ยังมีกลิ่นอาย..ให้รำลึก

หมวดหมู่ของบล็อก: 

>

                                                                         

 

   กุมภาพันธ์ เป็นเดือนแห่งความรัก  แม้วันดังกล่าวจริงๆจะผ่านไปแล้วแต่กลิ่นอายยังกรุ่นอยู่  ระลึกถึงเพลงหนึ่ง  "Reality"เป็นเพลงประกอปภาพยนตร์เรื่อง "La Boum"  ประมาณปี 2525   ผู้เขียนบล้อกอยู่ในวัยมัธยมปลาย  กำลังจะก้าวข้ามเส้น "นิติภาวะ"ในอีก 1-2 ปีในตอนนั้น  และแอบชอบเด็กอาชีวะอยู่นาง(สาว)หนึ่ง  ด้วยความที่เราเป็นเด็กสายสามัญ  ขาสั้น หัวเกรียน  เด็กเหลือเกิน  ไม่มีความมั่นใจที่จะทักทาย ชวนคุย  ด้วยเหตุว่าสวยเกินไปละมั้ง  จนกระทั่งจบมัธยมปลายไปเรียนต่อเมืองหลวง 5 ปี (2526-2531)  กลับมาทำงานบ้านเกิด  เจอกันอีกในบุคลิกท่วงท่าแบบเดิมๆ  พยายามส่งตัวเองเข้ารับการพิจารณาอยู่หลายรอบจนสำเร็จในปี 2532  ปัจจุบันนี้ช่วยกันฝึกฝน  อบรม  บ่มเพาะคนให้เป็นพลเมืองดีมีคุณภาพของประเทศไทยอยู่ 3 คน  ฟังเพลงนี้อีกครั้งในตอนนี้ก็ยังรู้สึกว่าเพราะดีอยู่  แต่อยากให้ทุกผู้ที่อยู่ในวัยหวานในวันนั้นร่วมฟังพร้อมกับรุ่นลูกในวันนี้กันอีกครั้ง  

        

                                                 

ความเห็น

ถือเป็นบุปเพสันนิวาสจริงๆ จากกันไปแล้วยังกลับมาได้เจอกัน ได้แต่งงานกัน อยู่กันจนลูกโต ได้ยินว่า ยังคงหวานกันอยู่ด้วยจนทุกวันนี้ หวานอย่างนี้ มดยังอาย ที่หวานอยุ่เเล้วก็ขอให้สุข สดชื่น หวานๆ ยิ่งขึ้นไปอีกนะคะ สาธุ

     ขอบคุณในคำชื่นชมและปราถนาดีครับ  น้องนุสิตา

ดีใจที่เกิดมาเป็นคน  จึงเลือกที่จะทำและไม่ทำในสิ่งใดๆใด้ดีกว่า

ได้แฟนสวย  ลูกสาวก็สวย

        แต่ตอนนี้คิดว่า งามภายใน  จิตใจที่งดงาม  ยั่งยืนกว่าครับป้าเล็ก

ดีใจที่เกิดมาเป็นคน  จึงเลือกที่จะทำและไม่ทำในสิ่งใดๆใด้ดีกว่า

เห็นกันชัด ๆ ไปเลย

      เผื่อว่าตอนเจอกันจะได้ไม่ต้องถามว่าตาแก่เถิกๆนี่คือใครนะครับน้องแจ้ว

 

ดีใจที่เกิดมาเป็นคน  จึงเลือกที่จะทำและไม่ทำในสิ่งใดๆใด้ดีกว่า

ว้าว ตำนานรักติดตรึงดวงใจ เมื่อฝันกลายเป็นความจริง ซึ้งๆค่ะ ^^"

""

 

ขนาดนั้นเลยหรือ  น้องอีฟ

ดีใจที่เกิดมาเป็นคน  จึงเลือกที่จะทำและไม่ทำในสิ่งใดๆใด้ดีกว่า

ได้เวลาเปิดตัว อิอิ

ลูกสาวสวยนิ

        เจอตัวจริงอย่าลืมทักกันบ้างนะครับ  คุณทราย

 

ดีใจที่เกิดมาเป็นคน  จึงเลือกที่จะทำและไม่ทำในสิ่งใดๆใด้ดีกว่า

หน้า