คุณนู๋เล็ก ...เห็นด้วยเลยค่ะ รอบล็อกอย่างนี้มาตั้งหลายนาทีแล้ว ขอร่วมเติมเรื่องราวของความรักด้วยนะคะ ...บางทีอาจเคยเห็นกันมาแล้ว ถือโอกาสทวนซ้ำอีกรอบนะคะ

"ความรักในโลกประมวลลงแล้วจากต่ำสุดถึงสูงสุด
ก็สรุปลงได้เป็น ๑๐ มิติ ด้วยประการดั่งนี้

มิติที่ ๑ ความรักที่เลวที่สุด ไร้ค่าที่สุด คือ ระหว่างเพศ หรือเมถุน เพราะเห็นแก่ตัวในวงแคบที่สุด มีอารมณ์ร่วมอยู่นิดเดียว แต่จ่ายเหลือเกิน ใช้จ่ายเหลือเกิน เรียกว่า “กามนิยม” (หรือ “ทารกริยานิยม” หรือ “เมถุนนิยม”)

มิติที่ ๒ ความรักระหว่างสายโลหิต พ่อ-แม่-ลูก ก็ยังเห็นแก่ตัวอยู่ในวงแคบมาก เรียกว่า “พันธนิยม” (หรือ “ปิตปุตตานิยม”)

มิติที่ ๓ ความรักสูงขึ้นไปอีกหน่อย เห็นแก่วงศา คณาญาติ ช่วยเหลือเกื้อกูลหมู่ญาติกว้างขวางขึ้นอีกนิดหนึ่ง เรียกว่า “ญาตินิยม”

มิติที่ ๔ เริ่มขยายออก สู่มวลชน แค่ยังอยู่ในวงแคบแค่หมู่กลุ่ม แค่เพื่อนฝูง ในสังคมส่วนใดส่วนหนึ่ง หรือในหมู่บ้าน ในตำบล ในอำเภอ อย่างเก่งก็แค่จังหวัด หรือรัฐแต่ละรัฐ อะไรอย่างนี้เป็นต้น เรียกว่า “สังคมนิยม” (ไม่ว่าสังคมเก่า หรือ สังคมใหม่)

มิติที่ ๕ แผ่ขยายออกไปถึงประเทศชาติ เป็นความรักแบบ “ชาตินิยม” เพิ่มทุกข์มากขึ้น (เพื่อสังคมส่วนใหญ่จริงๆ ลดแวดวงแคบๆ โดยเฉพาะลดความสุขส่วนตัวลงอย่างมากจริงๆ จน เห็นเด่น มีน้ำหนักชัด)

มิติที่ ๖ ไม่มีเชื้อชาติ ไม่มีชนชาติ ไม่มีผิวพรรณ ทั่วโลกเลย เป็นความรักที่แผ่ขยายกว้างไกลออกไปสู่มวลชนอันไพศาล เป็นความรักแบบ “สากลนิยม” ทุกข์มากขึ้นไปอีก แต่ก็เป็นประโยชน์เพิ่มขึ้น

มิติที่ ๗ เป็นความรักอย่างพระเจ้า รักหมดทุกอย่างเลย ทุกมวลมนุษยชาติ ทุกสรรพสิ่ง จะช่วยเหลือให้ได้หมด ซึ่งก็คือ “พลังสร้างสรร” นั่นเอง เรียกว่า “เทวนิยม”

มิติที่ ๘ ความรักของผู้ที่กำลังแตกอัตตาเป็นอนัตตา เป็นความรักที่กำลังลดความรัก คือ พระ (ที่เรียนแท้ปฏิบัติจริง) หรือผู้ปฏิบัติธรรม ทางศาสนาที่มีอนัตตาเป็นที่สุด เช่น ศาสนาพุทธ เป็นต้น ศาสนาพุทธมีอนัตตาเป็นที่หมายและกำลังแตกอัตตาออกเป็นอนัตตา ไม่ยึดมั่นถือมั่น ไม่มีความรัก ไม่เห็นแก่ตัว เป็นหลักฝึกและลดความรัก-ความชอบ-ความสุข-ความติด-ความหลงเสพย์กันจริงๆ จากขั้นที่รู้ว่าต่ำขึ้นมาหาสูงอย่างรู้ตัวเอง รู้ระดับจริงๆให้ถูกตรง จึงเรียกว่า “สัจนิยม”

มิติที่ ๙ คือ ความรักของพระอรหันต์ คือ การหมดความรักโดยสิ้นเชิง พอเป็นพระอรหันต์ก็ไม่มีความรักแล้ว เพราะสามารถทำลาย “อัตวิสัย” ได้โดยสิ้นเชิง เรียกว่า “วิมุตินิยม”

มิติที่ ๑๐ เป็นความรักของพระโพธิสัตว์กับพระสัมมาสัมพุทธเจ้าซึ่งไม่มีความรักเลย มีแต่ “ความรู้” เรียกว่า “โพธิญาณ” หรือปัญญาตรัสรู้ที่จะรู้โลก และ จะช่วยโลกอย่างเต็มกำลังเรียกว่า “พุทธภูมินิยม ” หรือ “ธรรมนิยม”

สรุปแล้ว ความรักคืออะไร ก็คืออย่างที่ได้อธิบายมาแล้วนี้ เป็นอะไร ? เป็นความทุกข์ ถ้าใครยังมีความรักอยู่ ยังอยากทุกข์อยู่ ก็จงทุกข์ให้มีประโยชน์ คือให้แผ่กระจายความรักออกไปให้มีอาณาเขตกว้างขวาง ก็ไม่ว่า แต่อะไรที่เป็นความรักที่เห็นแก่ตัวมากที่สุดหรือแผ่ประโยชน์ไว้ในวงแคบที่สุด เลิกเสียเถอะ !

สุดท้ายคุณจะไม่มีความรักเลย แต่คุณช่วยโลกได้โดยไม่มีความรัก และช่วยจริงๆ ทำค่า ทำความดี ช่วยเหลือเกื้อกูลอย่างไม่ต้องรัก อันนี้เป็นยอดอุดมคติ คิดคำนวณยาก แต่มีจริง เป็นจริงอย่างพระอรหันต์แบบศาสนาที่มีอนัตตาธรรมเป็นหลัก อย่างพระโพธิสัตว์แท้กับพระพุทธเจ้า เป็นต้น จบเรื่องความรัก ๑๐ มิติ"

แต่วันนี้ ขอพัฒนาความรักทีละมิตินะคะ ช้าๆ แต่มั่นคง

ข้อมูลเพิ่มเติม ดูได้ที่ :-

mblog.manager.co.th/chaba2550/10-120/

แก่

14 กุมภาพันธ์, 2011 - 09:51

Permalink

จากคนที่ไม่รู้จัก

แล้วได้มาสัมผัส ได้รู้จัก ได้คบหาสมาคม ได้แบ่งปัน มีความรู้สึกที่ดีต่อกัน ผูกพัน ช่วยเหลือกัน เอื้ออาทรต่อกัน กลายเป็นความรักที่บริสุทธิ์ นี่คือ ความยิ่งใหญ่ของคนบ้านสวน ฟันธงครับผม