บล็อกของ ตี๋ ครม.

เริ่มจากมะเขือกินใบของเจ้โส เพาะ 4 ครั้งแล้วแต่ครั้งที่ 3คงเพิ่งรู้สึกตัวเลยขึ้นมา 1ต้น

บังเอิญอ่านเจอ เรื่องเข้าใจผิดของคนใช้รถ

เลยเอามาฝากครับ  

http://guru.google.co.th/guru/thread?tid=3fb91a98de2c5d26

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

วันนี้ดูรายการเส้นทางเศรษฐี

เห็นหัวครกที่เกาะพยามเลยคิดถึง วันที่ 14 เมษายน ที่ผ่านมา กลับจากงานรวมญาติที่ควน"ฉ็องเม่น" อ.ควนขนุน จ.พัทลุง ลงรถบ้านพ่อ เดินเข้าป่ายาง พ้นไปบ้านพี่ ชนเอาต้นหัวครกมีลูกเต็มต้น  สองคนผัวเมียช่วยกันเก็บเม็ดหัวครก พี่ว่าตากสักแดดสองแดดแล้วค่อยคั่ว แต่ไม่มีเวลาแล้ว คั่วเลยแล้วกัน

โดยไม่ทราบสาเหตุ

ต้นผักชีลาวที่พี่แจ้วให้มาตอนไปเยือนคราวนั้นต้นแม่จู่ๆก็เหี่ยว ดูแล้วขาดน้ำก็ไม่ใช่ น้ำมากเกินก็ไม่ใช่ เมื่อลองถอนดูมันเหมือนกับไม้ผุๆครับ

สงสัย

ตั้งแต่เริ่มคบกันทุกครั้งที่พาน้องไพไปบ้านก็ต้องพาเข้าสวนเสมอ

จนเพื่อนแซวว่า"แฟนหนะเขาพาไปเที่ยวห้างโน่น ไม่ใช่พาเข้าป่ายาง"

สงกรานต์ปีนี้ก็เช่นกัน วันที่13 เมษาคนอื่นๆเขาไปเที่ยวสนุกสนานแต่เราสองคนต้องพาข้าวห่อ เข้าสวนที่เพิ่งซื้อมา 

เมื่อวันศุกร์ที่ 15 พาเมียกลับไปเยี่ยมบ้าน หลังจากไปนอนที่บ้านผมมา 3คืน กว่าจะถึงชะอวดก็มืดแล้ว แต่สิ่งที่มองเห็นได้ชัดเจนที่ต้น ละมุด คือดอกชมจันทร์ ที่พี่แจ้วให้เม็ดมานานแล้ว  สีขาวเด่นภายใต้แสงจันทร์จริงๆ

อยากชมความสวยใกล้ๆก็เอาไฟฉายไปส่องดู เมื่อส่องไปเรื่อยๆเจออีกดอกแต่ไม่ใช่ชมจันทร์

กิจกรรมเมื่อไปภูเก็ต นอกจากช่วยกันทำอาหาร แล้ว ถ้ามีเวลาหรืออากาศอำนวย ก็จะไปให้อาหารปลากันที่สวนหลวง

ครั้งแรกจะให้ใกล้กับที่คนอื่นให้ปลามาเยอะมา ครั้งหลังๆ ขยับห่างออกไปเรื่อยๆไปหาจุดที่ไม่ค่อยมีใครหว่าน เพราะคิดว่าปลาตัวเล็กคงไปแย่งกับพวกโตๆได้ไม่ดีนัก