เพลงนี้เพื่อเธอ ...
ก็เธอนั่นแหละ 55555
ช่วงนี้ยุ่งกับชีวิตมากพอมควร ส่วนตัวแล้วก็ หน้าที่การงาน
มีความเปลี่ยนแปลงมากมาย ซะเหลือเกิน มากมายจนเกินจะ .... ( ไรดี )
เล่าให้ฟังเรื่องงาน ( เรื่องอื่นเอาไว้ก่อน ฮา )
...
สามปีต่อมา ไวเหมือนโกหก
...
เชื่อเปล่าว่า ผมเปลี่ยนที่ทำงานประมาณสิบที่
แต่กับบริษัทปัจจุบัน 5 ปีกว่าแล้ว วันแรกที่เข้าไปสัมภาษณ์งาน กับ วันแรกที่เริ่มงาน
วันแรกที่เข้าไปสัมภาษณ์งาน "บริษัทดูดีมากเลย"
วันแรกที่ได้เริ่มงาน ( หลังจาก สัมภาษณ์ ไ้ด้ อาทิตย์นึง )
"ทำไมมันมั่วไ้ด้ ขนาดนี้ เกิดมาไม่เคยพบเคยเห็น ..... นึกถึงบริษัทที่ลาออกมา "
แต่ไม่ว่าจะอะไรก็ตาม
สามปีก่อนหน้านั้น ผมเปลี่ยนงานบ่อยมาก
"ไม่น่าสนใจ" "งานน่าเบื่อ" "ผู้บริหารไม่เก่ง" "บริษัทนี้น่าสนใจ" "อยากทำงานบริเวณนี้ ( สาทร สีลม .... อโศก สุขุมวิท )"
ไม่มีอะไรดีขึ้น ... มากมาย อย่างคาด เปลี่ยนงานได้เงินมากขึ้น เจอคนมากขึ้น ( ลิสต์ในเอ็มมากกว่า สองร้อย ออนพร้อมกันเป็นร้อย ) ก็แค่นั้น
กับบริษัทใหม่ ผมเลย เอาน่า ... บริษัทก่อนหน้่านี้สูงสุด ( ที่แรกด้วย ) อยู่ สองปีบริษัทนี้ต้องอยู่ให้ได้ เกินสองปี ....
ปัญหาทุกอย่างมีทางออก เราต้องอยู่ให้ได้ให้เกินสองปี เป็นอย่างต่ำ ( ค่อยลาออก )
ช่วงหลังจากนั้นก็โดน เพื่อนๆ พี่น้องๆ สบประมาทต่างๆ นานา ว่าคอยดูเหอะ ผมจะต้องอยู่ที่นี่ ออกที่นี่คนสุดท้าย แน่ๆ
ผมก็ไม่มีทาง ยังไงก็ไม่อยู่เป็นคนสุดท้ายแน่ๆ ( ด้วยเหตุผลบางอย่าง ) ผมคิดว่าการลาออก เปลี่ยนงาน บางทีก็ไม่ได้ทำให้อะไรๆ ดีขึ้น ถ้าตัวงานมันไม่น่าสนใจจริงๆ บริษัทไ ม่ได้ต่างกันมาก ครับมันเป็นข้ออ้างอย่างนึงสำหรับคนขี้เกียจๆ อย่างผมแม้ว่าเงินเดินก็ยังไม่พอเพียงเสียเท่าไหร่
เจอเพื่อนเก่าๆ ( ยังคบกันดีอยู่ ) "คำถามแรกๆ เฮ้ยยังอยู่เหรอ ลาออกเหอะ ดูเอาเถิดเพื่อนผู้หวังดี ...."
กระทั่งเมื่อวาน เพื่อนรุ่นเดียวกัน ... ที่เจอกันทุกเช้า วันทำงาน กินข้าวกลางวันด้วยกันทุกมื้อ เลิกงานกลับพร้อมๆ กัน ลาออกไป ผมเป็นคนสุดท้าย แล้วจริงๆ มันเป็นอย่างนั้นแล้วจริงๆ
**********************************************
เข้าเรื่อง ( ข้างบนน้ำทั้งน้านนน ) เนื้อๆอยู่ข่างล่าง ฮาอีก
*********************************************
เมื่อวานออกจากที่ทำงาน เกือบๆ 6 ทุ่มรอเพื่อนเคลียร์งาน ทำนั่นทำนี่ ก็หลายๆอย่างผมต้องรับช่วงต่อ
ระหว่างรอว่าจะเศร้านะ ..ว่าจะทำอารมณ์มิวสิกเสียหน่อย แต่พอเข้าบ้านสวน ........ อะไรๆ มันก็เปลี่ยน ไปให้ตายเหอะ ลืมเศร้าไปเลย
พอมาตอนเช้า ... ไม่เศร้าก็ไม่ได้ล่ะ เพื่อนไม่อยู่แล้ว
ปกติเวลาจะนินทาเจ้านาย หรือ อื่นๆ จะส่งข้อความ ทาง gtalks ( เหมือน MSN ) มองหน้ากันยึ้มๆ หน่อยๆ ตอนนี้ไม่มีล่ะ
จะขำจะยิ้มได้ก็บ้านสวนนี่แหละ
อยากจะขอบคุณบ้านสวน .... ผู้ใหญ่ ลูกบ้าน ... หน้าม้า ..
ไม่มีคำพูดสวยหรู ไม่มีอะไร ที่เขียน .... เอาเพลงไปฟังล่ะกัน
เพลงนี้เคยเป็นเพลง ของป้าเอลตันจอห์น แต่ตอนนี้เป็นเพลงของคนบ้านสวนแล้วคับ
It's a little bit funny this feeling inside
I'm not one of those who can easily hide
I don't have much money but boy if I did
I'd buy a big house where we both could live
มันตลกนะ ที่รู้สึกอย่างนี้อยู่ข้างใน
ฉันไม่ใช่คนที่เก็บความรู้สึกได้ดี
ฉันเงินก็ไม่ค่อยมี แต่ถ้าฉันมีนะ...
ฉันจะซื้อบ้านหลังใหญ่ๆ ให้เราได้อยู่ด้วยกัน
If I was a sculptor, but then again, no
Or a man who makes potions in a travelling show
I know it's not much but it's the best I can do
My gift is my song and this one's for you
ถ้าฉันเป็นปฏิมากร... แต่ก็อีกนะ ว่า..ไม่ใช่
หรือ ถ้าฉันเป็นนักแสดง ทำเงินมากมายจากการแสดงโชว์
ฉันรู้ว่ามันเป็นแค่สิ่งเล็กๆน้อยๆ แต่นี่แหละคือสิ่งที่ฉันทำได้ดีที่สุด
ของขวัญจากฉันก็คือ... เพลงนี้ของฉันเพื่อเธอคนเดียว
And you can tell everybody this is your song
It may be quite simple but now that it's done
I hope you don't mind
I hope you don't mind that I put down in words
How wonderful life is while you're in the world
และเธอสามารถที่จะบอกทุกทุกคนได้ว่า นี่เป็นเพลงของเธอ
มันอาจเป็นแค่เพลงง่ายๆ แต่มันก็เสร็จสมบูรณ์แล้ว
ฉันหวังว่าเธอคงจะไม่รังเกียจ
ฉันหวังว่าเธอคงจะไม่รังเกียจ ที่ฉันนำมันเรียงร้อยเป็นถ้อยคำ
ชีวิตมันช่างยอดเยี่ยมขนาดไหน ที่มีเธออยู่ในโลกนี้
I sat on the roof and kicked off the moss
Well a few of the verses well they've got me quite cross
But the sun's been quite kind while I wrote this song
It's for people like you that keep it turned on
ฉันนั่งอยู่บนหลังคา และแตะต้นมอสมันทิ้งไป
แม้บทกวีที่ฉันกำลังแต่งอยู่ มันจะทำให้ฉันมึนไปบ้าง
แต่ดวงอาทิตย์ก็ยังเป็นใจ ให้ฉันเขียนเพลงนี้
เพื่อคนอย่างเธอ คนที่ทำให้พระอาทิตย์สว่างไสว
So excuse me forgetting but these things I do
You see I've forgotten if they're green or they're blue
Anyway the thing is what I really mean
Yours are the sweetest eyes I've ever seen
และก็ได้โปรดยกโทษให้ฉันเถอะนะ ถ้าหลงลืมอะไรไปบ้าง
อย่างที่เธอเห็นว่า ฉันชอบลืมไปว่า ตาของเธอสีฟ้าหรือเขียว
อย่างไรก็ตามนะ จริงๆแล้ว ฉันหมายความว่า
ดวงตาของเธอนั้นสวยซึ้งที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมา
And you can tell everybody this is your song
It may be quite simple but now that it's done
I hope you don't mind
I hope you don't mind that I put down in words
How wonderful life is while you're in the world
และเธอจะสามารถที่จะบอกให้กับทุกคนได้ว่า นี่เป็นเพลงของเธอ
มันอาจเป็นแค่บทเพลงง่ายๆ แต่มันก็เสร็จสมบูรณ์ไปแล้ว
ฉันหวังว่าเธอคงจะไม่รังเกียจ
ฉันหวังว่าเธอคงจะไม่รังเกียจ ที่ฉันนำมันเรียงร้อยเป็นถ้อยคำ
ชีวิตมันช่างยอดเยี่ยมแค่ไหนที่มีเธออยู่ในโลกนี้
I hope you don't mind, I hope you don't mind
what I put down in words
How wonderful life is while you're in the world.
While you're in the world
While you're in the world
ฉันหวังว่าเธอคงไม่รังเกียจ, ฉันคาดว่าเธอคงจะไม่ว่าอะไร
ที่ฉันเรียงร้อยถ้อยคำใส่เพิ่มเข้าไปในบทกวี
มันเป็นชีวิตที่น่าประหลาดใจอะไรเช่นนี้ ขณะที่มีเธออยู่ในโลกใบนี้
ขณะที่มีเธออยู่ในโลกใบนี้
ขณะที่มีเธออยู่ในโลกใบนี้
ขอบคุณคำแปลจาก เว็บ : http://guru.google.co.th/guru/thread?tid=3f096b1673c42ee0
อ่านแล้ว ฟังแล้วอยากให้หัวเราะคับ ถ้าไม่หัวเราก็ขออภัยด้วยเขียนไม่เก่งคับ
อ้าววว ฮา าาาาาาาาาาาาาาาาาา
- บล็อกของ pomcob
- อ่าน 7415 ครั้ง
ความเห็น
Nee
21 กรกฎาคม, 2010 - 17:02
Permalink
ไม่ดีกว่า
อยู่ bay ดีล่ะ
ann
21 กรกฎาคม, 2010 - 15:13
Permalink
ฮา แล้ว
ฮาแล้วก็เฮ กันไป ...นะคุณป้อม
...................
....ความสุขอย่างแท้จริง ด้วยหลักเศรษฐกิจพอเพียง....
pomcob
21 กรกฎาคม, 2010 - 15:26
Permalink
ฮา เฮ ... คุณแอน
ปกติ เขาจะมีมโหรี
ในนี้มีเชวนชื่น .... อารมณ์มันเลยกลับกันครับ 555
little finger
21 กรกฎาคม, 2010 - 15:24
Permalink
ฮาฮา
ไม่ตามเพื่อนไปหรอคะ
อ่ะ...ล้อเล่น
แหม...เศร้าจังเลยจะคุณป้อม สรุปเพื่อนจริงๆๆหยอ
กันและกัน อิอิ
pomcob
21 กรกฎาคม, 2010 - 15:28
Permalink
คุณก้อย
( เบาๆ ) อยากไปเหมือนกัน 555
แต่ขี้เกียจเหลือเกิน .. ช่วงนี้อะไร ๆ ก็วุ่นวาย ครับ
ทำตัวให้นิ่งๆ ซํกพักก่อน ค่อยหาทาง ขยับขยาย คับ ( พูดงี้มาหลายปีแล้วคับ )
โหยหาชนบท
21 กรกฎาคม, 2010 - 16:39
Permalink
งาน
เขียนได้โดนใจมากๆ เลยพี่ กำลังตกอยู่ในสถานการณ์นี้เลย
เพิ่งทำงานที่นี่เป็นที่แรก ทำมา เกือบ 14 เดือนแล้ว
กำลังอยากเปลี่ยนงาน ไม่ใช่ว่าที่นี่ไม่ดีนะครับ ให้ทำก็ทำได้
แต่ถ้าหากมีโอกาสที่ดีกว่าก็คงต้องเลือกคว้าไว้ก่อน
ทำได้แค่ 14 เดือน กลัวจะถูกมองว่า ไม่อดทน
แต่เมื่อลองคิดทบทวน เปรียบเทียบน้ำหนัก ข้อดี ข้อเสีย ด้วยวิจารณญาณ
อย่างถี่ถ้วนแล้ว ใจมันบอกให้ออกไป ถ้ามีโอกาส
ยังรอโอกาสอยู่เลยครับ
ด้วยความลงตัวของหลายๆ เหตุผลเราคงได้ร่วมงานกันนะ สวทช.
...วิถีชีวิตแห่งเกษตรกรรมที่สมบูรณ์ จะหล่อเลี้ยงบุคคลทั้งร่างกายและวิญญาณ เป็นหนทางไปสู่ความสมบูรณ์แห่งความเป็นมนุษย์...
pomcob
21 กรกฎาคม, 2010 - 16:46
Permalink
น้องเอ้
ทำงานที่แรกๆ เปลี่ยนงานก็ไม่เป็นไรหรอก
ใช่ว่าทุกคนทำงานที่แรก แล้วจะลงตัวทุกอย่าง
ถ้าใจไม่อยู่ แล้วเรามีเหตุผลที่จะไป
มีที่ใหม่ที่ดีกว่าเก่า ... มันก็สมเหตุสมผลแล้วครับ
พี่คล้ายๆ จะมีเพื่อนทำงานที่ สวทช เหมือนกัน ( ไม่รู้ว่ายังอยู่เปล่า ? )
สวทช เนี่ยอยู่ตรงใหนอ่า มธ รังสิตเปล่า ( ถิ่นเก่านิ่ )
โหยหาชนบท
21 กรกฎาคม, 2010 - 16:54
Permalink
สวทช
สวทช อยู่ในรั้วเดียวกันกับ มธ ศูนย์รังสิต ครับ ถิ่นเก่า ที่เคยอาศัย
ดินแดนแห่งนี้อบอุ่นรองลงมาจากบ้านเกิดเลยครับ
อยู่บ้านมีพ่อแม่ พี่น้อง
จากบ้านมาเรียนมีเพื่อน อาจารย์ เย็นมาเจอหน้า ทักทายให้กำลังใจกัน
แต่ตอนนี้ไม่เหลือใครเลยนอกจากเพื่อนร่วมงาน (ที่ไม่จริงใจ)
ที่พูดแบบนี้ไม่ใช่เป็นคนขี้เหงาหรือยึดติดอะไรเดิมๆ นะครับ
แต่ด้วยหลายเหตุผลที่ลงตัว (ใกล้บ่้านด้วยละ) สรุปโดยรวมคุณภาพชีวิตทั้งงานและเรื่องส่วนตัว ค่อนข้างลงตัวและมีความสุขมากๆ
พูดไปก็คิดถึง เมื่อสักครู่ น้องชมรมยังโทรมาตามไปงานของชมรมอยู่เลย
เอกมัย รังสิต ก็ไกลใช่เล่นเลยนะน้องเอ้ย แต่ก็อยากไปนะ
วกมา สวทช. สมัครไปแล้วยังไม่เรียกสัมภาษณ์เลยครับ
ปล. รังสิต จะเอื้อให้เอ้ใช้ชีวิตแบบพอเพียงได้ดีมากขึ้น เอกมัยในบางครั้งก็ต้องตามกระแสคนเมือง
...วิถีชีวิตแห่งเกษตรกรรมที่สมบูรณ์ จะหล่อเลี้ยงบุคคลทั้งร่างกายและวิญญาณ เป็นหนทางไปสู่ความสมบูรณ์แห่งความเป็นมนุษย์...
pomcob
21 กรกฎาคม, 2010 - 16:57
Permalink
เอกมัย ย
พี่เคยทำงานอยู่ซอยข้างๆ คอนโดหรูที่พึ่งเปิดตัวไป
ตรงเข้าไปจะเจอตึกนึง ... ชื่อไรไม่รู้จำมะได้
ทะลุไปจะเจอ ม กรุงเทพกล้วยน้ำไท
เอกมัยดีนะ มีท้องฟ้าจำลองด้วย -__-"
โหยหาชนบท
21 กรกฎาคม, 2010 - 17:08
Permalink
ม กรุงเทพ
ที่ทำงานผมอยู่แถว ม กรงเทพ ตลาดกล้วยน้ำไท อะ เข้ามาในซอยหน่อย
ที่แท้ก็ถิ่นเก่าพี่นี่เอง
...วิถีชีวิตแห่งเกษตรกรรมที่สมบูรณ์ จะหล่อเลี้ยงบุคคลทั้งร่างกายและวิญญาณ เป็นหนทางไปสู่ความสมบูรณ์แห่งความเป็นมนุษย์...
หน้า