เจ้าของบ้านพาไปเที่ยววัดบนเขา ตอน ๑

หมวดหมู่ของบล็อก: 

ถึงผมกับเจ้เจ้าของบ้านจะนับถีอกันคนละศาสนากัน แต่เจ้เขาก็ไปวัดกับเราได้ วัดนี้เป็นอย่างไรตามชมได้ในบล็อกครับ

ด้านบนเป็นภาพทางเดินขึ้นไปวัดครับ เป็นถนนเส้นหลักมีร้านค้าขายของมากมาย เจ้ของผมสั่งห้ามทานขนมเยอะเพราะกลัวเราเป็นเบาหวาน แต่สองข้างทางมีขนม ที่ผมไม่เคยทานเยอะเลย

ยิ่งใกล้วัดคนยิ่งเยอะไม่ชอบเลยครับ เดินลำบาก

ถึงทางเข้าวัดแล้วครับ วัดชือ วัด คิโยมิซุ อยู่บนเขา ในเมือง เกียวโต เป็นวัดที่สร้างขึ้นเพราะมีน้ำพุ มงคลไหลออกมาจากเขา ไปไหวพระที่นี่ต้องไปดื่มน้ำพุมงคล ครับ ไม่ลงรายละเอียดมากนะครับ ใครสนใจตามอ่านเอาครับ วัดเก่าแก่ ประหวัตยาวนาน

เด็กนักเรียนไปเยอะครับวัดนี้ ผมไปช่วงอากาศ อุ่นๆด้วยไม่สบายใจตรงคนเยอะๆ นะครับ ไม่ค่อยได้ความสงบใจเลย

เดินชมรอบวัดกันแล้ว ลองเข้าไปชมด้านในบ้างครับ ผมไปช่วงปลายใบไม้ผลิ ไม่ค่อยมีอะไรให้ชมตามธรรมชาติ ช่วงใบไม้ร่วง เขาว่าวัดนี้สวยมาก ป่ารอบๆวัด เปลี่ยนสี งดงาม ผูดมากไปยังไงชมด้านในบ้างครับ

ไม่ได้ถ่ายภาพ ที่ไหว้พระใกล้ๆ ครับ เพราะคนเยอะเรา รีบไหว้ แล้วก็ รีบออก เกรงใจคนเข้าคิว ดูแปลกตาดีวิถีชีวิตเขา ครับยังไม่จบแค่นี้ยังมีต่ออีกบล็อก เป็นภาพที่มากจากจุดชมวิว บนเขามองมาหา วัด คิโยมิซุ ครับ ดูแล้วงามตามากใครสนใจตามได้เช่นเคยครับ

ไปที่ไหนแล้วได้ ไหว้พระผมก็สบายใจดี แต่วัดนี้ไปต้องได้ดื่มน้ำมงคลด้วย ไม่งั้นถือว่าไปไม่ถึงครับ

เจอกันในบล็อกต่อไปครับ

ผมตุ้ยคนสวน กับเจ้เจ้าของบ้าน

 

 

 

ความเห็น

  อาคารไม้งามมาก ๆ  ครับ

 การทำงานต้องรู้จริงทำจริงจึงประสบกับความสำเร็จ

สวัสดีครับคุณ ผมชอบอาคารไม้ครับ เสาต้นใหญ่ๆ เดินชมไปก็ เพลินดี ครับ

ต่างคนต่างไปในเวลาเดียวกันก็ธรรมดาที่ทำให้คนเยอะ คนไม่มีมารยาทมีทุกถิ่น ก็ต้องทำใจครับ

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

สวัสดีครับพี่ เห็นเยอะๆ เราก็นึกไม่ค่อยสนุกแล้วแต่ก็เดินต่อไป คนไทยไปวัดนี่เยอะเหมือนกันครับ ระหว่างทางผ่าน สองกลุ่มได้ ครับ

มาเที่ยววัดด้วยค่ะ วัดเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ คนเลยพร้อมใจกันมาทำบุญค่ะ 

สวัสดีครับพี่ วัดเก่าเขาก็ไป ไหว้พระขอพรกัน ดีตรงที่ธรรมชาติดีหน่อยครับ ผมเลยเดินทน

ถึงจะเป็นการเที่ยวแบบช่วงเวลาไม่กี่วัน  แต่เป็นความสุขมากสำหรับคนไกลบ้านค่ะ  เหมือนพรเวลาจะได้กลับบ้านตื่นเต้นจนนอนไม่หลับ(ขนาดอยู่แค่สารคามกับประจวบนะ)  ยิ่งพอใกล้จะถึงบ้านยิ่งตื่นเต้นเหมือนเด็กจะได้เข้าสวนสนุกประมาณนั้น

เป็นการรอคอยกับความเหน็ดเหนื่อย  จากการเหนื่อยกายบ้าง เหนื่อยใจบ้าง  วันกลับบ้านขับรถออกมา  มีความสุขมากเหมือนการรอคอยได้สิ้นสุด  แม้จะได้ไปแค่ 3-4วันก็ตาม

สวัสดีครับ คุณพร ผมนั้น นานๆ คิดถึงบ้านที สมัยก่อน ตอนยังไม่มีภาระ เตรียมตัว แป็ปเดียวก็กลับเลย ตอนนี้ทำไม่ได้ แล้วครับ ต้องจัดการ ดูแลอะไรมากมายก่อนกลับ แต่เข้าใจที่คุณพรผูดได้ดี สมัยนี้ดีหน่อย มีโทรศัพท์ แต่เวลากลับบ้านก็ อยากอยู่แต่บ้านจริงๆครับ

ตอนแรกนึกว่าไปวัดที่ประเทศที่พี่ตุ้ยอยู่ นี่แสดงว่าไปบ้านที่ประเทศญี่ปุ่นใช่ใหมคะ

แบ่งปัน สร้างสรรค์ พอเพียง

 

ใช่ครับ น้อง อารีย์ แบ่งกัน กลับบ้านไป บ้านเจ้ เขาก่อน ผมกลับของผมที่หลัง เวลาหยุดครั้งละไม่มากนะครับ

หน้า