ต้นไม้กำลังใจ

เหตุที่อยากจะเรียกปอเทือง และพืชอีกหลายๆ ต้น  เพราะว่าเด็กหัดทำเกษตรปีหนึ่งอย่างผมปลูกต้นไม้หน้าฝน (มีเวลาไปดูแค่สัปดาห์ละ 1 วัน) แต่พอเจอฝนทิ้งช่วงแล้วเจอแบบนี้

ต้นปีบ

ต้นตะลิงปิง

แม้นแต่หญ้าแฝก

ด้วยสภาพดีที่เป็นดินแข็ง ปนหิน  ประกอบกับความร้อน และฝนทิ้งช่วง  ดูเหมือนการปลูกต้นไม้หน้าฝนที่แห้งแล้งอย่างเพชรบุรีก็ไม่ง่ายอย่างที่คิด ต้นไม้ที่ปลูกยืนต้นตายไปหลายต้น จนอยากจะเรียกสวนแห่งนี้ว่า "สวนหิน" จริงๆ  แต่พออ่านข่าวไทยรัฐวันที่ 14 มิถุนายน http://www.thairath.co.th/content/region/268283 ก็ยังพอทำใจได้ว่าเราไม่ได้มีปัญหาคนเดียวในแก่งกระจาน  แม้นแต่เขื่อนเองก็มีปัญหา  อย่างไรก็ตามมีพืชหลายชนิดที่เป็นกำลังใจให้ปลูกต้นไม้ในสวนแห่งนี้ต่อไป

น้องปอเทืองงอกงามท่ามกลางดินแข็งโป๊ก และหินทั้งนั้น แถมไม่ค่อยได้น้ำก็ยังงามเอาทุกวัน  มีโดนหนอนกินใบบ้าง ฉันก็ไม่แคร์   เติบโตจนออกดอกแล้ว

น้องถั่วครกของแม่ "ป้าลัด" และพ่อ "วิศษฐ์"  โดนแมลงกินใบจนเป็นลายฉลุ  ก็ยังฝ่าแล้งมาได้ท่ามกลางหินล้วนๆ แถมเลื้อยไปพันน้องต้นปอเทืองเฉยเลย  แอบเกเรนิดนึง

ต้นถั่วอะไรไม่รู้จำไม่ได้  เพราะปลูกเยอะมาก ปนไปหมด  เอาไว้รอดูเมล็ด  ขอให้รอดนะน้องถั่ว

ต้นมันต่อเผือกก็ไม่ยอมน้อยหน้า  งอกจากหัวที่ฝังไว้ทีหลังเพื่อนแต่เลื้อยไปตามพื้นเก่งหน้าดู  แต่ขอไม่ขุดกินนะ หินทั้งนั้น  ขอแค่ใบของน้องมันช่วยรักษาความชื้นให้เพื่อนๆ หน่อยนะครับ

จ๊ะเอ๋  โดนทั้งดินทั้งหินทับหนา 30 - 50 เซนติเมตร  น้องกล้วยน้ำว้าก็ยังโพล่มาได้  ต้นนี้ไม่ได้ปลูกจ้า  มันโพล่มาจากหลุมเอง

น้องแฝกที่คิดว่าแห้งตายหมดแล้ว  ยังแอบมีแทงยอดเขียวออกมาให้เห็นเป็นบางกอ  น้องแฝกมีกี่ชีวิตกันเนี่ย?

ต้นไม้พวกนี้ล่ะที่เป็นกำลังใจให้ยังคงปลูกต้นไม้ทุกสัปดาห์อย่างต่อเนื่อง  มันก็ต้องมีตายบ้าง รอดบ้างเป็นธรรมดาของชีวิตโหดๆ ที่แก่งกระจาน  วันนี้เลยปลูกกัน 3 คนครึ่งวัน  ได้ไปร้อยกว่าต้น  และก็สวดมนต์ "ขอให้รอดๆ"