บล็อกของ Yo

แพทย์วิถีพุทธ หมอเขียวพบพระพุทธเจ้าเห็น 

พระพุทธเจ้าเห็น

      ผมเป็นคนที่มีนิสัยอย่างหนึ่งคือชอบหยิบเศษกระดาษที่ทิ้งเพ่นพ่านอยู่ตามที่ต่างๆหรือบางทีอาจจะเป็นกระดาษห่อขนมต่างๆที่ซื้อมากินขึ้นมาอ่านก่อนที่จะขยำทิ้งลงถังขยะไป เพราะว่าบางทีอาจจะทำให้เราได้ความรู้แนวคิดหรือปรัชญาดีๆมาปรับใช้กับชีวิตประจำวันได้โดยที่ไม่จำเป็นต้องเสียเวลาอ่านหนังสือเป็นเล่มๆ  อย่างเช่นวันนี้ได้เจอกระดาษแผ่นหนึ่งซึ่งเป็นกระดาษห่อเคย(กะปิ)ที่พิ่สาวทิ้งเอาไว้ตกปลิวอยู่ข้างถังขยะเลยหยิบขึ้นมาอ่านดูได้เจอข้อความหนึ่งที่เขียนเกี่ยวกับ "ความสุข" อ่านดูแล้วรู้สึกโดนใจและเห็นว่ามีประโยชน์จึงนำมาแบ่งปันให้ทุกคนได้อ่านด้วย ลองอ่านกันดูครับ

เคยพาเที่ยวป่ายางไปแล้วครั้งหนึ่งแต่ด้วยความเป็นป่าผลหมากรากไม้มีเยอะยังพาไปชมไม่หมดวันนี้เลยพาไปเที่ยวต่อ ไปดูกันครับในป่ายางยังมีอะไรสวยๆและกินได้อีกเพียบ...

       เคยอ่านบล็อกการทำสวนยางให้เป็นป่ายางของผู้ใหญ่โสทรแล้วมีความรู้สึกอยากทำบ้าง แต่พอไปดูป่ายางของแม่ผมนั้นไม่ต้องทำให้เป็นป่าเลยครับเพราะมันเป็นป่าของมันเองอยู่แล้ว ไม่ต้องไปปลูกมัน เพียงแต่ของที่เห็นว่ามีประโยชน์เราไม่ไปทำลายมันไปครับไปเที่ยวป่ายางกัน...

       สวัสดีครับ ชื่อโยครับ มีพื้นที่ว่างข้างบ้านอยู่เล็กน้อยมีความสนใจที่จะทำเกษตรผสมผสานแบบพอเพียงให้มีการพึ่งพาอิงอาศัยกันแบบธรรมชาติ อยากจะปลูกทุกอย่างที่กินได้และเป็นยาได้ด้วย ยาแก้หิวไงครับ 555 นึกอยากจะกินอะไรก็เดินไปเก็บเอาข้างๆบ้านข้างๆรั้วเอามากินแบบสดๆหรือต้มยำตำแกงไม่ต้องซื้อหาและสะดวกสบายกว่ากันเยอะ  อีกทั้งยังได้กินผักสดปลอดสารพิษเป็นผลดีต่อสุขภาพเหมือนกินอาหารให้เป็นยาเลยครับ ได้มาเจอเวบบ้านสวนพอเพียงแล้วรู้สึกชอบมากและอยากเข้ามามีส่วนร่วมในการแบ่งปันจึงมาขอพักพิงร่วมชายคาบ้านหลังนี้ด้วยคน ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ