ความในใจ อยากบอก อยากขอบคุณ ตอนจบ

ติดตาม ความในใจ อยากบอก อยากขอบคุณ ตอนจบ ต่อจากบันทึกนี้ค่ะ

http://www.bansuanporpeang.com/node/6495

         เมื่อทุกอย่างเงียบ ขาดการติดต่อกลับมา ถึงตอนนี้ นึกถึงพี่วินอีกแล้วค่ะ ได้โทรหา พี่วิน เค้าทำงานกองบินค่ะ บอกว่าลูก และนนท์ ยังไม่โทรมาเลย พี่วิน ก็บอกว่า อย่าคิดมากนะ คงไม่มีอะไรหรอก เครื่องมันอาจจะเปลี่ยนเวลาขึ้นก็ได้นะ ลองโทรหายังละ... ไม่กล้าโทรหรอก รอดีกว่า กลัวติดต่อไม่ได้...พี่เค้าก็บอกให้ลองโทรติดต่อดูนะ แล้วก็วางหูไป หลังจากนั้นก็โทรมาถามอีก ว่าโทรหาลูกยัง โทรติดมั๊ย จึงได้โทรหาลูก และนนท์ หลายครั้ง  และแล้ว นนท์ ก็โทรมา ตอนนั้นกำลังออนไลน์อยู่ค่ะ นนท์ บอกว่าตอนนี้นั่งอยู่ในรถตู้ มากันเป็นขบวน ใกล้ถึงปัตตานีแล้ว ขอโทษที่ไม่ได้โทรหา ก่อนหน้านี้ ทุกคนไม่มีใครคุยกันเลย ก็เลย ได้บอกนนท์ไปว่า ตอนนี้ พี่แก่ กำลังออนอยู่นะ นนท์ ฝากบอกขอบคุณพี่แก่ สำหรับประสบการณ์ การเดินทางในครั้งนี้ ไม่กี่นาทีหลังจากนั้น พี่แก่ ก็ออกจากหน้าเวปไป รถตู้คงมาถึงแล้วละ

ทุกอย่าง ผ่านไปด้วยดี หลังจากนั้นก็ได้โทรคุยกับลูก บอกว่าลุง(พี่แก่)เลี้ยงข้าวและก็เดินทางจากปัตตานี มาหาดใหญ่ด้วยกัน หลังจากนั้นก็ไปเดินตลาดกิมหยง และก็พาไปทานอาหารก่อนกลับเข้าที่พัก คืนนี้ ลูกพักที่หาดใหญ่ ที่พัก(ลุง) พี่แก่ก็ได้เตรียมไว้ให้แล้ว พรุ่งนี้ เจอกันที่ จ.ตรังนะ

อาหารมื้อเช้าที่ จ.ตรัง

พี่แก่ ผู้ที่ให้บริการ การเดินทางบนน่านฟ้า และเส้นทางประทับใจ ลืมไม่ลง กับลูกสาว นนท์ และสมาชิกคนคลองอ้อมอีก 4 คนค่ะ

อีกภาพค่ะ ในวัดยอทอง

 ความในใจ อยากบอก อยากขอบคุณ

สิ่งที่ได้รับ หลังจากรู้จัก และสมัครเป็นสมาชิก บ้านสวนพอเพียง หมู่บ้านบนโลกอินเตอร์เน็ต มันไม่เหมือนสิ่งที่เคยได้รับรู้มาเลย สมกับคำขวัญ แบ่งปัน สร้างสรรค์ พอเพียง จริงๆ  ความรู้ ฐานะและการงาน ถึงแม้จะแตกต่าง แต่ทุกคนในครอบครัว แห่งนี้ ไม่ได้มองค่าของคนที่จุดนี้เลย

มิตรภาพที่สวยงาม เกิดขึ้น สัมผัสได้ ในบ้านสวนพอเพียงแห่งนี้ หมู่บ้านบนโลกอินเตอร์เน็ต

ขอขอบคุณ

น้องโสทร ที่ได้สร้างเวป ดีๆ สร้างสังคมทางอินเตอร์เน็ต และเส้นทางแห่งมิตรภาพ ที่สวยงาม สดใส มีตัวตน สามารถสัมผัสได้ และเพื่อ เพิ่มสีเขียวให้กับโลกใบนี้

พี่แจ้วพัทลุง,ป้าเล็ก อุบล,พี่จันทร์เจ้า,ยายอี๊ด,เจ้โส,พี่แผน รณรงค์,พี่สุนิตย์,พี่กระต่ายดำ,พี่ตั้ม,พี่แก้ว,และอีกมากมาย ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ ที่ไม่สามารถเอ่ยนามได้ทั้งหมด ที่เข้ามาทักทาย ดูแล คอยแนะนำ คอยให้กำลังใจมาตลอด กว่าจะเขียนบล็อกเป็น กว่าจะ ฯลฯ กว่าจะถึงวันนี้ ไม่เคยขาดการดูแล เอาใจใส่ จากพี่น้องในบ้านหลังนี้ เสมือนญาติคนหนึ่ง

สำหรับประสบการณ์ การเดินทาง ในครั้งนี้ และมิตรภาพดีๆ

ขอขอบคุณ

พี่แก่ ที่ให้โอกาส และคอยดูแลตลอดการเดินทาง พร้อมที่พัก

นนท์ ที่ทำให้ไว้ใจ และฝากลูกสาวร่วมเดินทางมาในครั้งนี้

พี่วิน ที่รับฟังตลอด และคอยให้กำลังใจ หลังจากดูบันทึกจากงานวันเกิดเวป พี่วิน ได้ไปซื้อ ผักเหมียงลุงสั้น 20 ต้นค่ะ

ครอบครัวคนคลองอ้อม ที่คอยดูแล ลูกกิ๊ฟท์ ตลอดการเดินทาง เหมือนลูกตัวเอง คนหนึ่ง

และ อีกหลายท่านที่มีส่วน ในการเดินทางครั้งนี้

รวมถึงอาหาร 4 มื้อ ลูกกิ๊ฟท์ บอกว่า อิ่มจัง ตังค์อยู่ครบ

นนท์ จากคนที่ไม่รู้จัก

กลายเป็น คนที่เคยรู้จัก

มาเป็น คนรู้จัก

มาเป็น คนรู้ใจ

ถึงตอนนี้ นนท์ เปลี่ยนไปแล้ว

นนท์ ไม่เหมือนเดิม อีกแล้ว

นนท์ นะ นนท์ ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ ไปได้.......