สวนสีธรรมชาติ ๒

หมวดหมู่ของบล็อก: 

                                           


           คราม พืชมหัศจรรย์ ที่หายไปจากภาคใต้เนิ่นนาน ครามบำรุงดิน เป็นยาเย็น เป็นราชาแห่งสี


                                     


การทำเนื้อคราม เพียงอาศัยน้ำ และอากาศ แช่หมักไว้ สารสีน้ำเงินจากใบจะละลายออกมากับน้ำ โดยไม่ต้องอาศัยเทคโนโลยีใดๆ


                                   


น้ำแช่ใบครามผสมกับปูนกินหมาก ตีให้ขึ้นฟองละเอียด ทิ้งให้ตกตะกอน ได้เนื้อครามไว้ใช้ ในการย้อมผ้า เขียนภาพบนผ้า หรือเขียนบนฝาผนัง


                                   


หม้อคราม เป็นแม่สีที่มีชีวิตเกิดจากการหมักเนื้อคราม น้ำขี้เถ้าที่เค็มจัด น้ำซาวข้าว และน้ำมะขามเปียก จนกระทั่งเกิดยีตส์ คนทำครามเรียกว่า "หม้อครามเป็น" ต้องอยู่ในที่โปร่งสบายอากาศไม่หนาวไม่ร้อนเกิน การย้อมครามเป็นงานศิลปะที่ละเอียดอ่อนมากจึงมีน้อยคน น้อยแหล่งที่หลงเหลือบนผืนดินนี้ ทั้งๆที่มีคุณค่าและมูลค่าสูง


                                       


สีครามใช้เขียนภาพผาผนังโบถส์ วัดวิหารเบิก พัทลุง



สีครามเขียนภาพบนผ้าฝ้าย รองพื้นด้วยกาวจากผงเม็ดมะขามคั่ว


มีใครสนใจหว่านครามช่วยสวนสีธรรมชาติบ้างหรือยังจ๊ะ เพียงหว่านทิ้งไว้ในที่โล่งๆ เขาจะงอกและเติบโตเองตามธรรมชาติ





 


 

ความเห็น

ขอบคุณสำหรับข้อมูลดีๆอีกครั้งค่ะ

ชีวืตที่เพียงพอ..

พี่หยอยอยากให้ช่วยปลูกมากกว่าช่วยชมค่ะ แฮะๆ

เจ๋งครับพี่ประไพ พี่อยู่ที่ไหนครับเนี่ย...อยู่ใกล้ๆจะอัญเชิญมาให้ความรู้สักหน่อย...

เคยได้ยินแม่เล่าให้ฟังวิธีแช่และย้อมครามแม่เคยช่วยยายทำตอนแม่เด็กๆ คล้ายๆกันค่ะ แต่ตอนนี้ไม่มีใครทำเลยค่ะ

กาฬสินธ์ ถิ่นผ้าครามดั้งเดิมที่มีมนต์ขลังอยู่นะคะ ขอเชียร์ให้ฟื้นภูมิปัญญา สวนสีธรรมชาติที่พัทลุงครามไม่พอต้องขอแบ่งซื้อจากบ้านถ้ำเต่าสกลนคร ลองเข้าไปดูที่บ้านโคกู กุดบากตอนนี้ทำกันทั้งหมูบ้านเลย เป็นเศรษฐกิจพอเพียงโดยไม่ต้องใช้งบประมาณใดๆ ขอบคุณที่เข้ามาชมนะคจ๊ะ

งั้นต้องต้องติดต่อกันหลังไมซะแล้ว..น่าสนมากเลยค่ะ

ชีวืตที่เพียงพอ..

              


พี่หยอยส่งเม็ดครามให้ทางหน้าจอพลางๆ ฝากที่อยู่ด้วยจะส่งของจริงตามมา แจ้วบอกว่าสาวน้อยอยู่แถวเมืองคร เคยพบต้นครามที่เกิดเองแถวสิชลแต่คนส่วนใหญ่ไม่รู้จัก ครามเป็นยาเย็นยังไม่มีใครสานต่อบรรพบุรุษเลย


 

สาวน้อยอยู่สตูลพี่เหอ

เชี่ยวชาญในวงการผ้าทอมือจริงๆ

ตกลงเป็น บอ.รุ่นไหน เที่ยวเห็นมามากทำมาก ก็ถ่ายทอดกันไปเท่านั้นเอง

หน้า