มิตรภาพอันยิ่งใหญ่ ที่จับต้องได้....ได้เกิดขึ้นแล้วจริงๆในบ้านสวนแห่งนี้ 2 พระเอกออก

              เช้าวันอาทิตย์ ที่ 17 ต.ค.สมาชิกบ้านสวนต่างก็บอกลาซึ่งกันและกันอย่างอาลัย หลายคนสัญญาไว้ว่าเราจะไปมาหาสู่กัน แล้วก็แยกย้ายเดินทางกลับภูมิลำเนาของตน บางคนบางครอบครัวก็เที่ยวกันต่อ ส่วนครอบครัวของผมก็เดินทางเข้าตัวเมืองตรัง ตั้งใจไว้ว่าจะซึมซับบรรยากาศของที่นี่อย่างน้อยสักครึ่งวัน...โดยมิได้คาดหมายใดๆ

      น้องโสทร ผู้ใหญ่แห่งบ้านสวนฯ กริ้ง...ถามพี่อยู่ไหน... 

น้องโสทร พี่ธานินทร์และพี่ปริญญาที่ตามมาดูแลครอบครัวของผม

น้องนุ ไม่แน่ใจว่าตื่นหรือยังมาเป็นคนสุดท้าย

 อาหารเช้าที่เป็นไปอย่างเอร็ดอร่อย สุดยอด

พี่ธานินทร์ กุนซือใหญ่ในอาหารมือเช้านี้

      ขอบคุณอย่างสูงกับผู้ใหญ่ทั้ง3 อีกครั้ง ณ ที่นี้

   แล้วผู้ใหญ่ทั้ง3ก็แยกจากไป น้องนุ...พี่จะไปไหนผมจะพาพี่ไปให้หมด

  ตกลงเราก็ไป..  เอารถผมจอด.. น้องนุว่าไปคันเดียวเราจะได้คุยกันให้หายคิดถึง

 สวนพฤกษศาสตร์สากล(บ้านค่าย)      

    ออกจากสวนพฤกษศาสตร์ฯ ไปที่ทำงานน้องนุ

 รปภ.ผู้น่ารักมาต้อนรับเจ้านายและแขกผู้มาเยือนถึงประตูรถที่ก้าวท้าวลงแตะพื้น

  เยี่ยมชมนอก-ใน รวมไปถึงบริเวณภูมิทัศน์ข้างเคียง และน้ำชากาแฟ

     ลงท้ายมื้อเที่ยงที่นี่

  อาหารเที่ยงผ่านไปน้องนุพาไปคิวรถส่งลูกสาวผมกลับไปโรงเรียน บ่ายโมงครอบครัวผมลาจากเมืองตรังและน้องนุผู้เป็นเจ้าบ้านที่มีน้ำใจเหมือนกับญาติคนหนึ่ง

    ผมขอกล่าวตรงนี้ว่า น้องนุ ไม่เคยได้รู้จักกับผมมาก่อน และผมก็ไม่ได้รู้จักกับน้องนุมาก่อน พร้อมทั้งไม่ได้ยกน้องนุขึ้นเป็นฮีโร่ แต่น้องนุก็ได้ทำให้ผมและครอบครัวประทับใจอย่างมาก เรามีเรื่องคุยกันไม่จบสิ้นเรื่องแล้วเรื่องเล่า ครึ่งวันเรายังไม่พอ แต่ก็ต้องจาก มิตรภาพอันยิ่งใหญ่ที่จับต้องได้ในบ้านสวนแห่งนี้มันจับต้องได้จริงๆ ผมฝากถามพี่น้องบ้านสวนว่า มันเกิดขึ้นได้อย่างไร?