ความในใจวัน “ครบ 2 ปีแล้วจ้า”

หมวดหมู่ของบล็อก: 

ความในใจวัน “ครบ 2 ปีแล้วจ้า”

วันนี้เปิดเว็บ มุมขวาบนมีอักษรไว้ว่า “วันครบ 2 ปีแล้วจ้า” แว่บหนึ่งของความคิด ถ้าเป็นเด็กก็เริ่มกำลังตื่นเต้นกับสิ่งใหม่ๆ พัฒนาการทางด้านต่างๆกำลังเจริญก้าวหน้า มีพฤติกรรมการแสดงออก เป็นตัวของตัวเองมากขึ้น ทั้งยังพยายามทำอะไรต่างๆเอง เริ่มแต่งตัว  ตักข้าวเข้าปาก พูดเก่งขึ้นจากที่เคยอ้อแอ้ นี่เป็นความภาคภูมิใจในเด็กสองขวบ 

วันนี้ที่บ้านสวนครบ 2 ปี เป็นวันที่ได้เข้ามาเป็นสมาชิกเว็บบ้านสวนพอเพียง ด้วยอายุ 2 เดือน 10 วัน ได้มาทันเห็นบ้านสวนเติบโต เห็นความสดชื่น เห็นสิ่งต่างๆที่กำลังพัฒนาการและก้าวไปข้างหน้า

...ด้วยความเป็นหนึ่งในสมาชิกบ้านสวนพอเพียงแห่งนี้ อยากบอกว่าดีใจค่ะ ที่ได้มาอยู่ ณ จุดนี้เพื่อร่วม “แบ่งปัน สร้างสรรค์ พอเพียง”

 หมายเหตุ

พอดีทำบล็อกเสร็จแล้วส่งไปขึ้นหน้าเว็บ มาเจอว่าตามหลังบล็อกคุณโสทร บันทึก ห่างกันไม่กี่นาที คือ บล็อก ชื่อ "ครบรอบสองปีเว็บบ้านสวนพอเพียง" เว็บhttp://www.bansuanporpeang.com/node/6037

ตีเป็นว่าเลยได้บอกความในใจวัน "ครบ 2 ปีแล้วจ้า" โดยบอกอีกครั้งที่บล็อกคุณโสทร  ก็อยากเชิญชวนเพื่อนสมาชิกโพส์ทความในใจที่บล็อกโน้นกันนะคะ เพราะว่าผู้บันทึกบล็อกชื่อความในใจวัน "ครบ 2 ปีแล้วจ้า" นี้ได้เดินทางไปร่วมแสดงความในใจในบล็อกโน้นค่ะ(เพราะว่ามีพื้นที่ให้แสดงความในใจแล้ว)

ความเห็น

ตั้งแต่เข้ามาเจอเวปนี้ และสมัครสมาชิกเมื่อ 15พ.ค.53 มันมากมายเหลือเกิน บอกยังงัยดีละ..Laughing


 รู้สึกดี.ถึงดีมาก ที่ได้มาเจอเวปแห่งนี้ สัมผัสได้ถึงความรัก ความอบอุ่น ความจริงใจ ที่สมาชิกบ้านสวนพอเพียง มอบให้กันเหมือนกับ เป็นเพื่อน เป็นพี่ เป็นน้อง กันจริงๆเป็นความสุขที่สัมผัสได้ กับคำขวัญ แบ่งปัน สร้างสรรค์ พอเพียง


ต้องขอขอบคุณ น้องโสทร พี่แจ้ว และคณะกรรมการ รวมถึงสมาชิกทุกท่านที่ร่วมสร้าง และดูแล บ้านแห่งความสุขแห่งนี้

Laughingทำวันนี้ให้ดีที่สุด เวลาชีวิตน้อยลงทุกวัน

ตามาครบรอบด้วยคนค่ะ


เหมือน 10 ปีเลยค่ะพี่

 

 

msn:lekonshore@hotmail.com

ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร

พี่สายพินเป็นปลื้ม เหมือนกับทุกๆคนเลย

พอเพียง และ เพียงพอ บ้านไร่จันทร์เจ้า 

ครบรอบสองปีมีแต่ความปลื้มใจ ตะวันหลงเข้ามาหาทางออกไม่ได้มา 77 วันแล้ว ลงรากฐานปักหลักไปไหนไม่ได้แล้ว

ผมในฐานะเป็นส่วนหนึ่งของบ้านไปแล้วนั้น

ก็อยากจะบอกว่า ดีใจและภูมิใจมากๆ ครับ

ที่เห็นบ้านโตขึ้นเรื่อยๆ จนใหญ่โตมากๆ

จากเจตนารมณ์อันแรงกล้าของผู้ก่อตั้ง

และจากปณิธานอันแน่วแน่ ไม่เปลี่ยนแปลง

ขอชื่นชมจากใจจริงครับ

 

แต่สิ่งที่ต้องเกิดควบคู่กันไปก็คือ

เมื่อบ้านกว้างขึ้น คนอาศัยก็มากขึ้น

เจ้าของบ้านก็ดีใจ เหมือนผู้ใหญ่มีลูกหลานเต็มบ้าน ก็รู้สึกอบอุ่น

 

ทีนี้ ลูกหลานมาก ก็เรื่องมากตาม

วันดี คืนดี มีอาแปะมาขายของในบ้าน

ผู้ใหญ่ในบ้านก็ต้องคอยเตือน คอยห้ามพวกเด้กๆ ให้ระวัง

เดี๋ยวอาแปะจะหลอกเอาเงิน

ถ้าคนไหนห้ามไม่ฟัง ก็ต้องทำใจ

สงสารก็แต่หัวหน้าครอบครัว ที่ต้องเหนือยใจที่ไม่สามารถทำไหรได้มาก

 

แค่นี้พอนะ

 

เหนื่อยใจจริงๆ ผมเองก้ไม่รู้จะช่วยยังไงได้เหมือนกัน

เปรียบไปแล้ว ผมก็เหมือนเด็กในบ้านคนหนึ่ง

ที่ยังไม่มีประสบการณ์มากพอที่จะไปห้ามคนอื่นๆ ได้

 

ความในใจครับ

(ตอน) มา...(ตอน) อยู่...และก

ผมพิมพ์ภาษากลางปนภาษาใต้มั่วกันเลย

ขอโทษด้วยครับ 

(ตอน) มา...(ตอน) อยู่...และก

...ปลื้มและตื้นตัน...

...2553 ปีที่ 1 ที่เริ่มเดินตามรอยพ่อ...

เด่วหวานข้ามไปบล็อกพี่โสทรเน้อค่ะ


พี่สายอย่าน้อยใจเน้ออิ อิ