...

ตอนนี้ออกจากงานมาปีกว่า ๆ แล้ว...มาเดินตามความฝันของตัวเองครับ...

ขอบคุณบ้านสวนพอเพียงครับผม

ความเห็น

ศิรินันท์

9 พฤษภาคม, 2012 - 10:18

:beg::beg::super::whip:

https://www.facebook.com/Sirinanpraewa

ป้าต่าย

9 พฤษภาคม, 2012 - 11:01

ป้าโตมากับการทำไร่...ใจก็อยากทำไร่ทำนาอย่างที่เราชอบแต่ก็เหมือนๆ กับอีกหลายๆ คนที่ขาดทุนทรัพย์...จึงต้องอยู่เป็นลูกจ้างนายทุนต่อไป...คุณปราโมทย์โชคดีที่สามารถดึงตัวเองออกมาทำสิ่งที่ชอบได้...สู้คะ สู้ต่อไป....เป็นกำลังใจให้คะ

คิดให้แตกต่าง...แต่อย่าแตกแยก

ธนนันท์

9 พฤษภาคม, 2012 - 11:06

สู้จ้า....เมล็ดแดงจะเดินทางไปหาแล้วนะ...

pramote tungprue

9 พฤษภาคม, 2012 - 19:10

ขอบคุณครับพี่ธนนันท์

:cute2: :cute2: :cute2:

เดินตามความฝันของตัวเอง

ยายเพิ้ง

9 พฤษภาคม, 2012 - 14:33

วันนี้พอมีเวลา ก็เข้ามาไล่อ่าน Blog ของเพื่อน สมช ไปเรื่อยๆ 


มาเจอเรื่องนี้ ก็อ่านจนจบ ...ดีใจด้วยที่ ...ได้ทำตาม...ความฝัน ...


ได้ทำในสิ่งที่...ชอบ และ ได้อยู่กับคน...ที่เรารัก


ทำวันนี้ให้ดี พรุ่งนี้ก็จะดีค่ะ


:embarrassed:



สาวภูธร

10 พฤษภาคม, 2012 - 11:33

:victory: ครั้งหนึ่งก็เคยเจอความรู้สึกนี้เหมือนกันคะ ตอนที่จบมากำลังหางานทำ คำพูดของใคร ๆ หลายคน ทำให้เรารู้ ว่าใครคือมิตรแท้ ก็ตอนที่ลำบากนี่แหละ ตั้งใจให้มั่น ให้แข็งเข้าไว้ เชื่อมั่นในสิ่งที่ทำ การได้ทำในสิ่งที่รักที่ชอบ ก็โชคดีมากแล้วคะ เป็นกำลังใจให้คะ

jeap

10 พฤษภาคม, 2012 - 23:47

:relax2: :victory: :cheer3:


ความสุขอยู่ตรงนี้หล่ะค่ะ

Laughingชีวิตที่พอเพียงและเพียงพอ

jirapa_saibutra

11 พฤษภาคม, 2012 - 16:36

:cheer3: :cheer3:

ขอเรียนรู้

11 พฤษภาคม, 2012 - 18:22

ความคิดส่วนตัวนะค่ะ ใบปริณญาไม่ได้วัดค่าความเป็นคนและความสุขได้ค่ะ สิ่งที่คุณปราโมทย์ตัดสินใจมาทำไร่ทำนาการเกษตร ดีคิดว่าคิดถูกแล้วนะค่ะ อย่างน้อยเรามีกินตลอด มีเวลาได้ดูจิตดูใจอยู่กับตัวเองและธรรมชาติมากขึ้น เพราะหากคิดให้ดีแล้วตัวเราก็เป็นแค่ ดิน น้ำ ลม ไฟ เหมือนพืชผักและสัตว์ทั้งหลายนั่นเอง สุกท้ายก็กลมกลืนไปกับธรรมชาติ แต่หากว่ายังมีลมหายใจ แสดงว่าร่างกายเรายังต้องการปัจจัยสี่ และคำพูดที่ติดปากคนไทยสมัยนีมากน่าจะไม่เกิน "เงินทองเป็นของมายา ข้าวปลานี่ซิของจริง"


ขอเป็นกำลังใจค่ะ

http://youtu.be/0wnLJ0op8Ug 

หน้า