ดอกไม้ริมทาง

มือใหม่หัดเขียนบล็อกค่ะ 

      ก่อนอื่นเมื่อพูดถึงดอกไม้ริมทาง หลายๆคนก็คงนึกถึงดอกไม้ที่ไม่น่าให้ความสนใจ เดินผ่านเลยไปเฉยๆ ไร้ค่า ไร้ความหมาย แต่ถ้าหากทุกคนมีเวลาสักนิดในการหยุดพิจารณาต้นไม้ดอกไม้เหล่านั้น ทุกคนจะเห็นความงามที่หลบซ่อนอยู่ค่ะ

แถวบ้านเรียกย่านปดค่ะ(รสสุคนธ์) ดอกกำลังตูม เวลาบานแล้วส่งกลิ่นหอมเชียวค่ะ ลูกเปรียวๆ เคยแอบกินแล้วค่ะ

ต้นนี้ไม่รู้จักชื่อค่ะ เห็นสวยดี

ต้นนี้เรียกขี้ไก่ย่านค่ะ กลิ่น(เหม็น)ใช้ได้เลยที่เดียว 

สาบแร้งสาบกา กลิ่นสมฉายาเลยค่ะ

ออกดอกเหลืองอ๋อยเชียว จิงจ้อเหลือง

                                                   เครดิดภาพ โดย อ. เปิ้ล

โครงแครง ออกลูกเมื่อไหร่เด็กๆเป็นได้ฟันดำกันอีกแน่ๆ (ก็อร่อยดีนะคะ ตอนเด็กๆเคยกิน 555)

ดอกต้นนี้ก็สวยไม่น้อยนะคะ ตีนตุ๊กแก เคยเห็นเด็กๆเก็บเอามาทำเป็นมงกุฏดอกไม้สวยเชียวค่ะ

                                        เครดิดภาพ โดย อ. เปิ้ล

โคกกะออม

                                               เครดิดภาพ โดย อ. เปิ้ล

แสงแดดกำลังดี น้ำนมราชสีห์ ชูช่อไสว

                                                   เครดิดภาพ โดย อ. เปิ้ล

ต้นนี้มีใครบ้างที่ไม่รู้จัก คงไม่มีหรอกเน๊อะ โดนข่วนจนได้แผลมาหลายครั้งแหละ

ดอกขาวๆ กลมๆ แบบนี้ แห้วหมู ค่ะ

สุดท้ายแล้ว ตกเย็นพอดี ส่ง ขี้ครอกหรือที่เรียกว่าหญ้าผมยุ่ง มากล่าวลาแล้วกันค่ะ

ตบท้ายด้วยต้นหญ้าผมยุ่งอีกสักรูป 

ถ้าทุกท่านอยากรู้ว่าทำไมชื่อว่าหญ้าผมยุ่ง ลองเก็บลูกของมันไปปาใส่ผมของเพื่อนที่อยู่ข้างๆดูนะคะ จะได้รู้ว่ายุ่งยังไง 

แล้วเจอกันใหม่ตอนหน้าค่ะ บ๊าย บาย