บล็อกของ ปรางแก้ว

สวนหลังบ้าน,

๑.

ฉันเดินทางออกจากบ้านราวแปดปี
โลกคอนกรีต ร้านอาหารผัดน้ำมัน ควันพิษ และความเหนื่อยล้า
พรากบางตัวตนให้ค่อยๆเลือนหาย
ก็ยังมีอยู่บ้าง ตัวฉัน , แดดเย็นและเรื่อยเปื่อยริมแม่น้ำ
จูงมือตัวเองไปแวะเยี่ยมบ้านริมคลอง สวนร่มรื่นละแวกคลองลัดมะยม
หรือชุมชนมอญเกาะเกร็ด ป่ามะพร้าวที่สถาบันการเรียนรู้เพื่อปวงชน
ให้ฉันรู้สึกตัวอีกครั้งว่าชีวิตควรเป็นเช่นไร
หลังฉันเขวและเคว้งกับเมืองใหญ่-จนเพลียแรง