เพราะเราไม่ใช่คู่กัน

ค่อยข้างอยู่นอก ๆ ตัวเมือง เลยยังพอมีนาให้เห็นค่ะ สมัยลูกยังเล็ก ๆ อิ๋วชอบพาลูกๆ ไปเดินเล่นออกกำลังกาย แถวที่อิ๋วอยู่คนญี่ป่นชอบเดินออกกำลังกายและจูงหมาเดินตามท้องนา เพราะคงสบายตาและรู้สึกดีกับสีเขียวของนาข้าวค่ะ

วันที่ถ่ายรูปนั้น อีกฝั่งตรงข้ามจะเป็นข้าวบาร์เล่ย์ค่ะ สีน้ำตาลไปทั้งแถบเลย ทีแรกก็ว่าจะถ่ายรูปมาให้ดูเหมือนกัน แต่ดูสีแล้วมันมีแต่สีน้ำตาลเลย เอาเฉพาะ ฝั่งที่มีสีเขียวค่ะดูแล้วสดชื่นดีค่ะ

เขาใช้รถดำนาค่ะ ไม่ค่อยเห็นคนญี่ปุ่นดำนาเท่าไหร่ เพราะคนที่ดำนาด้วยมือกลายเป็นคนเด่นคนดังไปเลยค่ะ มีทีวีไปถ่ายทอดสดด้วย มีการฝึกภาคปฏิบัติของเด็กนักเรียนก็ไปที่นาของคน คนนี้ ถ้าคนญี่ปุ่นมาเห็นคนไทยเราดำนา คงตื่นเต้นแน่ ๆ เลยหละค่ะ

สงสัยนกกระยางจะเหมือนสามีพี่ บางทีคุยกันไม่เข้าใจ พี่เกิดอารมย์โมโหเริ่มออกอาการ สามีพี่แกก็เดินหนีหรือขึ้นไปนอนคลุมโปงอยู่ข้างบน (สงสัยกลัวพี่อาละวาด) เอาไปเอามาบรรยายนกกระยางอยากให้พี่น้องหัวเราะ แต่ดันมาเข้าตัวเอง ( ไม่รู้กรรมตามทันหรือเปล่าเนี่ยะ ทำยังไงดีน้องเชพ)