เขียนโดย kosit เมื่อ 12 พฤศจิกายน, 2014 - 21:09
พนิดาเจอครั้งแรกดูเป็นคนแข็งแรงใบหน้าสงสัย กระตือรือร้นอยากเรียนรู้
เพิ่งมารู้เมื่องานวันเกิดเวปที่คูขุดว่าตัวเค้ามีหลายโรครุมเร้าพร้อมที่จะหยุด
ลมหายใจได้ตลอดเวลารู้สึกทึ่งในความนิ่งสู้พร้อมที่จะรับมันอย่างคนธรรมดา
ผมนั่งคิดว่าต้องเขียนอะไรซักอย่างถึงเธอแต่นึกคำสละสลวยให้เหมาะสมไม่ได้
พนิดา หัวใจเธอยิ่งใหญ่เกินคำบรรยาย
เขียนโดย kosit เมื่อ 24 พฤศจิกายน, 2010 - 14:02
การเกิดใหม่สร้างความสุข ความสดชื่น ความหวัง ให้กับมนุษย์ และสิ่งมีชีวิตบนโลก เราจะมีความรู้สึกสบายใจเล็กๆ เมื่อเราเห็นหน่อสีเขียวอ่อนแทงทะลุทรายในกระบะที่เราฝังลูกเนียงไว้ ความสุขจะเพิ่มขึ้นเมื่อเห็นหน่อข้าวโพดแทงยอดอ่อนสีเขียวทะลุดิน ในหลุมตีนช้างที่เราขุดอย่างเป็นระเบียบ มันเป็นความหวังว่าเราจะได้หักฟักข้าวโพดไปต้มกินในอนาคต...
เขียนโดย kosit เมื่อ 15 พฤศจิกายน, 2010 - 10:54
ความเป็นอยู่การดำรงชีพของคนบ้านทุ่งขึงหนัง ( จ.พัทลุง )เมื่อ 60 ปีที่แล้ว ไม่ได้เร่งรีบและใช้ทรัพยากร อย่างฟุ่มเฟือย เรี่ยราดอย่างทุกวัน การเร่งรีบโตเกินวัยของเด็ก ก็มีไม่มากมายเช่นปัจจุบัน ด้วยการเป็นเกษตรกรทำนาข้าว มืข้าวเต็มลอมที่จะเลี้ยงคนในครอบคร้วได้ตลอดทั้งปี มีปลา กุ้ง ปู ในคลองในหนอง ลูกคลักในนาหลังเก็บเกี่ยว เนื้อหมูเนื้อวัวบางครั้งในโอกาสสำคัญเป็นอาหารโปรตีน ผักตามท้องไร่ท้องนาเป็นวิตามินและกากใย
เขียนโดย kosit เมื่อ 12 พฤศจิกายน, 2010 - 15:20
ความกลัวเรื่องน้ำป่าไหลหลากยังคงมีอยู่ แม้จะมีแสงแดดเพิ่มมากขึ้นแต่ฝนยังแสดงตัวอยู่ว่านี่คือฤดูของฉันนะ วันนี้ตื่นเช้ามาความขี้เกียจ ที่จะเจอคนแปลกหน้า ก็เข้ามาเกาะทุกอณูของร่างกาย ความอยากมีเพื่อนที่เป็นต้นไม้ก็มาแทนที่ทันที เข้าสวนฯ.ไปคุยกับเพื่อนสีเขียวดีกว่าเรา

เดินหลงป่าน้ำในกระติกหมด เจอแล้วน้ำแก้กระหาย เห็ดนอแต้หมู (ที่พ้ทลุงบางท้องถิ่นเรียกอย่างนี้ มีชื่ออื่นมั้ยครับ)
เขียนโดย kosit เมื่อ 4 พฤศจิกายน, 2010 - 11:47
คนโบราณไม่มีเทคโนโลยี ที่จะอำนวยความสะดวกในการดำรงชีพ และความรื่นเริง ไม่มีโทรทัศน์ให้ดูละครน้ำเน่าหรือไม่เน่า ไม่มีแอร์คอนดิชั่นหรือพัดลมที่จะเป่าให้นอนเย็นสบายตลอดคืน ไม่มีตู้เย็นที่จะเก็บเนื้อปลาแซมมอลไว้กินเดือนหน้า มีแต่ภูมิปัญญาการถนอมอาหารที่ถ่ายทอด กันมาสู๋ลูกหลาน

หนางหัววัวคือภูมิปัญญาหนึ่งที่คนโบราณฝากไว้
เขียนโดย kosit เมื่อ 3 พฤศจิกายน, 2010 - 20:20
ภาพจากมือถือของผู้ประสบภัยจากน้ำผู้ปราณี ยามที่เขามาอย่างมากมาย...

จากหลังหลังคาบ้านพัก พ. รถไฟ.....( ไม่มีหลังคาเธอจะหนีไปใหน )
เขียนโดย kosit เมื่อ 25 ตุลาคม, 2010 - 10:53
วันก่อนไปทำบุญที่วัด เจอญาติคนหนึ่งพูดกับผู้เขียนว่าได้ข่าวว่าพ่อเป็นเริมไปหาหมอที่โรงพยาบาลหลายเดือนแล้วไม่หาย ยังมีอาการเจ็บ และมึน ๆอยู่ ญาติบอกว่าไปหาหมอบ้านซิ มีคนหายหลายคนแล้ว แต่ผู้เขียนได้แต่ตอบว่าครับ ๆ ไม่ได้สนใจอะไร....วันหลังกลับไปบ้านไปดูสวนฯ ขากลับเจอพี่เขย พี่เขยถามว่าน้องรีบกลับมั้ย ถ้าไม่รีบพาพ่อไปปัดเริมหน่อย ...

เครื่องมือแพทย์
เขียนโดย kosit เมื่อ 23 มกราคม, 2010 - 19:49
วันนี้หยุดงานเลยนัดกับพี่หลวง อยากเดินเที่ยวป่าในหมู่บ้าน เพราะเข้ามาในบ้านสวนฯ บ่อยเลยเกรงใจเคยอ่านของเขาอย่างเดียว เลยอยากมีอะไรมาฝากเพื่อนชาวเวบบ้าง เล็ก ๆ น้อย ๆ เพราะไม่ค่อยได้เข้าป่า เดินตามหลังพี่หลวง นักขึ้นควนอาชีพ เราเลยลิ้นห้อยมาตั้งที่น่าอก ดูภาพเลยดีกว่า
