เมื่อวานเป็นวันครบรอบ สิบปี ที่อยู่กับเจ้ เจ้าของบ้านมาครับ

หมวดหมู่ของบล็อก: 

เนื่องในวันครบรอบ สิบ ปีที่เราอยู่ด้วยกันมา นั่งย้อนดูรูปเก่าๆ สมันก่อน จากวันนั้น ถึงวันนี้ มีความอิ่มใจมากมาย เราไม่ได้ฉลองอะไรที่ไหนนะครับ ทำอาหารทานกันในบ้าน สองคนแค่นั้น เราครบรอบวันของเราเราก็อยากอยู่กันสองคน นะครับ บล็อกนี้เป็นเรื่องส่วนตัวครับ ชวนคุยให้รู้จักตัวผมกันมากขึ้นในฐานะ ที่เราเป็นเพื่อนกันครับ ใครอ่านชีวิตคนอื่นแล้วได้ข้อคิดไปคิดปรับปรุงตัวเองได้ ผมก็ถือว่าผมไม่เสียเวลาเขียนบล็อกไป เปล่าๆ ครับ

เจ้กับผมเจอกนในสมัยเรียน ครับ ผมจีบเจ้ อยู่นานกว่าจะได้เป็นแฟนกันครับ เจ้เขาไม่เหมือน คนอื่นครับ เลิกเรียนก็กลับบ้าน วันหยุดก็ไปจ่ายกับข้าว ซักผ้า ไม่ออกไปเที่ยวไหน จนมาวันหนึ่งผมทำ แกงเขียวหวาน ไปให้เจ้ ตั้งแต่วันนั้นมา เจ้เขาก็มาสนใจเรามากขึ้นครับ ทุกวันนี้ เขาบ่นผมประจำว่าแกงเขียวหวานผมไม่อร่อยเหมือน แกงถ้วยแรกที่เขาเคย ทาน

เจ้เป็นผู้หญิงที่มีส่วนช่วยให้ผม เจริญก้าวหน้าในชีวิต หลายอย่างครับ สมัยเรียนผมไม่มีปัญหาเพราะเป็นคนตั้งใจเรียน ระหว่างเรียนก็ต้องหางานทำ ทำงานเยอะ เพราะทางบ้านไม่ได้มีเงินมากมายอะไร ส่งเราแต่ค่าเรียน ที่เหลือผมหาเอง ผมก็ดิ้นลนมาได้ เพราะเจ้ช่วยเหลือ เรื่องจ่ายกับข้าว จำได้สมัยก่อน หาเงินได้ อาทิตย์ละสามร้อยเหรียญ ทำงานเจ็ดวัน จ่ายค่าบ้าน ค่าทาน ค่ารถ แล้ว ยังมีเงินเก็บ สิบยี่สิบ เหรียญต่อ อาทิตย์ นะครับ ก็เพราะเจ้ช่วยพาผมประหยัด

หลังจากเรียนจบได้เวลากลับไทยตัดสินใจไม่กลับอยู่ต่อ ช่วงนั้นลำบากหน่อย เพราะไม่มีเงินช่วยเหลือจากทางบ้าน ซึ่งไม่พอใจมาก อยากให้เรากลับเมืองไทย แต่ผมก็หา เงินเรียนต่อ เงินกินทุก อย่างขาดเหลือ ยืมจากทางบ้านเจ้ ช่วงนั้น ทะเยิอ ทะยาน มากเพราะอยากเอาชนะทางบ้าน

จบมาก็หางานทำ งานก็หายาก เพราะเรายังไม่ได้เป็นคนที่นี่ช่วงนั้น ก็ได้เจ้ช่วยเหลือมาตลอด เจ้เรียนจบทำงานแล้ว แต่ก็ยังไม่มีรถ เราไปไหนก็ใช้รถประจำทางเดินเอา บาง อาศัยเพื่อนๆ บาง จำได้ พอมีเงินหน่อย เก็บเงินซื้อรถเก่าๆ เอาไว้ใช้กัน พังบาง เสียบ้างก็ซ่อมกันไป จนสุดท้ายผมได้งานประจำ พอได้งานประจำ เราหากัน สองคน ชีวิต เริ่มดีขึ้น จากที่เคยลำบากเรื่องเงินตอนนั้น สบาย ผมเลยกลับไปใช้เงิน ฟุ้มเฟือย เหมือนเดิม โดยไม่รู้สึกอะไร ทำงานหนัก โมโหง่าย ชีวิตมีแต่งาน ชีวิตเป็นแบบนั้นได้ไม่กี่ปี ความสัมพันธ์ของผมกับเจ้ เริ่มห่างกัน เพราะผมคิดต่างกับเจ้ คิดว่าเจ้ ทำไม่ ไมไปงานสังสรรค กับเรา ไม่ไปทานข้าวกับเพื่อนๆ ผมกลับมาเจ้ ก็นอนแล้ว ทะเลาะกันบ่อย ช่วงนั้น มีเงินใช้สบายแต่ไม่มีความสุข

ในชีวิตของผมนั้น มีเพื่อนสนิท เป็นฝรั่ง อีกคนหนึ่ง คนนี้ คบกันมานาน มากๆ ตั้งแต่สมัยผมยังผูดภาษาไม่ได้ เพื่อนคนนี้ ผมไปปรับทุกข์ด้วยเสมอ เขากแนะนำ หนังสือ มาให้อ่าน เป็นหนังสือ จิตวิทยา ที่แนะนำให้เราหาตัวเองได้ง่ายขึ้น ปรับแนวคิดให้เราสู้กับ ปัญหาได้ง่ายขึ้น อ่านแรกๆเบื่อ หลงจากนั้น เริ่มเข้าใจ แต่ผมยังใช้ชีวิตแบบเดิมอยู่ จนวันหนึ่ง เจ้บอกว่า อยากแยก กันอยู่เพราะ ทะเลาะ กันบ่อย และผมไม่เหมือนคนเดิม ผมเลยตัดสินใจบอกเจ้ว่า ผมขอลาออกจากงาน เจ้ก็ประหลาดใจเพราะทราบว่าเรารักงานมาก เราก็เลยได้คุยกันยาว จำกันได้ดีจากวันนั้นมาชีวิตก็สงบสุข ดีขึ้น เรื่อยๆ ผมก็ปรับตัวใหม่ค่อยๆ ปรับที่ละน้อย ผมหางานใหม่ได้ เริ่มทำสวนครัว กินอยู่แบบ ปลอดสารพิษจนสุดท้าย ก็ออกจากงานอีกเป็นรอบสอง มาหาอะไร ทำเองที่บ้าน และสุดท้ายก็ได้งาน ประจำปัจจุบัญนี่ครับ

ชีวิตผมก็เหมือนท่านอื่นทั่วๆ ไป มีสุข ทุกข์ เดินผิด เดินถูก กว่าจะเจอทางสงบได้ ก็ต้องใช้เวลา และที่เจอทางสงบได้ เพราะได้ ภรรยา และ มีเพื่อน ที่ดี เคยถามเจ้ว่า ทำไมยอมทน อยู่กับผม เจ้ก็บอกไม่ได้ บอกได้แค่ เราสองคนเหมือนคนในครอบครัวเดียวกัน เราย่อมไม่ทิ้งกัน 

อยู่กันกับเจ้ ตอนนี้ ไม่รู้สึกเหมือนอยู่กับคู่รักอย่างเดียว ความรักมีอยู่ แต่เหมือนได้ อยู่ กับ เพื่อนสนิท คนที่เราไว้ใจได้ และคนที่รักเราจริงๆด้วย อนาคตต่อไป ไม่ทราบจะเป็นอย่างไร แต่ดีใจที่ได้เดินร่วมเดินทางกับ เจ้มาจนครบสิบปีครับ

แล้วเจอกันในบล็อกต่อไปครับ

ผม ตุ้ยคนสวน กับเจ้เจ้าของบ้าน 

 

 

ความเห็น

ยินดีค่ะ..ทุกเส้นทางเดินย่อมมีอุปสรรค ขวากหนาม ผ่านพ้นไปแล้วจะพบแต่สิ่งดีงาม ขอบคุณคุณตุ้ย พี่อ่านแล้วรู้สึกดีจังเลย "ขอให้รักนี้ยืนยงตลอดไปค่ะ.."

 

ขอบคุณ ครับพี่ยุพิน ผมสองคนนิสัยพื้นฐานเราคล้ายๆ กันนะครับ เลยประคับประคองกัน ง่ายหน่อย ครับ เจอกับเจ้ ได้ แบบนี้ ผมถือว่าโชคดีมาก ขอบคุณสำหรับคำอวยพร อีกครั้งครับ

เป็นปีที่สวย ผ่านร้อนหนาวมาจนอยู่ตัวแล้ว ขอให้อยู่ตัวอย่างนี้ตลอดไปนะคะ ติดตามอ่านบล็อกของคุณตุ้ยเสมอตั้งแต่เป็นสมาชิกบ้านสวน แต่ไม่ค่อยได้แสดงความคิดเห็น หรือความรู้สึก วันนี้เป็นวันดีที่อยากอวยพรด้วย ก็เลยขอแสดงความดีใจด้วยที่คุณตุ้ยได้พบคนดีจริงๆ สิบปีที่มีค่าจริงๆ  แกงเขียวหวานอาจผิดรสแต่ความสุขขอให้มีตลอดไปนะคะ

 

ขอบคุณมากเลยครับ คุณ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ผมโชคดีครับ ที่ได้เจอเจ้เขา คู่ชีวิตสำคัญมาก อนาคตเป็นอย่างไร ต้องค่อยๆ ดูแลกันไปครับ ขอบคุณมากสำหรับคำอวยพร แลัวคุยกันอีกครับ

การประหยัดของเจ้  ก็เป็นความใผ่ฝันของหลายคนนะคะคุณตุ้ย

เพราะหลายๆคนก็ฝันอยากจะมีอาหารผักหญ้ารอบบ้านนำมาปรุงอาหารเอง  อีกอย่างพรต้องขอใช้คำเดิมสำหรับครอบครัวนี้  คือรู้จักอยู่  รู้จักกิน  รู้จักใช้   ทุกครั้งที่เห็นผลผลิตที่คิดว่าสองคนคงกินไม่ทันแน่  ก็จะได้ฟังคุณตุ้ยเล่าตบท้ายเสมอ ว่าเจ้ดองไว้ เชื่อมไว้ เจ้ทำแปรรูปเก็บไว้กิน  คือไม่มีว่ากินไม่ทันเน่าทิ้ง เป็นแม่บ้านที่เยี่ยมจริงๆ 

รู้สึกเห็นใจเจ้ตอนที่คุณตุ้ยเล่าว่าบอกเลิก  นึกถึงใจเจ้  เจ้เค้าไม้ได้อยากเลิกแต่คงเป็นมาตรการขั้นสุดท้าย  ที่จะปรับเปลี่ยนตัวคุณตุ้ยเท่านั้น  สุดท้าย เจ้ก็ทำสำเร็จ ได้พ่อบ้านที่ดีคนใหม่เป็นรางวัล

 

ไว้ครบรอบ 20  30  ปี และต่อๆไปจะรอดูคุณตุ้ยอัฟบล๊อกครอบรอบอีกจ้า

 

 

 

ขอบคุณมากครับ คุณพร ผมสองคนผมโชคดีได้เจอเจ้เขาครับ เราสุขทุกข์มาด้วยกัน จะทำอะไรนึกถึงกันตลอด อยู่ทางนี้ไม่มี ญาติพี่น้องที่ไหน เราก็มีแค่กันและกัน ตอนนี้สบายใจกันดีแล้ว เราก็หาทาง ที่ทำให้เราสบายใจที่สุด ขอบคุณ คุณพรที่เป็นกำลังใจติดตามกันมา ครับ

ดีใจกับคุณตุ้ยและเจ้ ด้วยนะคะ Laughing

"ความสุขของชีวิตในวันนี้ คือทำตามวิถีพอเพียงของพ่อ"

ขอบคุณมากครับ คุณ บี จะสุข จะ ทุกข์ ก็อยู่คู่กับเจ้นี่ละครับ

ยินดีด้วยค่ะน้องตุ้ย--ขอบคุณมาก-ที่เล่าเรื่องส่วนตัวให้ฟัง(พี่ชอบเป็นทุนเดิมอยุ่แล้ว)รักเจ้ให้มากๆนะคะ--เจ้เป็นผู้หญิงที่สมควรยกยกที่สุดคนหนึ่ง(ถ้าฟังจากวีรกรรมของน้องตุ้ย)พยายามฝึกทำแกงเขียวหวานให้มั่น--และสุดท้ายหอบเจ้ไปพบเพื่อนบ้านสวนฯด้วยนะจ๊ะ(หากโอกาสอำนวย)

สวัสดีครับพี่บัวริม ขอบคุณพี่มาที่ติดตามเป็นกำลังใจให้น้อง ครับ อยู่คนเดียวตอนนี้เหงาแย่เลยครับ ผมไม่ใช้รถไปทำงานนะครับ ไปรถไฟ เวลาเจ้เขาเลิกงานก็ แวะรับผมกลับบ้าน ผมเลิกช้าหน่อยเขาก็รอ เรามีกัน อยู่สองคนนี่ละครับ กลับเมืองไทย ต้องมีโอกาศเจอกัน ครับ ใกล้เวลากลับจะลองนัดกันดูครับ

หน้า