ไปเพลวัดบ้านท่าบ่อ

คุ้นๆนะ  เหมือนในเพลง

ป้าเล็กไม่เคยเจอภาพน่ากลัวเลยค่ะ   ส่วนใหญ่  เราเห็นคล้ายภาพถ่ายขาวดำ  คือเขายืนนิ่งๆ  แล้วก็หายไป อันนี้คือแบบที่เห็น  ส่วนแบบที่ฝันหรืออำ  ก็อีกแบบ   บางทีก็มายืนคุยด้วย  บางทีก็มาพูดเปรยๆเฉยๆ  อย่างคืนแรกที่ไปนอนที่วิทยาลัยการอาชีพวังไกลกังวล  บ้านพักหลังที่2ห้องหลัง  มีผู้ชายวัยราว40กว่าๆ  มายืนมอง  แล้วพูดว่า  อ๋อ...คนมาใหม่  อันนั้นกลัวมาก  เหงื่อแตกพลักๆ  เพราะเขายืนห่างเท่าเราแค่ศอกเดียว

ตอนที่เห็นจริงๆ  ก้าวไม่ออก  พูดไม่ได้  เหมือนหยุดหายใจชั่วขณะ  วันนั้นเดินลงจากแผนก  เกือบๆ6โมงเย็น  อยู่ระหว่างมืดกับสว่าง  กำลังจะเลี้ยวจากห้องสุดท้าย  ของชั้น3  ห้องนั้นเขาขอใช้เก็บของ  มีผู้ชายยืนอยู่  เหมือนเตรียมถ่ายรูปติดบัตร หลังจากนิ่งชั่วอึดใจ  ก็วิ่งกลับแผนกค่ะ  มีเด็กอีกห้องยังไม่เลิก   พูดแบบติดๆขัดๆ   ครูเห็น  ผู้ชาย  ห้องนั้น  พรุ่งนี้  ใครว่าง  ใส่บาตรด้วยนะ  แล้วก็กลับ  เด็กห้องนั้นเลิกเรียนเลย

:bye: :bye:

สาาาาาธุ  แต่เมื่อวานมีคนแซวนะ  จารย์เล็กกลับจากทำบุญ  โทรศัพท์เข้าถี่ยิบเลย(เขาโทรเข้ามาซื้อเมล็ดผักค่ะ)