มุ่งหวังกับหวาดกลัว

สวัสดีพี่ๆเพื่อนๆสมาชิกทุกท่าน

ผมไม่ได้เข้ามาโพสเป็นเวลานานมากแต่ยังเข้าเว็ปเพื่อดูความคืบหน้าของสมาชิกบ้านสวนหลายๆท่าน เห็นแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ และยังหวังว่าซักวันเราจะทำตามความฝันที่จะกลับไปดูแลพ่อแม่ที่แก่ชราแต่ก็ไม่ยอมปล่อยวางอาชีพเกษตรกรรมที่ทำมาตั้งแต่ยังหนุ่มสาวและยังส่งลูกๆเรียนจนมีหน้าที่การงานที่ดีและมีครอบครัวกันหมดแต่ก็ยังไม่สามารถกลับไปดูแลท่านได้นอกจากเงินที่ส่งให้ทุกเดือนซึ่งพ่อแม่ก็ไม่ได้เรียกร้องให้ส่ง แต่สิ่งที่ท่านต้องการมากกว่าเงินทองก็คงเรื่องการกลับไปอยู่กับท่าน ตอนนี้ก็อายุเลยเลข 4 แล้วก็ยังคงทำงานบริษัทเป็นมนุษย์เงินเดือนอีกทั้งยังทำงานพิเศษเพื่อหาเงินเตรียมไว้สำหรับลูกๆ เหนื่อยนะกับยี่สิบกว่าปี วันหยุดเสาร์ อาทิตย์ถ้าอาทิตย์ไหนไม่ได้เข้าโรงงานเพื่อทำงานที่ปรึกษา ก็จะรู้สึกว่าชีวิตเรามีความสุข ออกปั่นจักรยาน 30-50 โลบางวันก็เลยไป 100 โล กลับมาถางหญ้าปลูกต้นไม้ ปลูกผัก และก็ดูความคืบหน้าก็ไม่อยากให้วันหยุดผ่านไปเร็วเลย คิดว่าซักวันถ้าเราพอกับการหาเงินเพื่อเตรียมให้ลูกๆ คงขอตัวกลับไปดูแลพ่อแม่ ทำการเกษตรที่ตั้งใจไว้ นั่งกินข้าวพร้อมกัน จะหาอะไรกินก็เดินหาบริเวณบ้าน คงจะมีความสุขมาก แต่สิ่งที่คิดก็หวาดกลัวถ้าเราไปทำจริงๆ แล้วรายได้เราไม่เพียงพอจะทำอย่างไรเพราะคงกลับมาเป็นมนุษย์เงินเดือนไม่ได้อีกแล้ว คิดแล้วคิดอีกอยากไปเรียนรู้การเกษตรก็ไปไม่ได้ นอกจากดูตามยูทูป ฝึกเองไปเรื่อยๆ ความฝันก็ยังคงเป็นความฝัน