เยือนสวนผึ้ง (Suan Phung Tour)

สวัสดีเพื่อนสมาชิกบ้านสวนพอเพียงทุกท่านครับ พอดีผมมีโอกาสตะลอนทัวร์ไปเยือนสวนผึ้งแบบไม่ได้วางแผนอะไรเลย (นึกอยากไปก็ขับรถออกจากบ้านเลย) ครั้งสุดท้ายที่มาสวนผึ้งน่าจะสัก 4-5 ปีที่แล้ว มาครั้งนี้รู้สึกรีสอร์ทตามรายทางเยอะมาก (แต่ไม่ได้แอ้มกระเป๋าตังค์ผมหรอก เพราะผมกางเต้นท์นอน) หลังจากมีข่าวรีสอร์ทที่สวนผึ้งก็บลา ๆ  (ไม่พูดถึงแล้วกัน) อาจจะเป็นช่วงปลายฤดูท่องเที่ยวไปแล้วทำให้จำนวนรถไม่เยอะเท่าไร หลังจากขับมาใกล้ถึงสวนผึ้งผมก็สะดุดตาที่แห่งนี้

CORO field

มองดูแว๊ปแรกรู้สึกได้ถึงกลิ่นอายญี่ปุ่น (ยังคุยกับแฟนว่านี่มันเป็นแฟรนไชน์จากญี่ปุ่นหรือไง หลังจากนั่งดูข้อมูลใน Internet กลับไม่ใช่ คนไทยเป็นคนทำแต่น่าจะนำแนวคิด+ตบแต่งสไตย์ญี่ปุ่นมาประยุกต์) และเพิ่งจะเปิดมาไม่นานนี้ (ปลายปี 2015 น่าจะรองรับฤดูการท่องเที่ยวสวนผึ้งพอดี) มีข้อสะดุดใจนิดหนึ่งตรงป้ายบอกแผนที่หรือสิ่งต่าง ๆ ใส่เฉพาะภาษาอังกฤษและญี่ปุ่น ไม่มีภาษาไทย (เจ้าของคงตั้งใจ แต่สิ่งนี้เป็นสิ่งที่ตะขิดตะขวงใจผมเป็นอันมาก ลักษณะนี้จะทำไม่ได้เลยในเวียดนาม) จากข้อมูลที่ให้ไว้กล่าวว่า CORO ภาษาญี่ปุ่นแปลว่าเวลา Field แปลว่าสนามกว้าง ๆ สมาส(รวม)กันเขาให้ความหมายว่า สนามสีเขียวกว้าง ๆ ให้ผู้คนมาสัมผัสได้มีอิสรภาพในความเป็นตัวเองอะไรประมาณนั้น

จากภาพลักษณ์ภายนอกก็ลองเดินเข้าไปสำรวจดูภายในหน่อย ส่วนแรกคือบริเวณร้านอาหารเครื่องดื่มและจำหน่ายสินค้าเช่นเมล่อนญี่ปุ่น มันเทศญี่ปุ่น รวมทั้งของที่ระลึก ผมยังไม่แวะเข้าไปขอลองไปสำรวจดูส่วนถัดไปเป็นแปลงปลูกผักสลัด มะเขือเทศ ฯลฯ ก็จัดแปลงแบบสมัยใหม่กล่าวคือ การจัดแปลงและทำทางเดินให้ดูแลสะดวกตามรูป ไม่ได้ใช้ดินในพื้นที่ปัจจุบันแต่เป็นดินปลูกที่ผสมสัดส่วนเรียบร้อยแล้ว มีการติดตั้งระบบน้ำหยดไว้ทั่วแปลง  แถมมีการติดตั้งลำโพงเปิดเพลงให้ผักฟังด้วย ถัดมาดูกิจกรรมที่จัดไว้มีการแบ่งรอบการปลูกผักและเก็บมะเขือเทศ จากที่สังเกตมีการทำการตลาดโดยให้มีการเปลี่ยนชุดสำหรับลงแปลงปลูก มีชะลอมให้ 1 ใบสำหรับเก็บมะเขือเทศและแจ้งบอกว่าผลผลิตที่ทุกท่านปลูกก็จะนำไปบริจาคให้ผู้ที่ต้องการในพื้นที่ อาทิเช่น โรงเรียน (ผมเห็นเด็ก ๆ ชอบใจสนุกสนานกันนะ) ส่วนค่าใช้จ่ายก็ท่านละ 180 บาท (อะแฮ่ม ปลูก 1 รอบนี่จ่ายค่าจ้างคนงานได้เลย อิอิ)

ส่วนถัดมาเป็นส่วนงานฝีมือมีกิจกรรมทิเช่นจัดสวนถาดรวมทั้งจำหน่ายสวนในขวดแก้ว ภาชนะ ฯลฯ และส่วนที่สามคือจุดหลักของ CORO filed คือส่วนแปลงเมล่อนญี่ปุ่น แนวคิดคล้าย ๆ กับสวนผักกล่าวคือเป็นการลงแปลงเก็บเมล่อน มีการเปลี่ยนชุด อาบน้ำยาฆ่าเชื้อ (สารภาพผมดูแต่ข้างนอกครับ ไม่ได้เข้าไปเพราะค่าใช้จ่ายท่านละ 200 บาท)

กลับมาที่ร้านค้าและเครื่องดื่มต้องยอมรับว่าเขาสามารถเพิ่ม(อัพ)ราคาจากเมล่อนปรกติทั่วไปที่กินกิโลกรัมละ 80-90 บาทเป็น 200 กว่าบาทได้ (ไม่ว่าจะด้วยโฆษณาพันธุ์หรืออะไรก็ตาม) หรือแม้แต่แปรรูปเป็นอาหารทานเล่น เมล่อนสองชิ้น(เสี้ยว)ราดซอสพร้อมโรยปลาแห้ง(แบบที่โรยในอาหารญี่ปุ่น)ขายในราคา 90 บาทได้ ผมสังเกตเห็นเจ้าของร้านก็จะนั่งอยู่โต๊ะในสุดก็ดูแอ๊คทีฟมุ่งมั่นดี เช่นพอเห็นทัวร์ลง รีบวิ่งไปเปิดประตูกระจกให้เปิดได้ทั้งสองบานเป็นต้น (ปรกติเปิดบานเดียวคงจะประหยัดค่าไฟ)

เรียนตามตรงนะครับผมไม่ได้คิดจะมากินหรือมาดูร้านนี้แต่อย่างใดนะครับ เพียงแต่ผ่านมาเห็นว่าน่าสนใจ (เพราะเขาทำให้น่าสนใจ) ก็เลยแวะเข้ามาดู (เผื่อจะได้แนวคิดกลับไปทำที่ไร่สุโขทัยนี้ดีบ้าง 55) ผมเห็นมาอย่างไรก็เขียนตามที่คิดไปเท่านั้น มาเขียน Blog เพื่อเล่าเรื่องราวที่ผ่านมาแลกเปลี่ยนประสบการณ์กับเพื่อนสมาชิกบ้านสวนพอเพียงเท่านั้นนะครับ จริง ๆ ผมมาพักผ่อนนอนเต้นท์เล่นน้ำเดี๋ยวตอนหน้าไปที่แก่งส้มแมวครับ สวัสดีครับ