วันหยุด ที่ไม่ได้หยุด....
วันหยุด ที่ไม่ได้หยุด....บางวันอยากจะอยู่บ้านเฉย ๆ เดินรอบ ๆ บ้านดูนี้ โน่น นั่น คิดแล้วมีความสุข ทั้งกายและใจ แต่ความรับผิดชอบ ก็ต้องรับไป...วันนี้จะพาไปเที่ยวป่ายางค่ะ..มีภาระต้องไปเก็บมังคุด ณ. ดินแดนอันไกล โพ้น...(พูดเหมือนหนังกาตูนเลย ไม่ได้ไปป่ายางนานมากแล้ว หากไม่มีกิจ ก็ไม่ค่อยได้ขึ้นไป พร้อมหรือยังค่ะ …. แตะมือเบา ๆ ไปค่ะ… ก่อนท่านจะเปลี่ยนใจ…
ออกเดินทางเลยค่ะ จะไปพิชิตภูเขาข้างหน้านั่น......ให้ดูถนนหน้าบ้าน... ไม่อยากจะคุย...
สองข้างทาง จะเป็นลูกเขา ลูก เล็ก ๆ
โอบกอดเราไว้…..ให้อุ่นใจ ….
ไม่นาน แม่ก็ซิ้ง มอไซ ถึง อิอิ มือบิด ประจำหมูบ้านเช่นกัน….
แม่ขับ..หายไปแล้ว…ไปรอข้างหน้า ลูกยังห่วง เดินดีกว่า..เพื่อความปลอดภัย...
ก่อนถึง ป่ายาง เจอสวนยางก่อน.....
สวยจริง ๆ ขอถ่ายอีกรูป
เริ่ม ฝึกการถ่ายรูปมาจาก พี่แดง..
ทางขึ้นป่ายาง ต้องจอด มอไซ (ฮ่าง)ไว้ที่นี้ค่ะ มีให้เลือกสองทาง ลำบากพอกัน
สองเท้า พร้อมไม้คั้ม ก็เริ่มทำงาน ก้าว ๆ และก็ก้าว...เหนื่อย แสนเหนื่อย…
ส่ิงแรกที่เห็น สวนยางช่วงนี้คือ ลูกยาง แตกดังเปลี้ยง ปล้างทั่วสวน กลัวมันจะหล่นใส่หัว เด็ก ๆ เคยเล่นกันหรือเปล่าค่ะ ขบลูกยาง หนุกนิ ในมือรวบลูกยางไว้ ด้านละมือ ประกบสองมือเข้าด้วยกัน เปลี้ยง..ของใครแตก โดน โขกหัวเข่า ตัวเราเป็นน้องเล็ก โดนประจำ…..ชีวิตบ้าน ๆ
เจอหนึ่งกองไม่รู้ของใคร เค้าจะเข้ามาหาเพื่อนำไปขาย เพาะเป็นกล้ายาง …
แม่ หยุดเพืื่่อดูคนงานทำยางแผ่น แต่แอนขอนำไปก่อน...
บ้านบนเขาของพ่อ ที่นี้จะคุ้นเคยมากเพราะเป็นบ้านหลังแรก อยู่มาแต่เด็กๆ ทุกที่เป็นที่ ที่เคยวิ่งเล่น..
ตอนเด็ก ๆ แม่เล่าให้ฟังว่าต้องอยู่ในหลุม เพราะซนมาก มีอาเป็นพี่เลี้ยงเพราะพ่อกับแม่ต้องปลูกยางสวนนี้ …ชีวิตตอนเด็กทำไมเราน่าสงสารเช่นนี้......
ในสวนยางมีอะไรบ้าง พร้าวนกคุ้ม เมื่อก่อนชอบ ตอนนี้….
.......................
เดี่ยวพี่แจ้วมาบอกเอง..................
ต้นข้าหลวง อยู่กับต้นเนียง...ทำให้โคน ชุ่มชื้น..
ฉากหลังคือ ป่ายาง... รกแค่ไหน อยากให้จินจาการ..
ไปเก็บมังคุดกันต่อ พ่อปลูกมังคุด แซม แถวต้นยาง....
ที่นี้ไม่ค่อยได้มาเก็บ..... เป็นผลไม้ของกระรอก…
แย่งกระรอกกิน บีบ ๆ ความมีระเบียบ หามีไม่ ส่งสัยจะเป็นลูกลิง..
แต่ไม่ลืมที่จะเอาเปลือกไปทำน้ำหมัก.....ไม่นานคงได้เป็นหลานป้า ช.....
ปลูกไว้ให้กระรอกรับทาน.............
หากว่ามีเหลือบ้างก็ได้ขาย…
แถวป่ายาง มีไผ่คลานด้วย วันก่อนมีคนถามหา เอาไปต้ม
มีทั้งคลานทั้งไต่.....เก่งใช่ย่อย...
อันนี้คลาน จะคลานไปไหนไม่รู้
นอกจากมังคุดจะเป็นที่นิยมแล้ว ที่นี้กล้วยเถือนน่าจะเป็นอาหารของกระรอกด้วย..
ทางเดิน ขึ้นเขา …. เสียง นก กระรอก และ…………….. ดังระงมไปหมด…
เดินไปต่อ....
ทางเป็นทางที่ ร่วมกันทำ เพื่อความสะดวก รถยนต์ ขึ้นมาได้...แต่น่ากลัวพอสมควร..
เดินดีกว่า ไม่น่ากลัว...
ต้นไหรหว่า เค้า กรีด เอาน้ำยาง....
.............
ลักษณะลูก เป็นเช่นนี้…
...............
พอแค่นี้นะ...
เพราะข้างบน ยังไม่เคยขึ้นไป เดี่ยวเจอซาไก แย่เลย…
กลับแล้วค่ะ ......... แม่เรียกดังลั่นแล้ว...
ขอบคุณนะคะ ที่ตามมาเที่ยว..เดินคนเดียวมันเหงา....
เล่าเรื่องไม่เก่งอาศัยภาพ น่าตื้นเต้นดี..
- บล็อกของ ann
- อ่าน 10647 ครั้ง
ความเห็น
ยายอิ๊ด
9 สิงหาคม, 2010 - 21:47
Permalink
แอนเหอ
ซาไก ไม่ต้องไปถึงสวนแอนหรอก บ้านสวนก็มีหลายตน อิ อิ
#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#
ann
9 สิงหาคม, 2010 - 22:05
Permalink
หากเจอ..
หากเจอตัวต้องจับ ขึ้นทะเบียน......
....ความสุขอย่างแท้จริง ด้วยหลักเศรษฐกิจพอเพียง....
peenukrab
10 สิงหาคม, 2010 - 01:59
Permalink
รู้น่ะยาย ว่าคิดถึงผม
ไม่ได้เจอ ไม่ได้ทักทายกันหลายวัน มีคนคิดถึงมั้งก็ยังดี อ่านบล๊อกน้องแอนแล้ว นั้งยิ้มได้เสมอ คิดถึงสมัยเด็ก บ้านๆเหมือนกันเลย 5555
msn ครับ ยินดีรับการแอดพี่น้องบ้านสวนทุกคนครับ trang_ch@hotmail.com
มานี มานะ วีระ ชูใจ
9 สิงหาคม, 2010 - 21:53
Permalink
สวนยาง...
ใครกรีดครับน้องแอน....ต้องคดห่อไปด้วยไหม...
ไม่ทราบว่ายุ่งเยอะไหมนะ....
ต้นที่หวานติดลิ้นเป็นวันๆฬฬเป็นผลหรือยังครับ
เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่
คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู
ann
9 สิงหาคม, 2010 - 22:08
Permalink
จ้างกรีด..
จ้าง กรีดค่ะ...ต้องคดห่อไปด้วย..เพระาข้างบนไม่มีไฟฟ้า..
ทำตัวให้ยุ่งค่ะ จะไม่มีใครมาสั่ง....
ต้นที่หวานติดลิ้นเป็นวันๆฬฬเป็นผลหรือยังครับ.... แอนเข็มขัดสั้นนะ ซิบอกให้..
ต้นไหร่หว่า
....ความสุขอย่างแท้จริง ด้วยหลักเศรษฐกิจพอเพียง....
ป้าเล็ก..อุบล
9 สิงหาคม, 2010 - 21:57
Permalink
น้องแอน
แลเพลิน ตอนเด็ก ถูกกักบริเวร อยู่ในหลุมเพราะซน นึกถึงน้องชายป้าเล็ก แม่บอกให้แลน้องกัน สักพัก มันสูญ ตายๆ ตายแน่ หาเท่าใดก็ไม่พบ เรียกเท่าใดก็ไม่ขาน มันหยบ ในป่ายาง
084-167-4671
anongrat2508@hotmail.com
ann
9 สิงหาคม, 2010 - 22:13
Permalink
ตอนเด็ก
ตอนเด็ก ๆ แม่กลัวมากว่าลูกจะเดินหลงเข้าไปในป่า สั่งนัก สั่งหนา ว่าอย่าไปไหนไกล เดี่ยวเสือจับไปกิน..
แต่ทุกวันนี้กลับกลัวผี....
หยบ ในป่ายาง เล่น กุีก (เล่นซ่อนหา )
....ความสุขอย่างแท้จริง ด้วยหลักเศรษฐกิจพอเพียง....
ทราย
9 สิงหาคม, 2010 - 22:05
Permalink
น้องแอนเหอ
เดินตามไปเที่ยว เหนื่อย แล้วเนือยกันกินมังคุดสาอิไม่อิ่ม...
ถ้าเอาลูกยางมาเล่นเหมือนแตแรกไม่รู้อิหนุกหม้ายแต่ที่แน่ๆเขาเอาลูกยางมาไว้ที่มือข้างละลูก ไม่ใช่รวบลูกยางไว้ด้านละมือ อิอิ
ann
9 สิงหาคม, 2010 - 22:15
Permalink
พี่ทราย
พี่ทราย จับ ถูก (ผิด) อิตายนิ 5555
ค่าจับ....ให้กินมังคุดหมดเลย ....
....ความสุขอย่างแท้จริง ด้วยหลักเศรษฐกิจพอเพียง....
แก้ว กุ๊ก กิ๊ก
9 สิงหาคม, 2010 - 22:08
Permalink
ตามแอนมา
ทั้งเดิน ทั้งคลาน จนเหนื่อยหอบ
แต่มาเห็นบรรยากาศสวนยางร่มรื่นแล้ว..คลาย
ยิ่งเห็นดงพร้าวนกคุ่ม...ตาโตเท่าไข่เลย..
ทำไมรีบลงเขา...ยังไม่ทันนั่งเล่น..นอนเล่น..ให้คุ้มเดินเลย...
วันหลังมากันใหม่นะ..
หน้า