บล็อกของ sothorn

   ผมทำร่องผักข้ามเดือน ทั้งๆที่มีผู้ช่วย ที่ทำต่อไม่ได้เพราะฝนตกบ่อยเสียเหลือเกิน ฝนเพิ่งหยุดติดต่อกันสามสี่วันได้ลงมือทำร่องผักต่อ

ผมไถและพรวนไว้ตั้งแต่ปลายเดือนเมษา

   ผมกรีดยางมา 5 ปี ไม่ได้หัดลับมีดกรีดยางให้เป็นเรื่องเป็นราว เพราะพ่อลับให้ประจำ พ่อสอนให้ลับก็จับจุดไม่ถูกว่าต้องลับอย่างไร วันนี้ถือว่าโชคดีมากๆ ที่ทาง อบจ. ตรัง ร่วมกับ กสย. มาจัดอบรมให้ใกล้บ้านนิดเดียวเอง อบจ. ตรัง ทำเรื่องนี้ต่อเนื่องมาประมาณ 5-6 ปีแล้ว เพราะเล็งเห็นความสำคัญของการลับมีดกรีดยาง เพราะการลับมีดกรีดยางที่ถูกวิธี และมีดคมมีส่วนในการช่วยเพิ่มปริมาณน้ำยางได้

ป้ายโครงการ

   ผมเคยเขียนบล็อกเมื่อกางเกงตัวโปรดเป้าขาด ไว้นานมากแล้วตอนนั้นเป็นที่ฮือฮาพอสมควร วันนี้ก็ต้องเย็บอีกแล้วครับเป้าขาด 2 ตัวแต่ได้ถ่ายรูปไว้ตัวเดียว ถ้ามีจักรเย็บผ้าผมก็เย็บด้วยจักรไปแล้ว ผมใช้จักรเย็บผ้าได้สบายๆ แต่จักรเย็บผ้าอยู่บ้านพี่สาว จำเป็นต้องเย็บด้นถอยหลังด้วยมือ

   ต้องทำความเข้าใจก่อนว่าสิ่งที่ผมทำไม่ใช่แนวเกษตรธรรมชาติ 100% แต่เป็นแนวเกษตรอินทรีย์ที่ผสมผสานกับเกษตรธรรมชาติบ้างเล็กน้อย และบวกเกษตรสมัยใหม่เข้าไปด้วยมั่ง ซึ่งใครมองว่าการยกร่องแปลงผักไม่จำเป็นก็แล้วแต่นะครับ ผมยังอยากยกร่องแปลงผักเพราะผมคิดว่าผมจัดการอะไรได้ง่ายกว่า

   ตั้งแต่ผมได้รถไถพรวนดินมาผมก็ทำร่องแปลงผักไปพอสมควรแล้วครับ มาดูกันว่ามีอะไรตรงไหนบ้าง

   หลังจากลงจากเขาหลวงมาแล้ว งานในสวนรออยู่เยอะแยะมากมายครับ ไหนจะต้องตัดหญ้าในสวนยางเพื่อเปิดกรีดหลังจากที่พักหน้ายางมาเดือนครึ่ง งานในสวนผสมก็อีกเยอะแยะหลังจากที่ทิ้งสวนไป 1 เดือนเต็ม ให้พ่อกับแม่ดูแลรดน้ำให้ ถึงแม้ว่าผมจะเดินสายไปทำคอมพิวเตอร์ให้เพื่อนๆ มาเดือนเต็ม แต่ก็ยังยืนยันว่าผมยังคงกรีดยางเป็นอาชีพหลัก ปลูกผักเป็นอาชีพเสริม ส่วนคอมพิวเตอร์แล้วแต่ว่าเพื่อนๆ ขอความช่วยเหลือมา

    การขึ้นไปบนยอดเขาหลวงครั้งนี้ มีสิ่งที่ผิดหวังสำหรับคนชอบถ่ายรูปก็คือ ไม่ค่อยมีวิวให้ถ่ายเนื่องจากว่าต้นไม้เยอะมาก ถึงแม้ว่าขึ้นไปถึงจุดสูงสุดแล้ว ก็ยังมีต้นไม้บังจะถ่ายรูปวิวก็ต้องปีนต้นไม้ขึ้นไปอีก

ระหว่างทาง

นำภาพดอกไม้ใบหญ้า ธรรมชาติบนเขาหลวงมาฝาก

   พี่เสริฐ พี่อินเนียร์ ได้นำเสนอบล็อกเกี่ยวกับเขาหลวงไปแล้ว ผมเองขอนำเสนอภาพถ่ายก็แล้วกันนะครับ บล็อกนี้นำเสนอรูปน้ำตกเล็กๆ บนเขาหลวง