มานี มานะ ใครเรียนทันบ้างครับ

ของป้าหน่อย ก่อนหน้านี้ ค่ะ

ต้อง ก เอ๋ย ก กา บินมาไวไว

มาจับต้นโพธิ์ โผมาต้นไทร .....

ผมยังจำคืนค่ำหนึ่งได้ดี คืนค่ำที่พ่อนั่งอยู่ข้างๆผม พร้อมไม้บรรทัดที่ทำเหลาด้วยไม้ไผ่อยู่ในมือ จรดไปยังตัวอักษรในหนังสือ ที่แวดล้อมด้วยเทียนไขเจิดจ้า ด้วยกลัวว่าตะเกียงน้ำมันก๊าดจะทำให้ผมต้องสูดดมควันเข้าไป ขณะที่พ่อเริ่มเปล่งเสียงให้ผมได้พูดตาม คืนค่ำที่น้ำตาอาบแก้มแกมเรียกร้องความสนใจจากผู้เป็นแม่เพราะง่วงนอน.....หลายครั้งด้วยกันที่มานี มานะ วีระ ชูใจ ต้องผุดพองด้วยน้ำตาของผมกว่าจะผ่านไปได้ในแต่ละหน้า...

พวกเขาคือเพื่อนต่างถิ่นคนแรกที่เข้ามาสอดแทรกในความคิดผม

คือการ์ตูนตัวแรกที่ผมรู้จัก

คือจินตนาการด้านบวกที่ให้ผมซึมซับ

คือไกด์ท้องทุ่งที่พาเราโลดแล่นและจินตนาการเลียนแบบ(สายลมลอย สวนขี้คร้าน)

นี่คือ..จิตใต้สำนึกไหลย้อนของพวกเรา..จากมานานคิดถึงจังเลย หอมเจ้าเอยละอองท้องถิ่น อยากกลับไปแนบซบไอดิน...(พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ)