บล็อกของ sothorn

 งานพบปะสมาชิกเว็บบ้านสวนพอเพียง ปีที่ 11 เมื่อวันที่ 12-13 ตุลาคม 2562 ที่ผ่านมา ก็ผ่านไปได้ด้วยดีมีความสุข อิ่มใจอิ่มบุญกัน ทั้งสมาชิกที่มาร่วมงานและไม่ได้มาร่วมงาน

แจ้งสมาชิกเว็บบ้านสวนพอเพียงนะครับ สำหรับงานพบปะสมาชิกเว็บ(วันเกิดเว็บ) ปีนี้จัดที่ บ้านสวนวังน้ำราบ ต.ช่อง จ.ตรัง วันที่ 12-13 ตุลาคม 2562 เรียนเชิญสมาชิกมร่วมงานกันนะครับ ส่วนกิจกรรมในงาน ค่อยแจ้งอีกครั้งครับ 

       แจ้งเพื่อทราบนะครับ  ถ้าสมาชิกเห็นบล็อกนี้ แสดงว่าท่านได้เข้ามายังเซิร์ฟเวอร์ตัวใหม่ของทางโฮสติ้ง www.ireallyhost.com ขอบคุณน้องมีนเจ้าของโอสติ้ง ที่ช่วยโอนย้ายข้อมูลไปยัง เซิร์ฟเวอร์ใหม่ และขอบคุณที่ช่วยดูแลแก้ปัญหากันมาตลอดตั้งแต่ก่อตั้งเว็บ

    สำหรับสมาชิกที่รูปประจำตัวหาย ให้เปลี่ยนรูปประจำตัวใหม่นะครับ

       ผมสร้างเว็บไซต์นี้ขึ้นมาในช่วงที่ผมลาออกจากการทำงานเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ แล้วกลับมาทำสวนอยู่ที่บ้าน ในตอนนั้นก็แค่ต้องการนำเสนอเรื่องราวที่ผมทำ และแลกเปลี่ยนเรียนรู้เรื่องการเกษตร ชีวิตของการกรีดยางเป็นหลัก ทำสวนปลูกผักร่วมด้วยก็ดำเนินมาด้วยดี ระยะหลังที่ยางพาราราคาตกต่ำ การปลูกผัก หรือลงทุนทำสิ่งอื่นใดในสวน เหมือนมันจะผิดพลาดไปหมดมีแต่ความไม่สำเร็จ ความไม่คุ้มทุนมาเยี่ยมเยียนเสมอ  ข่าวคราวของคนที่ลาออกจากงานมาทำสวนที่ไปต่อไม่ไหว กลับเข้าสู่ระบบก็มีเข้ามา ส่วนตัวผมเดินมาไกล ไม่สามารถที่จะเข้าสู้ระบบได้อีกแล้ว ผมยอมรับว่าผมไม่สำเร็จในการทำการเกษตร ทั้งๆ ที่ทำมาเป็นสิบปี ผมสำเร็จแค่ได้กลับมาอยู่บ้านดูแลพ่อแม่เท่านั้น ถ้ามองเป็นการทำธุรกิจถือว่าเจ๊งไม่เป็นท่า ด้วยเหตุและปัจจัยมากมาย หรือผมไม่มีความสามารถก็เป็นไปได้ ถ้าดันทุรังทำต่อน่าจะดิ่งเหวกว่าเดิม

   เมื่อพูดถึงแมงกะพรุน หลายคนอาจจะชอบกิน หรือบางคนก็ไม่ชอบกิน ส่วนมากจะสั่งมาเมื่อกินสุกี้ หรือเย็นตาโฟ ผมเองก็ชอบแต่ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ากว่าจะมาเสิร์ฟให้เรานั้นราคาต้นทางถูกมาก แต่อยู่บนโต๊ะราคาแสนแพง จะแพงไม่แพงก็มาดูกันครับว่าผ่านขั้นตอนอะไรมา แต่ไม่ครบทุกขั้นตอนนะครับ เพราะต่อจากที่ผมเห็นก็จะรถห้องเย็นมารับไปต่อ

เริ่มจากชาวประมงออกไปตักแมงกะพรุนในทะเลมาใส่เรือ

       จากที่เคยเล่าในบล็อกก่อนว่า เจอปัญหาเรื่องทำสวนจากฝนที่ตกมากเกิน และยางพาราตกต่ำ จนต้องเปลี่ยนอาชีพ หรือเปลี่ยนการทำมาหากิน การที่เราไม่มีเงินเดือนหรือรายได้ประจำที่แน่นอน ทำสวนปลูกผักอย่างดีก็มีกิน แต่จะทำให้มีรายได้เป็นกอบเป็นกำผมทำไม่ได้ และยอมรับว่าทำไม่สำเร็จ แต่เชื่อเถอะครับว่าที่ดิ้นรนกันอยู่ทุกวันนี้ไม่ได้แค่กินอย่างเดียว อยู่ในสังคมค่าใช้จ่ายอื่นมีเยอะแยะ จะดันทุรังต่อสู้กับธรรมชาติที่ไม่แน่นอน กับราคาสินค้าเกษตรที่ตกต่ำ ยอมรับว่าผมสู้ไม่ไหว การที่มีลู่ทางทำอาชีพอื่นที่ทำให้พอมีรายได้ ก็ถือว่าเป็นความโชคดีของผมเอง ที่ตอนเรียนชั้นมัธยมวันหยุดเสาร์อาทิตย์ และปิดเทอมไม่ได้ไปเที่ยวเตร่ที่ไหน แต่เลือกที่จะไปเป็นลูกมือทำงานไม้เฟอร์นิเจอร์ต่างๆ