สุดปลายฤดูใบไม้ร่วง ก็ถึงเวลาที่ต้นไม้และผู้คนที่นี่ต้องบอกลาใบไม้กัน และถึงเวลาที่ต้องเก็บกวาดใบไม้กันยกใหญ่ของปี

อ้อยหวานยังออกไปปั่นจักรยานทุกวัน ในช่วงฤดูใบไม้ร่วงเช่นนี้อากาศเย็นสบาย ปีนี้อากาศอบอุ่นกว่าที่ควรจะเป็น ปรกติอากาศช่วงนี้จะเริ่มหนาวแล้ว จะใส่กางเกงขาสั้นอย่างนี้ไม่ได้

แต่เส้นทางจักรยานจะมีผู้คนน้อยลง คนน้อยๆ อย่างนี้แหละถูกใจอ้อยหวานยิ่งนัก มีคนถามอยู่บ่อยๆ ว่า ‘ไม่เหงาหรือ ไปไหนมาไหนอยู่คนเดียว’  อ้อยหวานไม่เคยรู้สึกเหงาเลย

หากมีความสันโดษก็ไม่มีคำว่าเหงา

วันก่อนมาเจอสองหนุ่มเก็บกวาดใบไม้ในสวนป่า คนหนึ่งเป่าใบไม้ไปรวมกัน อีกคนดูดและตัดใบไม้ใส่ในรถ เมืองออตตาวาเป็นเมืองที่สะอาดที่สุดในแคนนาดาก็ว่าได้

ผลออกมาก็เป็นเช่นนี้ สะอาดเอี่ยมอ่องไปเลย

ด้านปิกนิคก็สะอาดน่านั่งเหมือนกัน

แล้วก็มาจ๊ะเอ๋กับไก่งวงป่าแก๊งส์นี้ พาพวกมาป่วนบนทางจักรยาน

และเจ้าป่าที่เจออยู่ทุกวัน

สองสามปีมานี้ต้นไม้ที่เมืองออตตาวาโดนโรคระบาด ต้องตัดทิ้งกันเป็นร้อยๆ พันๆ ต้น ต้นที่จะถูกตัดในเวลาถัดมาจะมีเครื่องหมายกากะบาดสีแดง แต่เมืองออตตาวาก็ไม่นิ่งเฉย ปีนี้มีการปลูกต้นไม้ทดแทนเป็นพันๆ ต้นเหมือนกัน

ถนนหน้าบ้านของอ้อยหวาน ต้นไม้ส่วนใหญ่จะเป็นต้นโอ๊ค ที่สูงใหญ่และมีใบดกหนามากๆ รูปนี้ถ่ายเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ปรกติแล้วใบโอ๊คจะเปลี่ยนสีเป็นสีน้ำตาล แต่ปีนี้ผิดปรกติใบโอ๊คเปลี่ยนสีได้สวยกว่าธรรมดา

หน้าบ้าน งานหนักเลย ต้องกวาดกันหลายรอบ ทุกบ้านเก็บกวาดแล้วใส่ในถุงกระดาษที่มีขายอยู่ทั่วไป

ช่วงนี้จะมีรถของเทศบาลมาเก็บถุงใบไม้ทุกอาทิตย์ ดูดิยังต้องเก็บกวาดใบไม้กันอีกหลายรอบ

ขอคัดลอกข้อคิดจากนิตยสาร "สาวิกา" ปีที่ ๘ ฉบับที่ ๗๒ เขียนโดยคุณสมคิด ชัยจิตวนิช

ข้อคิดจากการกวาดใบไม้รอบแรก

"ที่เขาเรียกว่า... ชีวิตเหมือนใบไม้ร่วง เป็นอย่างนี้เอง...

ช่างร่วงเร็วเหลือเกิน ไม่มีทางที่เราจะหยุดมันได้...

ทุกนาทีมีใบไม้ร่วงหล่นอยู่เสมอ ไม่เคยมีวันไหนที่ใบไม้ไม่ร่วง"

ข้อคิดจากการกวาดใบไม้ครั้งที่สอง

"กิเลส ... ก็เหมือนใบไม้ที่ร่วงหล่นอยู่ตามพื้นไม้นี้

เราต้องหมั่นกวาดทิ้งทำความสะอาดอยู่เสมอทุกวัน...

ไม่งั้นมันก็สุมเต็มพื้นใจ รกรุงรัง แลดูไม่งาม"

- สมคิด ชัยจิตวนิช -

จากนิตยสาร "สาวิกา" ปีที่ ๘ ฉบับที่ ๗๒

สรรหามาฝากโดย สาวิกา

ขอบคุณค่ะ

ขอให้เพื่อนๆมีแต่ความสุข

ขอบคุณค่ะ

อ้อยหวาน