อาชีพชุมชน

นาน ๆ ได้เข้าบ้านสวน วันนี้ก็เลยอยากเล่าให้เพื่อน ๆ ฟังถึงเรื่องที่ไปทำมา เป็นเรื่องที่ทำให้เวลาที่มีน้อยอยู่แล้วกลายเป็นมีเวลาไม่พอใช้เข้าไปอีก ใครมีเวลาขายบ้าง ? ขอซื้อเวลาหน่อย  หุ หุ หุ

เดิมในหมู่บ้านมีผู้เฒ่าสานตะกร้า ตะแกรง พัด ของใช้อื่น ๆ จากไม้ไผ่ พอมาระยะหลังไม้ไผ่บ้านเราเริ่มหายากผู้เฒ่าก็ไม่มีแรงตัดไม้เลยเปลี่ยนเป็นเก็บเส้นพลาสติกที่ใช้รัดของมาสานแทนเราก็แอบไปเรียนรู้บ้าง ลักจำบ้าง หลัง ๆ ก็สอนต่อบ้างจนไปเที่ยวมุกดาหารแวะไปนิคมคำสร้อยไปดูกลุ่มที่สานตะกร้า กระเป๋า ส่งออกต่างประเทศ ลักจำเทคนิควิธีการสานจากที่นั่นเอากลับมาบอกต่อ พองานพวกนี้เป็นที่ต้องการเพิ่มมากขึ้นก็เลยเข้าไปช่วยสอนให้กับคนที่ต้องการเรียนรู้บางคนแค่เอาไปทำใช้ บางคนก็ทำขายได้เป็นอาชีพ เก็บภาพการเรียนการสอนและผลงานบางส่วนมาฝากค่ะ

ในวัด ในบ้าน หามุมหาช่องตรงใหนว่างยึดพื้นที่ซะเลย

ผู้เฒ่าก็เรียนค่ะ ด้วยวิธีการและรูปแบบที่ต่างจากเดิมผู้เฒ่าก็งงเหมือนกันแฮะ

วัยนี้สอนง่ายหน่อย

แม่ลูกอ่อนก็ไม่เว้น  เจ้าอ๋อมแอ๋ม เป็นเด็กน้อยที่น่ารักมากค่ะ ไม่อ้อนไม่กวนเป็นขวัญใจของทุกคน

เด็ก ๆ ก็มีค่ะ เด็กชุดนี้มีคุณครูที่น่ารักมากครั้งแรกคุณครูขอมาเรียนส่วนตัวที่บ้านด้วยเหตุผลจะเอาไปสอนเด็กก็เข้าทางเราเลยรีบสอนให้ ตามไปสอนเด็กด้วย แถมอุปกรณ์ให้อีกด้วย

แบบนี้จะเรียกนางแบบ หรือนายแบบ

ทำมามากมายสร้างภาพแบบนี้ครั้งเดียวเอง

                ส่วนหนึ่งของผลงานค่ะ

เมื่อมีผลงานออกมาเรื่อย ๆ งานที่ตามมาอีกเรื่องก็คือการหาตลาดค่ะมันยิ่งยุ่งเข้าไปใหญ่ แต่ไม่เป็นไรทำแล้วมีความสุขงานนี้ สีทนด้าย ย ย ย ย ย 

วันนี้ตั้งใจเขียนบล็อกเต็มที่แต่สัญญาณเน็ทไม่เป็นใจเลยค่ะ ช่วงสองสามวันนี้สัญญาณพริ้วไหวตามสายลม พอฝนลมมามันก็พัดพาสัญญาณของเราไป คนอ่านทำใจหน่อยนะคะ ขอบคุณกำลังใจจากเพื่อน ๆ ทุกคนค่ะ

ขอบคุณบ้านสวนพอเพียงอันแสนอบอุ่น