บล็อกของ R-Boo

ตอนที่ 5 ต่างวิธีการ! ด้วยประสบการณ์เดียวกัน!

เช้าวันหนึ่งซึ่งเป็นวันที่อากาศดีมาก ผมตื่นแต่เช้าเหมือนเช่นเคย หลังจากนั้นก็จัดแจงทำธุระส่วนตัว หลังจากทำธุระส่วนตัวเรียบร้อยแล้ว ก็มานั่งจิบกาแฟหอมๆ ที่บริเวณหน้าบ้าน ก่อนที่จะลงไปเรียกเหงื่อในสวนหลังบ้าน กาแฟหนึ่งแก้ว ขนมหนึ่งชิ้นเป็นการรองท้องก่อนที่จะออกไปลุยสวนตอนเช้า เช้าวันนั้นหลังจากที่ผมลงไปตะลุยสวน จนได้เหงื่อเป็นที่พอใจแล้ว ก็กลับมานั่งพักที่หน้าบ้าน เมื่อกลับมาถึงผมก็พบกับบรรดาเพื่อนๆ ของแม่ที่มักจะมานั่งคุยกันถึงเรื่องจิปาฐะ ตามประสา ชมรมผู้มีอายุ

เรียน ผู้ใหญ่บ้าน และ คณะกรรมการหมู่บ้าน ตลอดจนเพื่อนๆสมาชิกชาวบ้านสวนพอเพียงทุกท่าน

สวัสดีครับ สมาชิกชาวบ้านสวนพอเพียงทุกท่าน

ก่อนอื่นผมคงต้องกล่าวคำว่า "ขอโทษ คุณลุง คุณป้า พี่ๆ เพื่อนๆ ชาวบ้านสวนทุกท่าน ที่หายหน้าหายตาไปนาน แต่ไม่ได้ส่งใบลา!"

หวังว่าคงให้อภัยน้องคนนี้นะครับ พอดีว่า ผมมีปัญหากับอุปกรณ์เชื่อมต่ออินเตอร์เน็ทของผมเล็กน้อยครับ ทำให้ไม่สามารถเข้าเน็ทได้

สวัสดีครับพี่ๆ เพื่อนๆ สมาชิกชาวบ้านสวนและผู้ที่เข้ามาเยี่ยมชมเวปทุกท่าน

หลังจากที่ผมเริ่มถอดคราบความเป็นวิศวกรโรงงานทิ้ง แล้วหันมาสวมใส่ชุดชาวสวน และเปลี่ยนจากจับปากกาถือโน๊ตบุค หันมาจับจอบถือพร้าได้สักพัก (พักเล็กๆ) ถ้าตอนนั้นผมจับเวลาเอาไว้ ผมว่าไม่น่าจะเกินสองชั่วโมงด้วยซ้ำ คำถามต่างๆ ที่ผมคิดไว้ก่อนหน้านี้แล้วว่าจะต้องมีคนถาม ก็เริ่มแว่วเข้ามาในหู “ทำอะไรเหรอน้องปู (ปู คือ ชื่อเล่นของผม) จะไม่กลับกรุงเทพฯ แล้วเหรอ” ทิศทางของเสียงดังแว่วมาจากบ้านข้างๆ ผมตอบกลับไปแบบไม่คิดอะไรมาก ว่า “ไม่กลับแล้วครับ ผมจะกลับมาอยู่บ้าน จะมาทำสวนครับ!”  แต่ทว่า หลังจากที่คำถามแรกถูกถามขึ้น คำถามต่างๆ อีกมากมายก็ทยอยตามมา ผมรู้สึกคล้ายกับว่า ผมกำลังโดนยิงด้วยชุดคำถาม ชุดใหญ่ ก็ว่าได้

ข้อแตกต่างระหว่าง ฟังธรรมะ กะ ฟังเพลง

อาการบ่งชี้ตัวที่ 4 ของเส้นเลือดอุดตันในสมอง