เรื่องราวสวนมะนาวของผม
ก่อนที่ผมจะมาทำสวนมะนาวมีเรื่องราวต่างๆมากมายที่เกิดขึ้น ตั้งแต่เกิดมา เกษตรกรรมในพื้นที่บ้านส้มป่อย อ.ราษีไศล เห็นแต่การทำนาเสร็จนาก็จะทำหอมแดงกัน เวียนกันไปจนถึงปัจจุบัน บ้านผมก็ตกอยู่ในวงเวียนนี้ การทำหอมแดง พันธ์หอมก็เอามาจากนายทุนคนหนึ่ง ปุ๋ย ยา ก็เชื่อใว้ก่อน พอเก็บเกี่ยว ก็ต้องขายให้กับนายทุนคนนั้น ทุกๆปีผมได้ยินคำๆนี้ประจำ "มึงขาดทุน"ลองมองดูง่ายๆครับ พันธ์หอมกก.ละ25บาท พอขายคืนเขา เขาเป็นคนกำหนดราคาเอง อย่างเต็มที่ก็ไม่เกิน10บาท แต่ส่วนมากที่เจอก็ 1-5บาท มองที่ตัวเลข ดูยังไงก็ขาดทุน ใหนจะค่ายา ค่าปุ๋ย ส่นค่าแรงงานไม่ต้องคิด เป็นอย่างนี้เรื่อยมา หลายๆครอบครัวในตำบลส้มป่อยก็ประสปกับเหตการเช่นกับครอบครัวของผมเหมือนกัน เมื่อพ่อกับแม่ได้จากไปด้วยด้วยวัยเพียง54 ทำให้เรา3พี่น้องก็ต้องเดินด้วยตัวเราเอง ญาติๆเริ่มเข้ามายุ่งกับที่ดินทำกิน ก่อนที่พ่อจะเสีย พ่อเคยทำนาร่วม100ไร่ พอพ่อเสียไปเราเหลือที่นาทำกินแค่20ไร่ ไม่เป็นไรเรา3พี่น้องไม่ต้องการที่จะแก่งแย่งกับใคร แต่ก็อดน้อยใจไม่ได้ ทั้งลุงและอาทุกๆคนที่ต้องการเรียนหนังสือ พ่อผมจะเป็นคนส่งเสียทั้งหมด แต่พอผมขอพ่อเรียนราม พ่อบอก พ่อต้องส่งน้องเรียน เป็นเหตุให้ผมต้องออกจากบ้านมาหางานทำในเมืองหลวง สู้ฝ่าฟันมาจนถึงปัจจุบัน ลาภ ยศ สรรเสิร มีเข้ามาด้วยการต่อสู้ดิ้นรนตลอด พอหันกลับมองตนเอง ทำไมผมต้องมาติดในวังวนนี้ดวย มันไม่ใช่ความสุขที่แท้จริง แล้วอะไรล่ะคือความสุข ความอบอุ่นจากครอบครัว ผมกลับไปที่บ้านบ่อยๆ บ้านก็ร้างที่ทางก็โดนเบียดเบียน ถึงเวลา ต้องลงมือทำแล้ว ที่นา ก็ทำนา ที่สวนล่ะ ไม่ จะต้องไม่ใช่หอมแดงแน่นอน ดูจากที่ตั้งและแหล่งน้ำ ก็เลยลงเอยที่ "มะนาว" ไม่ต่างจากทุกๆที่ เมื่อเราทำอะไรที่ต่างจากคนอื่นๆ เขาจะว่าเรา ไม่บ้าก็โง่ ในสวนผมมีมะนาวเป็นหลัก แซมด้วยมะละกอ พริก ข่า ตระใคร้ ใบมะกรูด แมงลัก โหรพา สะระแหน่ ผักติ้ว ผักหวานบ้าน ทุกอย่างที่กินได้และใช้ประจำ ผมหามาปลูก เท่าที่หาได้ พอผลผลิตออกมาดี เพื่อนบ้านผมก็เข้ามา ทุกอย่างยังกับเป็นสวนสาธารณะ ตอนนี้ มะละกอ200กว่าต้นเหลือแต่ต้น ผักหอมต่างๆ ไม่เหลือแล้ว หมดเรียบ เหนื่อยครับ เกือบจะท้อใจ ด้วยความโมโห ตั้งใจจะโค่นทิ้งทั้งหมด แต่ก็มีญาติผู้ใหญ่ทัดทานไว้ และให้คิดว่าเราทำสวนเพื่อเป็นการทำบุญทำทานไปสำหรับผู้ที่ขโมย แล้วเราก็จะสบายใจ มาคิดดูทำมาขนาดนี้ จะทิ้งง่ายๆ มันก็เหมือนกับการยอมแพ้อะไรง่ายๆโดยทั้งที่ยังไม่ได้ลงมือทำ ไม่เป็นไรผมตั้งใจไว้แล้วว่า หลังจากทำงานใหญ่ชิ้หนึ่งเสร็จหลังเดือนมกราคมปี54 ผมจะลาออกจากงาน และจะไปดูแลสวนมะนาวเต็มตัว และตั้งใจจะขยายพื้นที่ปลูกอีก5ไร่ ที่จ.อำนาจ เดิมปลูกอยู่แล้ว3ไร่ ตอนนี้ก็วิ่งขึ้นลงเดือนละ2รอบ วิ่งรอบเลยครับ อุบล-อำนาจ-ศรีสะเกษ ท่านไดผ่านมาทางนี้แวะมาทักทายกันได้ครับ และด้วยความยินดีเป็นอย่างยิ่งครับ
- บล็อกของ สิทธิชัย สุตะพันธ์
- อ่าน 13278 ครั้ง
ความเห็น
ตั้ม
29 มิถุนายน, 2010 - 14:19
Permalink
ชีวิตต้องสู้
ความยากลำบากจะหล่อหลอมให้ชีวิตแข็งแกร่ง..เหนื่อยตอนมีแรงไม่เป็นไร อย่าท้อแล้วกัน..แล้วรอเก็บเกี่ยวตอนปลาย ปัญหาที่พบเจอให้เก็บแล้วคิดแก้ ไม่มีใครแพ้ตลอดหรอก..สู้โว้ยยยยยยย
แสวงหาชีวิตที่สงบ..หลบลี้หนีความวุ่นวาย
ฅนคลองอ้อม
29 มิถุนายน, 2010 - 14:31
Permalink
ขยายตัวหนังสือให้ด้วย
แจ้ว
29 มิถุนายน, 2010 - 16:05
Permalink
ได้อ่านแล้วใหญ่ขึ้น
ถ้าหากตัวหนังสือเยอะ ๆ แล้วเล็กด้วย... ตาลายจริง ๆ ได้อ่านแล้วค่ะ
แก้ว กุ๊ก กิ๊ก
29 มิถุนายน, 2010 - 21:02
Permalink
สุข..อยู่ที่ใจ ทุกข์..ก็อยู่ท
สุข..อยู่ที่ใจ
ทุกข์..ก็อยู่ที่ใจ
มองใจเราเห็นได้ ก็จะเป็นสุขค่ะ
NumCha
25 กรกฎาคม, 2010 - 20:25
Permalink
มะนาวดกมากเลย
ขอเป็นกำลังใจค่ะ สู้ๆ ค่ะ มะนาวดกมากๆ เลยค่ะ
riz
21 กรกฎาคม, 2011 - 20:21
Permalink
เป็นกำลังใจครับ
:cheer3: :cheer3: :cheer3:
satjang
16 เมษายน, 2012 - 20:56
Permalink
Re: เรื่องราวสวนมะนาวของผม
ลำบากตอนเด็ก ๆ มีคุณค่าพอเราโตขึ้นนะคะ ดีใจด้วยนะคะที่เริ่มในสิ่งที่รักได้แล้ว....เป็นธรรมดาของคนที่อยากได้ของคนอื่น เห็นด้วยที่ไม่ตัดทิ้งถือว่าทำทาน...
...2553 ปีที่ 1 ที่เริ่มเดินตามรอยพ่อ...
Thawanrath
17 เมษายน, 2012 - 21:22
Permalink
Re: เรื่องราวสวนมะนาวของผม
:cheer3: ตอนนี้มะนาวแพงได้ราคาสิ ตอนนี้ที่บ้านได้ลูกละ7 บาท :uhuhuh:
หน้า