ความเจริญและความดิ้นรนของชาวนาไทย

ความจริงของชาวนาไทยในยุคปัจจุบัน ตลาดผูกขาดของผู้เอาเปรียบ เกรินมาไม่ได้น้อยใจนะครับแต่ความเป็นจริงเป็นแบบที่ผมบอกเพราะเนื่องจากพ่อ แม่ ปัจจุบันก็ยังคงดำเนินรอยตามต้นตระกูลคือ ทำนา ปัจจุบันคงมีน้อยคนที่จะใช้ วัว ควายไถนา จะมีก็แต่เครื่องจักร ที่นำเข้ามาช่วย ค่าจ้างไร่ละ 200 - 300 บาท ไม่พอเมล็ดพันธ์ก็ต้องซึ้อมาประมาณกระสอบละ 800 บาทมีอยู่ 4 ถัง ก็ไม่ทราบว่าเกิดอะไรกับเมล็ดพันธ์เพราะนอกจากจะไม่สามารถนำผลิตผลที่ได้จากการเก็บเกี่ยวแล้วมาใช้ในครั้งถัดไปเพราะจะทำให้ผลผลิตไม่ดี (อาจจะเนื่องมาจากผู้ผลิตเมล็ดพันธ์ได้ทำการดัดแปลงเพื่อไม่ต้องการให้นำมาไช้หลังจากได้ผลผลิต) ดังนั้นทุกครั้งก็จะต้องซื้อเมล็ดพันธ์ เมื่อปลูกแล้วยังต้องกังวลเรื่องน้ำ ที่บางครั้งโชคไม่ดีน้ำท่วม ยังไม่พออาจจะเกิดการแล้ง ทำให้เสียหายไม่พอ ยังต้องมีการนำสารเคมีมาช่วยในเรื่องของการควบคุมแมลง ขวดละประมาณ 300-500บาท ใช้ระยะเวลาปลูกประมาณ 3 เดือนกว่าๆ ยังมีปุ๋ยเคมี ซึ่งไม่รู้ว่าแพงตามราคาน้ำมันหรือเปล่า ทำไมไม่ผันแปรตามราคาข้าวก็ไม่รู้ กระสอบเป็น พัน อีกทั้งเมื่อได้ผลยังต้องมีการเก็บเกี่ยวซึ่งที่ไหนยังมีการร้องเพลงเกี่ยวข้าวกันในการทำนาจริงๆผมยังมองไม่ออกว่าจะมีที่ไหนจะเห็นก็แต่เครื่องเกี่ยวและนวดออกมาขายกันให้เยอะแยะไปหมดก็คงเป็นเครือเดียวกับผู้ผลิตเมล็ด ปุ๋ย ยาปราบศัตรูพืช และผู้รับซื้อข้าว ซึ่งไร่หนึ่งคำนวณโดยการขีดเขียนบนลานข้าวก็ประมาณ 2600 - 3000 บาท วันนี้พ่อโทรมาบอกว่าขายไปเกวียนกว่า ได้ราคาเกวียนละประมาณ 6500 บาท หักแล้วเหลือ 3500 ใช้เวลา 3 เดือนกว่าๆ ถ้าหักค่าแรงแล้วก็คงไม่น่าจะเหลืออะไรคงเหลือแต่กระดูกสันหลังของชาวนาไทยที่ต้องพ่ายแพ้ต่ออาชีพ และคงมีคนหันหลังให้กับความยากลำบากอีกมากมาย และก็คงจะยากที่จะทำให้กลับมาเหมือนสมัยก่อน นี่แหละสิ่งทีผมคิดว่าสักวันเราคงจะทำอะไรให้กับบ้านเกิด

ทายาทชาวนาไทย