เนื่องจากที่ห้องไม่มีวิทยุ และเครื่องเสียงในรถก็รับวิทยุไม่ได้ ผมจึงไม่ค่อยได้ฟังเพลงหลากหลายนัก ฟังเฉพาะที่มีแผ่นซีดีเท่านั้นซึ่งก็มีอยู่ไม่กี่แผ่นอีกนั่นแหละ จึงไม่เคยรู้เลยว่ามีเพลงแบบนี้ด้วย...คนรักเมีย บอยด์-สุกี้

ก่อนอื่นคงต้องบอกว่าผมไปเกือบไม่ทัน เพราะไปถึงเขาก็เริ่มเคลื่อนขบวนไปร้านอาหารแล้ว ผมต้องรีบโบกมือหยอยๆ ดักพี่โรส(คุณกุหลาบพันปีหัว)ขบวนไว้ก่อน

ที่ร้านอาหารทุกคนคุยกันเสียงดัง มี สมช. บางท่านโทรเข้ามานึกว่ากลุ่มของเราเมากันแล้ว แต่บรรยากาศจริงๆ เป็นแบบนี้ครับ เมาน้ำเปล่า

ผมเข้าท่องเว็บเห็นแบบบ้านสวยดี จึงหยิบมาฝากครับ เห็นสมช. บ้านสวนอยากได้กันหลายคน โดยเฉพาะพระเอกเกาหลีแถวตลิ่งชัน อิอิ

ขอก็อปจากเว็บผมเลย(เพื่อความสะดวกของผม อิอิ)

จัดฉาก

เนื่องทางโรงเรียนของเครื่องเขินขอรูปนิ้วไปจัดบอร์ด เมื่อมีกล้องอยู่แล้ววันนี้ก็ขอจัดฉากถ่ายรูปกันสักหน่อย ‘หน้าบ้านสตูดิโอ’

ใช้รถใช้ถนนด้วยความระมัดระวังกันด้วยนะครับ

ผมทำงานรอบเช้า 7:30 น. พอถึง 15:30 น. ก็ได้เวลากลับบ้าน โชคดีที่วันนี้ไม่ได้แวะที่ไหน ไม่งั้นปั่นจักรยานมาคงมะล่อกมะแล่กเหมือนหมาแก่ตกน้ำแน่เลย เพราะกลับถึงอพาร์ทเมนท์ก็ได้ยินเสียครุ ถัง กาละมัง หม้อ ปลิวลมกระทบข้าวของดังสนั่น

ฟ้าน่ากลัวมากครับ ระวังดูแลต้นไม้ด้วยครับ เดี๋ยวนี้ธรรมชาติดูรุนแรงมากขึ้นเยอะ สงสัยหมั่นไส้ผู้คนมาเต็มกลั้นแล้ว คนเราเป็นผู้อาศัยธรรมชาติแท้ๆ แต่ทำตัวเป็นเจ้านายใจร้าย

เห็นเรื่องต้นมะฮอกกานีของผู้ใหญ่บ้าน ผมจึงมีเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการจัดการสวนป่ามาเล่าสู่ฟังสักเล็กน้อย

ในป่าปลูกในลักษณะฟาร์มใหญ่ จับต้นไม้ฝึกทหารนั้นเขาปลูกอย่างนี้ครับ สมมุติว่าปกติแล้วไม้โตต้องห่างกัน 6 เมตร เขาก็ปลูกห่างกัน 3 เมตร

ผ่านไประยะหนึ่ง เขาก็ตัดแถวเลข 1 เพื่อขายไม้เล็ก

ผ่านไปอีกระยะหนึ่ง เขาก็ตัดตำแหน่งเลข 0 เพื่อขายไม้ขนาดกลาง

สุดท้ายเหลือไม้ตำแหน่งเลข 2 ไว้เป็นไม้ขนาดใหญ่

หายไปไหน ใครเห็นบ้างครับ