..... ที่บ้านเมื่อวันก่อน .....

- เพื่อนหลายท่านแอบเล่นในเวลางาน

- เพื่อนหลายท่านเห็นคุณนัทสบายดีแล้วก็เลยอ่านเฉยๆ

- เพื่อนหลายท่านหยุดยาวไม่ได้เข้ามาเล่น; พอกลับมาทำงานก็งานยุ่งมากครับ

ส่วนตัวผมก็งานยุ่งมากครับ แอบเข้ามาดูทางมือถือ ไม่ได้ล็อกอินทาง PC เข้าทางมือถือมันพิมพ์ลำบากครับ

แต่ตอนนี้เลยล็อกอินผ่าน PC เข้ามาใช้งานครับเลยพิมพ์ได้เยอะหน่อย

ปล. แอบคิดอะไรหลายๆอย่างคล้ายพี่อินเนียร์ เลยอาศัยพิมพ์ต่อท้ายด้วยบ่อยๆครับ

ขอต่อท้ายพี่อินเนียร์อีกคน ไม่รู้ว่าที่คุณนัทรู้สึกนั้นเจออะไรมา แต่ก็ยังเป็ฺนกำลังใจให้เหมือนเดิม คนเราไม่อาจจะำทำอะไรถูกใจคนทุกคนได้ ตัวอารีย์เอง ก็ไม่รู้ว่าใครรักเรา ใครไม่ชอบเรา แต่คนที่รักเราเขาก็คงจะมาพูดคุยทักทายเรา ให้กำลังใจกัน คนที่เขาไม่สนใจเรา หรือไม่ชอบเราก็เขาก็เฉย ๆ หรือไม่อ่านเลย หรือไม่ทักทาย แต่บางคนก็อาจจะมาให้ข้อคิด หรือมีความเห็นแย้งกับเรา แบบนี้ก็ต้องขอบคุณเขาที่ทำให้เราได้แง่คิดหลากหลาย ได้มีสติ บางครั้งช่วงชีวิตเรา แม้แต่ตัวอารีย์เอง ก่อนหน้านี้ไม่นาน ก็เจอเรื่องราวที่กระทบกับการดำเนินชีวิตหลายเรื่อง ท้อแท้ เหนื่อยล้า จริงอย่างที่พี่อินเนียร์บอกว่า เมื่อสภาพจิตใจเราไม่ดี สุขภาพร่างกายก็พลอยแย่ไปด้วย ช่วงนั้นร่างกายก็แย่จริง ๆ ค่ะ ไม่อยากได้ ไม่อยากทำอะไรซักอย่าง แม้แต่เรื่องถักโครเชที่ชอบนักหนา ว่างไม่ได้ต้องนำมาถัก ก็ยังปล่อยทิ้งไว้อย่างนั้น ได้แค่หมวกถวายพระเสร็จก็หยุดยาวเลย เรื่องปลูกต้นไม้ก็หยุดเหมือนกัน เพิ่งมาเริ่มตอนที่อะไรทั้งหลายเริ่มคลี่คลายลงนี่ล่ะค่ะ และอย่างที่เคยบอกว่าที่ยังทำให้มีกำลังใจสู้ต่อไปคือการที่ได้เข้ามาอ่านบล็อกของเพื่อน ๆ ที่นี่ ได้พูดคุยกับเพื่อนทางเฟชบุ๊ค ได้กำลังใจจากครอบครัวนี่สำคัญ ชีวิตจึงดำเนินต่อไปได้ค่ะ สู้นะคะ อย่าท้อ