บล็อกของ มะโหน่ง

เปิดรับสมัครลูกศิษย์ วิชามะเขือกินใบ ทั่วราชอาณาจักรค่ะ  ไม่จำกัดจำนวนลูกศิษย์นะคะ

รอ...รอเวลามาเขียนบล็อก วันนี้ได้โอกาสแล้วก็ขอแวะมาทักทายสมาชิกทุกๆท่านซักเล็กน้อย

วันนี้จะพามาดูต้นไม้ที่ รอ...วันหิ้วกลับบ้านนอกค่ะ  ไม่ได้กลับบ้านหลายอาทิตย์แล้ว คิดถึง

บ้านจัง พอมีเวลาว่าง ก็แอบไปซื้อต้นไม้มาวางไว้ที่ระเบียงหลังห้องเอาไว้เป็นเพื่อนแก้เหงา

ต้นแรก แย้มฮาวาย ดอกสวยสีม่วงอมชมพูเล็กน้อย ดอกเป็นพุ่มเหมือนดอกเข็ม มีกลิ่นหอมอ่อนๆ

สวัสดีค่ะสมาชิกทุกท่าน ยังจำกันได้มั้ยเอ่ย อิอิ หลังจากส่งใบลาไปเกือบเดือน ก็อดรน ทนคิดถึงทุกคนไม่ได้ วันนี้แวะมาทักทายกันสักนิด ส่งการบ้านย้อนหลังสักหน่อย แล้วก็ส่งใบลาต่ออีกเช่นเคยค่ะ ก่อนหน้านี้เคยส่งการบ้านไปทีนึงแล้ว มาตอนนี้ต้นไม้ก็เติบโตขึ้นมาอีกนิด สงสัยเทวดาจะดูแลดีเป็นพิเศษ ต้นแรกก็ถั่วพร้า เมล็ดจากพี่โสทร ความสูงเลยสองเมตรไปแล้ว ไม่รู้ตอนเก็บฝักต้องปีนขึ้นไปรึเปล่า 555

ขอส่งใบลาชั่วคราวนะคะ ต่อจากนี้ไปคงไม่ค่อยมีเวลามาเขียนบล็อก(ไร้สาระ) หรือคอมเมนท์(ทะเล้นๆ กวนๆ) ซักเท่าไหร่  ถ้ามีเวลาก็จะแอบแวะมาทักทายค่ะ แต่ยังไงก็ยังรักและคิดถึงทุกคนเหมือนเดิมค่ะ

หัวข้อก็บอกอยู่แล้วว่าระวังนอนไม่หลับ ระวังแก้วหูอักเสบนะคะ  ใครที่ขอฟังเสียงฉ่อย...โหลดไปฟังกันได้นะคะตามลิงค์นี้ค่ะ

ไม่รู้ว่าจะช้าไปหรือเปล่าที่เพิ่งมาเขียนบล็อก แต่ก็คงไม่สายเกินไปที่จะกล่าวคำว่า ขอบคุณ ทีมงานของเราขอขอบคุณสมาชิกทุกท่านสำหรับความร่วมมือร่วมใจในการส่งการ์ดและภาพมาร่วมอวยพรให้พี่ๆ และขอบคุณทุกกำลังใจที่มอบให้แก่กันค่ะ หนูมีภาพอยู่เพียงภาพเดียว...ขอบคุณ คุณพ่อเวทย์และคุณแม่แดงมากๆนะคะ ระยะทางไม่อาจกันความรักของเราได้ (น้ำเน่าไปรึเปล่านะ อิอิ)

ขอบคุณบ้านสวนพอเพียงที่ทำให้เราได้พบกัน

เวลามันผ่านไปเนิ่นนานเต็มที เขียนบล็อกอะไรไร้สาระไปก็มาก  วันนี้ถึงเวลาต้องส่งการบ้านคุณครูซักที อาจจะมีไม่มาก แต่เค้าก็ทำการบ้านส่งนะคร๊าบบบ อิอิ  นโยบายเดิม เราทำหน้าที่ปลูก แล้วก็ฝากเทวดาให้ช่วยเลี้ยงดู แหะๆ ทั้งเทวดาบนฟ้าและเทวดา(แม่พระ)ในบ้าน

การบ้านชิ้นแรกเสาวรสของพี่โสทร ปลูกมาเมื่อนานเท่าไหร่แล้วก็จำไม่ได้เหมือนกัน เพาะเมล็ดในกระถางจนงอก (เพาะไปสี่ได้มาสองต้น ก็ถือว่าคุ้ม อิอิ) ตอนนี้ได้ทำการปลูกลงดินอย่างเป็นทางการแล้วก๊าบบ

MV นี้ไม่ได้สะท้อนเพียงแค่มุมมองของความรัก ให้ดูMVตั้งแต่ต้นจนจบ มันก็สะท้อนอีกมุมหนึ่งของสังคมได้ดีทีเดียวว่า คนสมัยนี้เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนกันมากขึ้นทุกวัน แต่สำหรับหมู่บ้านของเรามีแต่ความรักและความจริงใจให้กันล้วนๆ