บล็อกของ วรพจน์ เอียดจันทร์

     สวัสดีพี่น้องทุกท่านครับ  ผ่านงานวันครบรอบ 4 ปี ของเวปมาก็หนึ่งอาทิตย์เต็มแล้วนะครับ แต่ยังมีเรื่องราวเล่าขานกันฟังกันไดอีกยาวนาน สำหรับพี่น้องบ้านสวนฯ ของเรา  ผมก็อีกคนหนึ่งที่ได้เข้าร่วมงานและกิจกรรมของเวปฯ ที่พัทลุง ถึงแม้ว่าการเข้ามีส่วนร่วมในครั้งนี้จะไม่ค่อยได้เต็มเม็ดเต็มหน่วยอะไรมากมายก็ตามที เพราะว่าต้องเทคแคร์สามสาวที่ได้นำไปเปิดตัวในงานนี้ด้วย และยังใหม่ต่อสถานการณ์ในลักษณะแบบนี้ครับ จึงต้องขอกราบอภัยต่อเพื่อนพี่น้องบ้านสวนในงานทุก ๆ คนมา ณ ที่นี้ด้วยครับผม ถือเป็นประสบการณ์ครั้งแรกของครอบครัวครับ  ผิดพลาดอะไรก็อย่าได้ถือสานะครับผม

  สวัสดีครับทุก ๆ ท่าน ผมรีบกลับจากการไปร่วมกิจกรรมครบรอบวันเกิด 4 ปีเว็ปบ้านสวนฯ เรามาครับ ถึงบ้านก็รีบจัดเตรียมเข้าของไปทำบุญส่งตายายที่วัดในตัวอำเภอทันทีครับ ซึ่งได้ข้าวของที่ต้องการบ้างไม่ได้บ้าง ซึ่งก็เป็นธรรมดาครับ ตายายคงไม่ว่ากะไร ยังไงเสียมาย่อมจะดีกว่าไม่มาเสียเลย ตามผมมานะครับ

   สวัสดีครับ เพื่อน พี่ น้อง ลุง  ป้า น้า อา ทุกท่าน หวัดดีผู้ใหญ่โสทรครับ ประธานแจ้ว 

   ถ้าถามว่าผมได้อะไรบ้างจากเวปฯ ตอบจากภาพนะครับ ชัดเจนเลยคือ ความสมัครสมานสามัคคีภายในครัวเรือน เช่น ช่วยกันทำ ช่วยกันสร้าง คนละไม้คนละมือ แบ่งเบาภาระซึ่งกันและกันหนึ่ง

   สวัสดีครับ วันนี้ฝนตกมาให้เป็นวันที่สามแล้วครับ ผมก็เลยเป็นตามที่จั่วหัวข้อบล็อก ก็มันสุขจริง ๆ นิครับ พืชผัก ต้นไม้ต้นหญ้า ก็พากันเขียวขจีเต็มสวน ผมล่ะชื่นใจจริง ๆ อีกแหละ จึงขอเชิญชวนทุกท่านมาปลูกต้นไม้ด้วยกัน มาดูกันว่าผมมีอะไหรมาเล่าสู่กันฟัง อันดับแรกมาชมกันครับ

  นี่ครับ ต้นกล้าไม้มะฮ็อกกานี ครับ ดินชุ่มน้ำก็นำมาปลูกได้ทันที

    หวัดดีสมาชิกบ้านสวนทุกท่านนะครับ คือไม่มีอะไรมากเพียงแค่มีเรื่องราวมาเล่าสู่กันฟัง ตามประสาลูกบ้านสวนฯนะครับ หลังจากที่ผมได้เคยเกริ่นไว้ในบล็อกที่ผ่านมา ก่อนที่จะมีฝนฟ้ามาเยือนนะครับ วันนี้ผมมี ขี้พร้า มาให้ทุกท่านไดชมกันครับ แต่มีแค่ใบเบี้ยอนาคตยังมองไม่เห็นทีครับ ส่วนสวนป่าเริ่มมองเห็นเล็กน้อยในจินตนาการ มาชมกันครับ

   หวัดดีครับพี่น้องทุก ๆ ท่าน วันนี้บ้านผมมีฝนตกมาให้แล้วครับ ชุกใช้ได้เลย แต่ก็สายทำให้พืชผักชุดแรกผมต้องทิ้งเพราะช่วยไม่ไหวครับ ต้องปล่อยให้เฉาตายต่อหน้า ว่าจะลงใหม่อีกสักรอบครับ ตอนนี้ก็อยู่ระหว่างขุดหลุมปลูกและรองก้นหลุมครับ ฝนคงไม่ทิ้งช่วงเหมือนที่ผ่านมา โชคคงไม่ร้ายจนเกินไป

    วันนี้ผมจึงเอาดอกไม้ไกล้ชายคามาฝากพี่น้องทุกมท่านนะครับ สำหรับกำลังใจในทุก ๆ เรื่อง ให้หอมอบอวลสู่ชน มาชมกันครับ

   หวัดดีครับทุก ๆ ท่าน ฝนเริ่มปรอยปรายลงมาให้บ้างแล้วครับที่บ้านผม แต่ก็แค่ปลอบประโลม ลมมามากกว่าฝน เปียกเฉพาะหน้าดินทำอะไรไม่ได้ วันนี้ก็เข้าอีรูปเดิมครับ แห้งแล้งเป็นปรกติ ร้อนตับเหมือนอิแตก ต้นไม้ต้นหญ้าหญ้าหากเปรียบประดังคนเราก็ได้แค่ยิ้มแหย ๆ ครับ

   ครับ สวัสดีครับ เพื่อน พี่ น้อง ลุง ป้า น้า อา ทุก ๆ ท่านครับ แบบว่าที่สุราษฎร์บ้านผมแล้งทิ้งช่วงมายาวนานเกือบสองเดือนแล้วครับ ไม่รู้จะหาอะไรมาเขียนบล็อก เพื่อที่จะพูดคุยกับทุก ๆ ท่าน เผอิญว่า ผมมีอดีตที่น่าจดจำเลยนำภาพเก่า ๆ มาให้ชมกัน ไม่อยากทิ้งช่วงเหมือนฝนฟ้านะครับ มาชมกันครับ

   เรือ่งปากเรื่องท้องเป็นเรื่องสำคัญครับ เมื่อผมได้เข้ามาอยู่ภายใต้ชายคาบ้านสวนฯ