.มือใหม่..หัดปั่น.

เขียนโดย นายลำใย ศรีษะแก้ว เมื่อ 9 สิงหาคม, 2012 - 17:39

หมวดหมู่ของบล็อก:

Keywords:

วันหยุดที่ผ่านมาผมไปสวนตามปกติ..ระหว่างที่ผมกำลังเดินสำรวจป่าสงวนเล็กๆของผมนั่นเอง..หางตาเห็นอะไรแวบๆ..และได้ยินเสียงหัวเราะคิกๆคักๆ..เลยแอบๆไม่ออกมา..อย่างที่เห็นนั่นแหละครับ..ยายสวนติดกันกำลังให้หลานหัดจักรยานให้..โอ..ยายสนุกจริงๆ..หัวเราะจนเห็นฟันที่เหลือทั้งหมดเลยครับ..

น่าน..สนุกยายละครับ..ดูๆแล้วยายชักจะติดลมนะผมว่า..ผมเลยต้องแอบๆต่อไปออกมาไม่ได้กลัวยายเขิน..อิอิอิ..

สักพักได้ยินเสียงร้องแบบตกใจอย่างมาก..ดังมาจากท้ายสวน..ผมโผล่พรวดออกมาเห็นยายกับหลานกำลังช่วยกันเบรคจักรยานที่กำลังจะชนขอบสะพาน..อย่างที่เห็นนั่นแหละครับ..จักรยานล้มก่อนชนขอบสะพาน..แหม..ใจหายหมดเลยนึกว่ายายจะเสยสะพานซะแล้ว..

การที่ผมโผล่พรวดพราดออกมาดูยาย..ยายเลยรู้ว่ามีคนแอบดู..ยายเขินนะผมว่าเลยทำเป็นเนียน..หันหลังหยิบจักรยาน..และเริ่มต้นหัดใหม่..หลังจากนั้นผมแอบถามหลานชายยาย..ว่าทำไมยายจึงมาหัดจักรยานตอนอายุใกล้จะ 70 ขวบ..หลานบอกว่า.."ไม่อยากเป็นภาระให้ตาต้องคอยรับคอยส่งยาย..ตาเองก็มีธุระ..ยายไม่อยากรบกวน..ไม่อยากให้ตาลำบาก..เลยหัดจักรยานเพื่อไม่เป็นภาระของตา..จะได้ปั่นจักรยานมาสวนมานาได้"..นี่หรือเปล่า..ที่กวีเรียกว่า"ความรัก"

ขอบคุณพ่อแม่ที่ให้กำเนิด..บรรพบุรุษที่รักษาแผ่นดินให้อาศัย..กำลังใจจากผู้ปกครอง..สมาชิกบ้านสวน..ผู้ใหญ่โสที่เคารพ..และบ้านสวนพอเพียงของเรา..ลำใย..