ข้อคิดดีๆ อยากให้อ่าน(เพื่อนเมล์มาให้พร้อมขอลาไปทำธุระ 3-4วันด้วยคับ)

เขียนโดย นนท์ เมื่อ 20 กรกฎาคม, 2010 - 20:18
หมวดหมู่ของบล็อก: 
ข้อคิดสะกิดใจ
Keywords: 
ข้อคิดดีๆ

 

 

ลิงกับลา     
    หญิงชาวบ้านคนหนึ่งอาศัยอยู่คนเดียวในกระท่อม ด้วยความเหงานางจึงหาสัตว์มาเลี้ยงไว้เป็นเพื่อนสองตัว คือ ลิงและลา
วันหนึ่งหญิงชาวบ้านคนนี้ต้องออกไปตลาดเพื่อซื้ออาหาร ก่อนออกจากบ้านเธอได้เอาเชือกมาผูกคอลิง แล้วมัดขาของลาเอาไว้ทั้งสองข้าง
เพื่อป้องกันไม่ให้สัตว์เลี้ยงทั้งสองตัวเดินย่ำไปมาในกระท่อมจนทำให้ข้าวของต่างๆ ได้รับความเสียหาย ทันทีที่หญิงชาวบ้านออกจากบ้านไป
ลิงซึ่งมีความฉลาดและแสนซนเป็นคุณลักษณะประจำตัวก็ค่อย ๆ  คลายปมเชือกออกจากคอของมัน อีกทั้งยังซุกซนไปแก้เชือกมัดขาให้แก่ลาอีกด้วย
หลังจากนั้นเจ้าลิงก็กระโดดโลดเต้น  ห้อยโหนโจนทะยานไปทั่วกระท่อมจนทำให้ข้าว ของต่างๆ ล้มระเนระนาดกระจัดกระจายไปทั่ว
อีกทั้งยังซุกซนรื้อค้นเสื้อผ้าของหญิงชาวบ้านมาฉีกกัดจนไม่เหลือชิ้นดี ในขณะที่ลาได้แต่มองดูการกระทำของเจ้าลิงอยู่เฉย ๆ สักครู่หนึ่ง
หญิงชาวบ้านคนนี้ก็กลับมาจากตลาด เจ้าลิงมองเห็นเจ้าของเดินมาแต่ไกลจากทางหน้าต่าง ก็รีบเอาเชือกมาผูกคอตนไว้ อย่างเดิมและอยู่อย่างสงบนิ่ง
 ฝ่ายหญิงชาวบ้านเมื่อเปิดประตูกระท่อมเข้ามาเห็นข้าวของของตนถูกรื้อค้น กระจุยกระจายเช่นนั้นก็เกิดโทสะขึ้นทันที หันมองลิงและลา
เพื่อดูว่าใครเป็นผู้ก่อเรื่อง และเห็นว่าลาไม่มีเชือกผูกขาดังเดิม เธอก็คิดเอาเองว่าเจ้าลานี่เองคือตัวปัญหา ทำให้กระท่อมของเธอมีสภาพไม่ต่างจากโรงเก็บขยะ
 
  
 

 

 

 

ดังนั้นหญิงชาวบ้านจึงวิ่งไปหยิบท่อนไม้นอกบ้านมาทุบตีลาอย่างรุนแรง   ซึ่งเจ้าลาผู้น่าสงสารก็ได้แต่ส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดจนสิ้นใจโดยไม่สามารถทำอะไรได้เลย
 
เธอทั้งหลาย...
    เธอหลายคนคงไม่ค่อยชอบตอนจบของนิทานเรื่องนี้นัก เพราะสงสารเจ้าลาที่ไม่ได้ทำความผิดอะไรแต่กลับถูกเจ้าของทำโทษจนตาย  
ส่วนเจ้าลิงซึ่งเป็นต้นเหตุแท้ๆ กลับรอดพ้น และไม่ได้รับผลกรรมใดๆ แต่แท้ที่จริงแล้วนิทานเรื่องนี้ต้องการชี้ให้เห็นถึง ความเป็นผู้นำของหญิงชาวบ้าน
 
ที่ไม่พิจารณาเหตุการณ์ให้ถ่องแท้  เชื่อแค่สิ่งที่ตนเห็นแล้วลงโทษไปตามความรู้สึกและประสพการณ์ส่วนตัว  เธอมองเห็นข้าวของเสียหาย
และมองเห็นลาที่หลุดออกมาจากเชือก แล้วตัดสินว่าลาคงเป็นผู้กระทำ  แต่ไม่ได้มองว่าลาไม่มีปัญญาจะแก้เชือก และไม่มีนิสัยชอบรื้อทำลาย
เธอมองเห็นลิงยังถูกเชือกล่ามอยู่ก็คิดว่าลิงคงไม่ใช่ผู้กระทำ แต่มองไม่ออกว่าผู้น่าจะแก้ปมเชือกได้และมีนิสัยชอบรื้อทำลายนั้นคือลิง  ความจริงถ้าเธอรู้จักสำรวจ
 
ร่องรอยความเสียหายเสียสักเล็กน้อย เธอก็จะพบรอยเท้าและฟันของลิงกระจายไปทั่วห้อง แต่ไม่พบรอยเท้าของลาเลย เพราะลาไม่ได้เคลื่อนที่ไปไหน    
 
     เหตุที่องค์กรของเราต้องเหน็ดเหนื่อยทรมานกันอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะความสะเพร่าของผู้นำที่ "ปล่อยให้ลิงสร้างปัญหา แต่ลารับเคราะห์"
ลาก็เหมือนกับคนที่ปฏิบัติงานได้ตามหน้าที่ แต่ไม่ค่อยมีปากมีเสียง พูดจาตรงไปตรงมาแต่ไร้เลห์เหลี่ยม ลิงก็เหมือนกับคนที่ฉลาดแกมโกง
พูดมากพรีเซ็นต์เก่ง อ้างอิงตำราได้สารพัด แต่ไม่เคยทำงานจริง นายที่ดีไม่ควรปล่อยให้ลิงหลงระเริงว่าทำผิดเท่าไหร่นายก็ไม่มีทางรู้
ผู้เป็นนายไม่ควรยึดติดความสบาย นั่งขึ้นอืดรอฟังแต่รายงานในห้องประชุม รู้จักยอมเสียสละตน สละเวลาอีกเล็กน้อยเพื่อค้นหาความจริง
เพื่อควบคุมเจ้าลิง เพราะไม่เช่นนั้น องค์กรก็จะทุกข์ทรมานอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ถ้าลิงสงบได้องค์กรก็จะพลอยสบายและมีความสุขอย่างยั่งยืนไปด้วย
 
 
 
 

 
 
 
 
โลกกลมๆ ใบนี้ไม่มีอะไรได้มาฟรี ๆ
ของฟรีไม่เคยมี ของดีไม่เคยถูก
อยู่ให้ไว้ใจ ไปให้คิดถึง
คนเราต้องเดินหน้า เวลายังเดินหน้าเลย
ไม่ต้องสนใจว่าแมวจะสีขาวหรือดำ ขอให้จับหนูได้ก็พอ
ยิ่งมีใจศรัทธา ยิ่งต้องมีสายตาที่เยือกเย็น
ในโลกกลมๆ ใบนี้ ไม่มีคำว่าแน่นอน
คนเราเมื่อ ตัวตายก็ต้องลงดิน
ท้อแท้ได้ แต่อย่าท้อถอย อิจฉาได้ แต่อย่าริษยา พักได้ แต่อย่าหยุด
เหตุผลของคนๆ หนึ่ง อาจไม่ใช่ของคนอีกคนหนึ่ง
ถ้าไม่ลองก้าว จะไม่มีวันรู้ได้เลยว่า ข้างหน้าเป็นอย่างไร
หนทางอันยาวไกลนับหมื่นลี้ ต้องเริ่มต้นด้วยก้าวแรกก่อนเสมอ
ปัญหาทุกอย่าง อยู่ที่ตัวเราทั้งสิ้น
จะเห็นค่าของความอบอุ่น เมื่อผ่านความเหน็บหนาวมาแล้ว
อันตรายที่สุดคือ การคาดหวัง
เริ่มต้นดีแล้ว ลงท้ายก็ต้องดีด้วย
อย่ายอมแพ้ ถ้ายังไม่ได้พยายามอย่างเต็มที่
จงใช้สติ อย่าใช้อารมณ์
เบื้องหลังความเข้มแข็ง สมควรมีความอ่อนโยน
ไม่มีคำว่าบังเอิญ ในเรื่องของความรัก มีแต่คำว่าตั้งใจ
ยินดีกับสิ่งที่ได้มา และยอมรับกับสิ่งที่เสียไป  

หลังพายุผ่านไป ฟ้าย่อมสดใสเสมอ
หลังผ่านปัญหา จะรู้ว่าปัญหานั้นเล็กนิดเดียว
ไม่เป็นขุนนางนะ ได้ แต่ไม่เป็นคนไม่ได้
มีแต่วันนี้ที่มีค่า ไม่มีวันหน้า วันหลัง  
เมื่อวานก็สายเกินแล้วพรุ่งนี้ ก็สายเกินไป
อย่าหวัง ว่าจะได้รับความรัก จากคนที่คุณรัก
เพราะคนที่คุณรัก ไม่ได้รักคุณ หมดทุกคน

เพื่อนทั่วไป ไม่เห็นคุณร้องไห้
เพื่อนแท้ มีหัวไหล่ไว้คอยซับน้ำตาให้
เพื่อนทั่วไป ถือขวดไวน์ติดมือมางานปาร์ตี้ของคุณ
เพื่อนแท้ จะมาแต่หัววันเพื่อช่วยเตรียมงาน
เพื่อนทั่วไป คาดหวังให้คุณเคียงข้างเขาเสมอ
เพื่อนแท้ คาดหวังที่จะอยู่เคียงข้างคุณตลอดไป
เพื่อนทั่วไป เข้าหาผลประโยชน์ ที่ได้รับจากเรา 
 

ความเห็น

น้อย สวนบุรีรมย์

20 กรกฎาคม, 2010 - 20:28

Laughing

สวนเกษตรบุรีรมย์การเกษตรแบบเสาร์เว้นเสาร์ เน้นที่เราปลูกเองกินเอง
บริการจัดทำและดูแลเว็บไซต์ ถูก ดี มีประสิทธิภาพ

สวนฟักแฟงแตงไทย

20 กรกฎาคม, 2010 - 20:29

ขอบคุณนะคะ ...ที่นำสัจจะธรรมมาฝากไว้เป็นแง่คิด

วันนี้กลับเข้าบ้านมาก็พบแต่สิ่งที่ดีๆ...ดีใจจังเลย

 

แก้ว กุ๊ก กิ๊ก

20 กรกฎาคม, 2010 - 20:41

วันนี้ได้ข้อคิดดีดีจากคุณนนท์

ขอทำตัวเป็นลา  ชั่วคราว

 

เด๋วจะกลับไปเป็นลิงต่อ...Tongue out

 

 

ตั้ม

20 กรกฎาคม, 2010 - 20:42

หลายคนอาจสวมบทเป็นลิง..บางคนเป็นลา...บางคนเป็นหญิงชาวบ้าน...แล้วเคยถามตัวเองมั๊ย..ทำไมต้องสวมเพียงเฉพาะบทเหล่านั้น..ในสังคมมนุษย์ ไม่จำเป็นจะต้องรับบทบาทของนางเอกหนังไทยที่ชอบดื่มน้ำส้มเอาแต่กรีดน้ำตา และไม่จำเป็นต้องเล่นเป็นนางร้ายยิ่งกว่าสายสมรที่ครบหมดทุกสารพัดของความเลว..แล้วก็ไม่จำเป็นต้องเป็นพระเอกโง่ๆที่เอาแต่เข้าใจผิดกว่าจะรู้ความจริงก็มาตอนจบเสียแล้ว โง่ได้ทั้งเรื่อง..สวมบทที่ผสมผสาน มีรุกมีรับ..แต่อย่าใช้ความฉลาดทำลายผู้อื่นเป็นใช้ได้..ไม่จำเป็นต้องเป็นพระเอกนางเอกเสมอไปหรอกเนอะ

แสวงหาชีวิตที่สงบ..หลบลี้หนีความวุ่นวาย

กิ่ง_พม่าคอนศรี

20 กรกฎาคม, 2010 - 20:48

ไว้อ่านยามท้อแท้หน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ

ปุ๊ก

20 กรกฎาคม, 2010 - 21:01

กรุณาตั้งสติ  ก่อนใช้สตางค์..Laughing

ทำแค่...พอดี  


ใช้อย่าง...พอเพียง  


เก็บออม...พอสมควร


3 พอ...เพื่อความสุขในชีวิต


msn  kra_pook@hotmail.com

สวนฟักแฟงแตงไทย

20 กรกฎาคม, 2010 - 21:10

คิดให้คะแนนตัวเองนะคะ

-บางทีเวลาหน้ามืดตัวมัว มีโมหะ บวก โทสะ ..............เราก็เป็นหญิงชาวบ้าน   ไปซะ  20 %

-บางทีเวลาจนตรอก ถูกลิงหลายๆตัวรังแก เราก็ต้องเอาตัวรอด ....................เราก็เป็นลิง        ไปซะ  10 %

-และหลายๆที ที่ความตั้งใจทำงาน กับอุดมการณ์ของหัวใจทำให้เราต้องยอมเป็นลาโง่ ถึง 70 %

แต่สุดท้ายลาโง่....ก็ไม่ได้ทำอะไรผิดและไม่มีตราบาปเป็นเงาคอยติดตาม

อ๋อ...คิดออกแล้วอีกข้อหนึ่ง

บางทีเราก็เป็นจิ้งจกตุ๊กแกที่แอบดูอยู่ข้างฝาบ้าน...และรู้ผิดชอบชั่วดีทุกอย่าง..

พอร้องทักก็ตกลงมาตาย...ทำให้บางตัวไม่กล้าร้อง...และบางตัวก็ทำไม่รู้ไม่ชี้

(ขออภัยนะคะ...อ่านแล้วคิดถึงเหตุการณ์ของตัวเองเลยเขียนซะยาวเลย)

จันทร์เจ้า

20 กรกฎาคม, 2010 - 21:12

พี่ใร้สาระมามากแล้ว นี่ก็ สามทุ่มกว่าๆแล้ว มีสาระนิดนึงนะ อิอิ

มนุษย์ส่วนใหญ่ มักจะตัดสินใจ จากการเห็นในตอนนั้น

คนโง่ ย่อมเป็นเหยื่อของคนฉลาดเสมอ มันคือเรื่องจริง

 

พี่ขอเป็นเพื่อน แท้ หรือ เพื่อนทั่วไป ดีหว่า ??

เป็นเพื่อน ฮาเฮ แล้วกันนะ ไม่เป็นทั้งแท้ และ ทั่วไปแหละ อิอิ

 

 

พอเพียง และ เพียงพอ บ้านไร่จันทร์เจ้า 

แดง อุบล

21 กรกฎาคม, 2010 - 08:26

โดนใจ

"เชื่อในผล แห่งการทำความดี"

chutinan

21 กรกฎาคม, 2010 - 08:32

   ไม่ต้องอธิบายเลย ใช่ทุกอย่าง 

หน้า