คิดถึงบ้านสวน

สวัสดีค่ะ

ตุ๊ก ติ๊ก คนบ้านโคกเมืองอุบล  หายไปนานมากเลยกับการเขียนบล๊อค ยังงง ๆ อยู่

ด้วยลาออกจากงาน ไป  9เดือนเต็ม เพื่อเปลี่ยนเส้นทางจาก สาวโรงงานกลับไปเลี้ยงลูกที่บ้าน

ด้วยใจที่มุ่งมันจะกลับไปทำสวนด้วย คิดว่ายังไงเราต้องทำได้

แต่เหตุการณ์จริงไม่ได้เป็นไปอย่างที่เราคิด

การที่จะทำสวนด้วยตัวเราเองเพียงคนเดียว มีลูกน้อยพ่วงด้วยเป้นอะไรที่เป็นไปได้ยาก

ด้วยคนรอบข้างไม่มีใครเห็นด้วย  ทุกอย่างจึงทำได้เพียง กระท่อน กระแท่น  ไม่เป็นไปตามเป้าหมาย

สุดท้ายจึงต้องกลับเข้ามาุ่ วังวนคนดรงงานเหมือเดิม

แต่ เรากลับมาเพื่อกลับไปใหม่อย่างมั่นคง  เราให้สัญญากับตัวเองไว้แล้วว่าเราจะกลับไปในอีก  6 ปีข้างหน้า

เล่ามาเยอะแล้ว เอาภาพสวน ช่วง 9 เดือมาให้ดูกันก่อนค่ะ

ขออนุญาตผู้ใหญ่โส เขียนเล่าเรื่องราวที่ทำในช่วง 9 เดือนนะคะ จะทยอยเขียนเป็นเรื่อง ๆ ไปล

โดยเริ่มจากสวนไผ่ก่อนค่ะ 

แรกเริ่มก็กะจะทำสวนไผ่จึงออกตามหาไผ่ตงลืมแล้ง

ลงทุนไป สองพัน ได้มา70 ต้น

ทั้งขายทั้งแจก ไปเรื่อย ๆ กว่าจะได้ปลูกจริง จึงเหลือเพียง 44 ต้น

สถานที่ปลูก ช่างชุ่มชื้นอุดมสมบูรณ์ดี ดินเป็นทรายสีขาวสวยงาม

ด้วยความที่ไม่พร้อมหลาย ๆ อย่าง ปุ๋ยคอกที่จะใส่ไม่มี ได้เพียงไปขอซื้อปู๋ยขี้ไก่ ได้มาสามกระสอบ เอารองก้น

กอละสามกำพอ เดี๋ยวปุ๋ยจะไม่พอ ส่วนน้ำก็ต้องใช้รถเข็น ไปเข็ญมา ไกลพอควรกว่าจะปลูกเสร็จก็หลายวัน เพราะไม่ได้ไปปลูกทุกวัน

พอปลูกไปน้ำก็ไม่ได้รด ตามยะถากรรม ต้องขอบคุณเทวดาท่านคงสงสารเรา เมื่อไผ่ไกล้จะแห้งตายผ่านไปสองอาทิตย์

ท่านก็ประทานน้ำฝนมาให้

ไผ่น้อยจึงสดชื่นขึ้นมาหน่อย หน่อน้อย ๆ จึงเริ่มลืมตาขึ้นมาดูโลก

ร่องไผ่ ก็แอบแทรก ผลไม้เอาไว้กินด้วย ก็เอามะม่วงนี่แหละ ปลูกง่าย หาง่าย กินเสร็จก็เอาเม็ดมาปลูก พืชพื้นถิ่นเราเอง

ฟางแห้งที่จะเอามาคุมกอไผ่ก็ใช่จะหาได้ง่ายเพราะที่บ้านไม่ได้เลี้ยงควายจึงไม่ได้เก็บไว้

หามาได้เพียงมัดเดียวต้องเจียดคุมกอละเล็กละน้อยสวนอื่นหน่อแรกอาจจะเท่านิ้วโป้งหรือใหญ่กว่านั้น

แต่ของเราเท่าดินสอ ถึงจะหน่อเท่านี้เราก็ภูมิใจที่เขาติดแล้วดีกว่าเขาตาย

นอกจากตงลืมแล้งแล้ว ยังมีไผ่หวานทานดิบในสวนด้วย 5 กอ

ก็มีหน่อน้อย ๆ โผล่ขึ้นมาเช่นกัน

สวนไผ่ที่มองแทบไม่เห็นต้นไผ่  เวลาก็ผ่านล่วงเลยไปจนถึง ฤดูเก็บเกี่ยว

ด้วยความที่เรากลับไปอยู่บ้านจึงทำให้เรียนรู้ว่าเราจะไปเอาปุ๋ยมาจากที่ใหน

จึงเริ่มลงมือไปขอซื้อขี้วัวจากยาย (น้าของแม่) มาใส่ไผ่

ใส่เต็มที่ต้นละ 1 ถังน้ำ อาจจะเป็นปีละครั้งกระมัง

ส่วนสวนอื่นเขาใส่กอละ 1 กระสอบ สามเดือนครั้ง

ส่วนฟางข้าวเรามีเยอะเลยหลังเก็บเกี่ยวเลยจัดเต็มที่ กอละ หอบใหญ่ ๆ

ทำงานไปด้วยมีเจ้านายมาคุมด้วย

ด้วยความที่สวนไผ่ไม่มีระบบน้ำ จะขุดบ่อแม่ก็หวงที่นา จึงปลูกไผ่ไว้ที่บ้าน 1 ต้น มีเศษอาหารอะไรก็เทใส่โคนไผ่เอาไว้

ฉละมีทดลองทำปุ๋ยหมักสูตรแม่โจ้แต่ไม่สำเร็จ หนอนเต็มไปหมด แถมเหม็นจัดอีกต่างหากจึงเททิ้งใส่โคนไผ่

ผ่านไปสองเดือน สิ่งมหัศจรรย์ก็เกิดขึ้น  (คนอื่นว่าเรื่องธรรมดา แต่เราดีใจสุด ๆ

หน่อรุ่นสอง"ผล่ขึ้นมาในช่วงเวลาห่างจากหน่อแรกประมาณสองเดือนดีใจที่สุด

ภาพนี้ถ่ายก่อนที่จะกลับมาทำงานที่ นนทบุรี

ที่ผ่านมาขอบคุณทุก ๆ กำลังใจที่มีให้นะคะ ขอบคุณจริง ๆ